Нансенаўская міжнародная арганізацыя па справах бежанцаў (фр. Office international Nansen pour les Réfugiés) была заснавана Лігай Нацый у 1930 годзе, неўзабаве пасля смерці Фрыцьёфа Нансена, з мэтай працягнуць аказанне дапамогі бежанцам у духу традыцый створанага ім пашпартнага бюро.

Гісторыя

Нансен, ганараваны Нобелеўскай прэміяй міру ў 1922 годзе, перадаў ўзнагароду на дапамогу бежанцам і працягваў працу з бежанцамі да самай смерці ў маі 1930 г. Адразу пасля смерці Нансена Ліга Нацый заснавала Нансенаўскую міжнародную арганізацыю па справах бежанцаў, якая пачала працаваць у Жэневе 1 красавіка 1931 г. Асноўнай задачай арганізацыі было аказанне бежанцам матэрыяльнай дапамогі і палітычнай падтрымкі. Тагачасны прэзідэнт Міжнароднага Камітэта Чырвонага Крыжа — Макс Губер — з 1930 года і па люты 1933 г. адначасова быў першым намеснікам старшыні Нансенаўскай міжнароднай арганізацыі па справах бежанцаў. Новая ўстанова Лігі Нацый адразу сутыкнулася з мноствам праблем. Доўжыўся армяна-турэцкі крызіс запатрабаваў ад нансенаўскай арганізацыі правесці да канца 1935 года перасяленне каля 50 тысяч чалавек — з іх больш за 40 тыс. армян у Сірыю і Ліван, а яшчэ 10 тыс. армян у Ерэван.

Пасля прыходу да ўлады нацыстаў у Германіі ў 1933 годзе рэзка ўскладнілася сітуацыя з бежанцамі і ў Еўропе. Антысеміцкая палітыка нацысцкага рэжыму ў Германіі спарадзіла масавы паток габрэйскіх уцекачоў. У тым жа 1935 г. арганізацыя дапамагла пераезду ў Парагвай каля 4 тысяч чалавек, уцекачоў з Саара пасля таго, як зямлю перадалі Германіі. Аднак на новым месцы бежанцы працягвалі адчуваць цяжкасці з-за таго, што да іх ставіліся насцярожана і яны фактычна выключаліся з эканамічнай жыцця. У гэтых умовах ужо на новым месцы Нансенаўская арганізацыя працягвала выплачваць якія жывуць у нястачы дапаможнікі. Гэтыя грошы ў асноўным паступалі з фонду ў 250 тыс. нарвежскіх крон, якія перадаў Ф. Нансен. У 1938 годзе дапамога была аказана каля 800 тыс. бежанцаў.