Мікалай Ігнатовіч | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||||||
Кіраўнік урада | Вячаслаў Кебіч | ||||||
Папярэднік | Георгій Сцяпанавіч Тарнаўскі | ||||||
Пераемнік | Васіль Шаладонаў | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
17 мая 1940 |
||||||
Смерць |
5 снежня 1992 (52 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | адвакат | ||||||
Ваенная служба | |||||||
Званне |
|
Мікала́й Іва́навіч Ігнато́віч (17 мая 1940, в. Адахаўшчына, Навамышскі раён, Баранавіцкая вобласць, БССР — 5 снежня 1992[1], Мінск) — першы Генеральны пракурор Рэспублікі Беларусь (1991—1992), дзяржаўны саветнік юстыцыі 2-га класа[2].
Біяграфія
Нарадзіўся 17 мая 1940 года ў в. Адахаўшчына Навамышскага раёна Баранавіцкай вобласці
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт па спецыяльнасці «Правазнаўства».
Пасля заканчэння Белдзяржуніверсітэта працаваў адвакатам Бешанковіцкай юрыдычнай кансультацыі Віцебскай вобласці.
З 1970 года займаў розныя пасады ў органах пракуратуры Мінскай вобласці.
З 1976 года — следчы па асабліва важных справах пры пракуроры Беларускай ССР. Расследаваў шэраг складаных крымінальных спраў, у тым ліку аб гібелі Першага сакратара ЦК КПБ П. М. Машэрава. З яго дапамогай абвінавачаны савецкі серыйны забойца Генадзь Міхасевіч, які арудаваў на працягу многіх гадоў у Віцебскай вобласці і які здзейсніў 36 забойстваў жанчын.
У 1989 годзе абіраўся народным дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР, узначальваў у ім Камісію па пытаннях прывілеяў і льгот.
15 лістапада 1991 года быў абраны Генеральным пракурорам Рэспублікі Беларусь.[3]
Памёр 5 снежня 1992 года ад раку страўніка[4]. Пахаваны ў Мінску на Усходніх могілках.
Зноскі
- ↑ Будзьма беларусамі. Каляндар. 5 снежня
- ↑ http://prokuratura.gov.by/main.aspx?guid=10943 Архівавана 2 красавіка 2015. // Генеральная пракуратура Рэспублікі Беларусь (руск.)
- ↑ Пастанова Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь ад 15 кастрычніка 1991 года № 1178-XII «Аб абранні Генеральнага пракурора Рэспублікі Беларусь» (руск.)
- ↑ Смерти (руск.)