Мовы банту (вылучаны шэрым) у складзе нігера-кангалезскай макрасям'і

Мовы банту — група бантоідных моў бенуэ-кангалезскай сям'і. Распаўсюджаны ў краінах Афрыкі на поўдзень ад Сахары ад Нігерыі і Камеруна на захадзе да Кеніі на ўсходзе і на поўдзень кантынента, уключаючы Паўднёва-Афрыканскай Рэспублікі. Дакладных дадзеных аб колькасці носьбітаў няма.

Мовы банту шырока выкарыстоўваюцца ў штодзённых зносінах, хоць далёка не ва ўсіх краінах маюць статус афіцыйных моў: выключэнне складае суахілі, шырока распаўсюджана як лінгва-франка ва Усходняй Афрыцы (афіцыйная ў Танзаніі, Кеніі і Угандзе), і шэраг моў Паўднёвай Афрыкі, якія маюць афіцыйны статус у Паўднёва-Афрыканскай Рэспубліцы, Лесота, Батсване, Свазілендзе і Зімбабвэ. Шматлікія мовы банту маюць статус рэгіянальных.

Літаратура

• Guthrie, Malcolm. 1948. The classification of the Bantu languages. London: Oxford University Press for the International African Institute.
• Guthrie, Malcolm. 1971. Comparative Bantu, Vol 2. Farnborough: Gregg International.
• Heine, Bernd. 1973. Zur genetische Gliederung der Bantu-Sprachen. Afrika und Übersee, 56: 164—185.
• Maho, Jouni F. 2001. The Bantu area: (towards clearing up) a mess. Africa & Asia, 1:40-49 Архівавана 25 сакавіка 2009..
• Maho, Jouni F. 2002. Bantu lineup: comparative overview of three Bantu classifications Архівавана 25 сакавіка 2009.. Göteborg University: Department of Oriental and African Languages.
• Piron, Pascale. 1995. Identification lexicostatistique des groupes Bantoïdes stables. Journal of West African Languages, 25(2): 3—39.