Марка — сялянская абшчына ў шэрагу краін Заходняй Еўропы ў Сярэднявеччы. Абшчына-марка, якой гістарычна папярэднічалі больш раннія тыпы абшчыны, пачала складвацца ў дзяржавах, заснаваных у 5-6 стагоддзях германцамі на тэрыторыі Заходняй Рымскай імперыі. Першапачаткова марка была свабоднай. Яна ўяўляла сабой аб'яднанне двароў свабодных сялян, у якіх ворная зямля з'яўлялася ўласнасцю індывідуальных сялянскіх сямействаў (алоды), а пашы, лясы і іншыя непадзеленыя зямельныя ўгоддзі (альменда) заставаліся агульнай уласнасцю членаў абшчыны. Аб'ядноўваючы сялян адной або некалькіх вёсак па суседскім (тэрытарыяльным) прынцыпе, марка выконвала перш за ўсё гаспадарчыя функцыі (прымусовы севазварот, кантроль над парадкам карыстання непадзеленымі ўгоддзямі і г. д.). Свабодная марка з'яўлялася таксама органам публічнай улады ў шырокім сэнсе слова: члены маркі ўдзельнічалі ў фарміраванні норм звычаёвага права, у кіраванні і судаводстве ў межах маркі.