Маргарыта I Дацкая | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Олаф Хокансан | ||||||
Пераемнік | Эрык Памеранскі[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Олаф Хокансан | ||||||
Пераемнік | Эрык Памеранскі[d] | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Альбрэхт Мекленбургскі[d] | ||||||
Пераемнік | Эрык Памеранскі[d] | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
1353[1][2] |
||||||
Смерць |
28 кастрычніка 1412[1][3][…] |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Род | Эстрыдсены | ||||||
Бацька | Вальдэмар IV Атэрдаг | ||||||
Маці | Ядзвіга Шлезвігская[d] | ||||||
Муж | Хокан Магнусан[4] | ||||||
Дзеці | Олаф Хокансан | ||||||
Веравызнанне | хрысціянства | ||||||
Дзейнасць | валадарная каралева | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Маргарыта Дацкая (дацк.: Margrete Valdemarsdatter; 1353 — 28 кастрычніка 1412) — каралева Даніі з 10 жніўня 1387 па 24 студзеня 1396 года, рэгент Нарвегіі з 2 лютага 1388 па 6 верасня 1389 года і каралева Швецыі з 22 сакавіка 1389 па 23 чэрвеня 1396 года. Разумны і рашучы палітык і дзяржаўны дзеяч, дачка дацкага караля Вальдэмара IV Атэрдага, жонка нарвежскага караля Хокана VI. Яна мела велізарны аўтарытэт у краінах Скандынавіі.
Біяграфія
У 1376 годзе дамаглася абрання на дацкі прастол замест Альбрэхта IV Мекленбургскага свайго сына — непаўналетняга Олафа, які ў 1380 годзе пасля смерці Хокана VI атрымаў у спадчыну прастол Нарвегіі. Маргарыта кіравала Даніяй і Нарвегіяй ад імя Олафа ў якасці рэгенткі, а пасля яго смерці ў 1387 годзе стала каралевай гэтых дзяржаў. У 1389 годзе Маргарыту Дацкую прызналі сваёй каралевай і шведы. Яна ажыцявіла ідэю скандынаўскага яднання: дамаглася ў чэрвені 1397 года ўзвядзення на прастол Даніі, Швецыі і Нарвегіі ў якасці агульнаскандынаўскага караля свайго траюраднага пляменніка Эрыка Памеранскага.
Фактычна да канца свайго жыцця Маргарыта Дацкая кіравала краінамі Кальмарскай уніі.