Мамчыны сынкі
італ.: I vitelloni
Жанр	гісторыя сталення[d], кінакамедыя і драматычны фільм
Рэжысёр	Федэрыка Феліні[1][2][…]
Прадзюсар	Lorenzo Pegoraro[d]
Сцэнарыст	Федэрыка Феліні Эніа Флаяна Tullio Pinelli[d]
У галоўных ролях	Альберта Сордзі[1][3][…] Франка Фабрыцы[1][3][…] Franco Interlenghi[d][1][3][…] Leopoldo Trieste[d][3][4][…] Leonora Ruffo[d][3][5] Claude Farell[d][3][4] Carlo Romano[d][3][4] Enrico Viarisio[d][3][4] Paola Borboni[d][3][4] Lída Baarová[d][3][4] Vira Silenti[d][3][4] Achille Majeroni[d][3][4] Silvio Bagolini[d][3][4] Lilia Landi[d][3] Franca Gandolfi[d][3][4] Lino Toffolo[d][3][4] Riccardo Fellini[d][3][4] Jean Brochard[d][3][4] Gustavo De Nardo[d][6] Riccardo Cucciolla[d][6] Gigetta Morano[d][6]
Аператар	Otello Martelli[d]
Кампазітар	Ніна Рота
Працягласць	100 хв.
Краіна	Францыя  Італія
Мова	італьянская мова
Год	1953
IMDb	ID 0046521
Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Мамчыны сынкі»^[7] (італ.: I Vitelloni) — трэці фільм Федэрыка Феліні і трэцяя сумесная праца са сцэнарыстам Эніа Флаяна, знятая ў 1953 годзе. Фільм збольшага з’яўляецца аўтабіяграфічным і засноўваецца на перажываннях Феліні ў маладыя гады падчас знаходжання на радзіме ў Рыміні. Дзеянне фільма адбываецца ў маленькім горадзе на беразе Адрыятычнага мора.

Сюжэт

У фільме паказана гісторыя пяці маладых людзей, якія нарадзіліся ў невялікім прыморскім мястэчку. Іх дзяцінства і юнацтва праходзяць там жа. Пасталеўшы, яны называюць сябе «мамчыны сынкі», бо, нягледзячы на велізарнае жаданне з’ехаць, яны не могуць пакінуць родны горад, бо тут жывуць усе іх родныя.

У ролях

• Франка Інтэрленгі — Маральда Рубіні
• Альберта Сордзі — Альберта
• Франка Фабрыцы — Фаўста Марэці
• Леапольда Трыестэ — Леапольда Ванучы
• Рыкарда Феліні — Рыкарда
• Леанора Руфо — Сандра Рубіні

Узнагароды і намінацыі

Зноскі