Схема лізіметрычнай станцыі

Лізіметр — прыбор для сачэння за дынамікай і характарам паступлення вільгаці ў глебу, глыбінёй прасочвання вады ў глебу, зменай хімічнага складу глебавых раствораў.

Складаецца з металічнага бака, у якім размяшчаецца глебавы маналіт. Вада, якая прасочваецца праз глебу, збіраецца ў водазаборныя сасуды і вымяраецца мензуркамі. Лізіметры бываюць двух тыпаў: вагавыя і невагавыя (аб'ёмныя).

Першым выкарыстаў лізіметр у 1875 годзе амерыканскі батанік з Масачусетса Эдвард Льюіс Стэртэвант[1].

Зноскі

  1. ↑ Sturtevant E. Lewis (Edward Lewis) Sturtevant's Notes on Edible Plants. — BiblioBazaar, LLC, 2009. — P. 4
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.