Леў Савіч Макаў | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Аляксандр Цімашаў | ||||||
Пераемнік | Міхаіл Ларыс-Мелікаў | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне | 1830 | ||||||
Смерць |
27 лютага 1883 |
||||||
Грамадзянства | Расійская імперыя | ||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | палітык | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Леў Савіч Макаў (руск.: Лев Са́ввич Ма́ков) (1830—1883), дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, міністр унутраных спраў (1878—1879), стварыў інстытут ураднікаў. З 1880 — кіруючы замежнымі веравызнаннямі, аднавіў адносіны з Рымскай курыяй. Міністр пошт і тэлеграфаў (1880—1881). З 1881 — член Дзяржаўнага савета. Застраліўся.
Біяграфія
Па здушэнні нацыянальна-вызваленчага паўстання (1863—1864), расійскія ўлады за верную службу «царю и отечеству», перадалі канфіскаваную маёмасць і паселішча Мар’іна Горка Баніфацыя Крупскага царскаму чыноўніку Макаву. Баніфацыяй Крупскі быў высланы ў Сібір, за арганізацыю нацыянальна-вызваленчага паўстання.
Гл. таксама
Зноскі
Гл. таксама
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.