Леў Мікалаевіч Міхіевіч
Дата нараджэння 15 чэрвеня 1920(1920-06-15)
Месца нараджэння в. Рэчкі, Ігуменскі павет, Мінская губерня (цяпер Чэрвеньскі раён, Мінская вобласць)
Дата смерці 29 красавіка 1989(1989-04-29) (68 гадоў)
Месца смерці Ленінград
Месца пахавання
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў пяхота
Гады службы 1940—1945, 1947—1957
Званне
Лейтэнант
Лейтэнант
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Ордэн Айчыннай вайны I ступені
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы
Ордэн Славы

Леў Мікалаевіч Міхіевіч (15 чэрвеня 1920, в. Рэчкі, Мінская губерня — 29 красавіка 1989, Ленінград) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, памочнік камандзіра сапёрнага ўзвода 731-га стралковага палка 205-й стралковай дывізіі, старшына[1].

Біяграфія

Нарадзіўся 15 чэрвеня 1920 года ў вёсцы Рэчкі (цяпер — Чэрвеньскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям'і. Беларус. Адукацыя сярэдняя. Працаваў слесарам на суднаверфі ў Мурманску.

У Чырвонай Арміі з 1940 года. У баях Вялікай Айчыннай вайны з ліпеня 1941 года. Член ВКП(б) з 1943 года. Змагаўся з варожымі акупантамі на Паўночным, Карэльскім, Волхаўскім, 2-м Беларускім франтах. Удзельнічаў у гераічнай абароне паўвострава Рыбачы.

Памочнік камандзіра сапёрнага ўзвода 731-га стралковага палка старшы сяржант Леў Міхіевіч з воінамі-сапёрамі ў баях на кестеньскім кірунку ў перыяд з чэрвеня 1943 года па люты 1944 года ствараў мінныя палі, якія надоўга затрымлівалі прасоўванне праціўніка, навучыў сапернай справе звыш ста байцоў.

17 лютага 1944 года з аддзяленнем сапёраў зрабіў шэсць праходаў у драцяных загародах і мінных палях непрыяцеля, асабіста абясшкодзіў вялікую колькасць варожых мін. Загадам па 31-му стралковаму корпусу ад 18 чэрвеня 1944 года № 20 за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях старшы сяржант Міхіевіч Леў Мікалаевіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[2].

Памочнік камандзіра сапёрнага ўзвода 731-га стралковага палка старшына Леў Міхіевіч у перыяд з 24 па 26 чэрвеня 1944 года ў карэльскага пасёлка Кестэньга правёў інжынерную разведку, зрабіў праход у загародах праціўніка. Загадам па 19-й арміі ад 22 лютага 1945 года № 049 за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях старшына Міхіевіч Леў Мікалаевіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[2].

Памочнік камандзіра сапёрнага ўзвода 731-га стралковага палка старшына Леў Міхіевіч у перыяд з 13 па 19 сакавіка 1945 года некалькі разоў вызначыўся ў баях за гарады Гданьск і Гдыня: асабіста знішчыў адзін варожы танк, тры бронетранспарцёры, падарваў мост. 17 сакавіка 1945 г. каля Гдыні старшына Міхіевіч вынес з падпаленай самаходнай артылерыйскай ўстаноўкі параненага афіцэра і каля гадзіны адбіваў атакі непрыяцеля. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшына Міхіевіч Леў Мікалаевіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы[2].

Пасля вайны Л. Н. Міхіевіч дэмабілізаваны. Працаваў партыйным арганізатарам Лядзенскай МТС Чэрвеньскага раёна Мінскай вобласці.

У 1947 годзе малодшы лейтэнант запасу Л. Н. Міхіевіч зноў прызваны ў армію; у 1957 годзе ў званні лейтэнанта звольнены ў запас. Жыў у горадзе-героі Ленінградзе. Памер 29 красавіка 1989 года[2].

Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Славы 1-й, 2-й і 3-й ступені, медалямі[2].

Зноскі

  1. ↑ На дату ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені.
  2. 1 2 3 4 5 Леў Мікалаевіч Міхіевіч на сайце «Героі краіны»

Літаратура

  • Андреев Г. И., Вакуров И. Д. Солдатская слава. — М., 1971. — Кн. 3.
  • Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
  • Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
  • Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. — Минск, 1984.

Спасылкі

Лев Николаевич Михиевич на сайце «Героі краіны»

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.