Леапольд Іванавіч Родзевіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	10 (22) чэрвеня 1893
Месца нараджэння	Кур'янаўшчына[d], Вілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1938[1]
Альма-матар	Вілейскае гарадское вучылішча[d] (1909)
Месца працы	Беларускі звон Камісія па вывучэнні Заходняй Беларусі Наша будучыня
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	драматург, паэт, пісьменнік, публіцыст
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Камуністычная партыя Заходняй Беларусі
Член у	Беларускае пралетарскае студэнцкае зямляцтва Беларуская рэвалюцыйная арганізацыя
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леапольд Іванавіч Родзевіч (12 чэрвеня 1895, фальв. Кур'янаўшчына, Вілейскі павет, цяпер Лагойскі раён, Мінская вобласць — 1938) — беларускі драматург, тэатральны і нацыянальны дзеяч.

Біяграфічныя звесткі

Паходзіў са збяднелага шляхецкага роду. Брат Ч. Родзевіча.

Удзельнікі канферэнцыі прадстаўнікоў беларускіх леварадыкальных арганізацый у Гданьску. Злева направа: Палута Бадунова, Леапольд Родзевіч, Язэп Лагіновіч. 1923

У 1909 скончыў гарадское вучылішча ў Вілейцы. Пад уплывам «Нашай нівы» пачаў пісаць па-беларуску. У 1914 пераехаў у Вільню, перад наступленнем нямецкіх войскаў у 1915 пакінуў горад. З 1919 жыў у Мінску, у 1921 зноў вярнуўся ў Вільню. Рэдагаваў беларускія газеты ў Вільні: «Беларускі звон», «Наша будучыня» (1922—1923), з 1921 дзеяч Беларускай рэвалюцыйнай арганізацыі (БРА). Адзін з ініцыятараў уступлення ў 1923 БРА ў КПЗБ. Арыштоўваўся ў 1923. У 1924 сакратар Гродзенскага падпольнага акружкама КПЗБ. З-за пераследу ўладаў увосень 1925 перабраўся ў Мінск. Кіраваў замежнай рэдакцыяй прадстаўніцтва ЦК КПЗБ пры ЦК КП(б)Б, быў рэдактарам «Бюлетэня ІДК КПЗБ», у 1925-34 рэдактар газеты «Чырвоны сцяг» і часопіса «Бальшавік», працаваў у Камісіі па вывучэнні Заходняй Беларусі пры АН БССР.

Арыштаваны ДПУ БССР 18.7.1933 па справе т.зв. «Беларускага нацыянальнага цэнтра». Адпраўлены ў Саратаў, дзе працаваў у лясніцтве. Паўторна арыштаваны ў 1938. Дакладная дата гібелі невядомая.

Творчасць

Друкаваўся з 1912. Аўтар п'ес: «Пакрыўджаныя», «Блуднікі», «Збянтэжаны Саўка», «Пасланец», «Багаты і бедны», «Досвіткі», «Кавалі», «Конскі партрэт», зборнікаў вершаў: «Беларусь» (1922), «На паняволеных гонях» (1928), зборнікаў апавяданняў: «Рэвалюцыйным шляхам» (1928), «Вогнішча барацьбы» (1930).

Многія творы Леапольда Родзевіча, асабліва «Збянтэжаны Саўка», ставяцца тэатральнымі калектывамі Беларусі.

Бібліяграфія

• Пакрыўджаныя: Драма. Мн., 1921;
• Сцэнічныя творы. Вільня, 1921;
• Беларусь: (Вершы). Вільня, 1922;
• Досвіткі: (Драматычныя сцэнкі). Вільня, 1922;
• Сцэнічныя творы. Вільня, 1925;
• На паняволеных гонях: Вершы. Кракаў, 1928 (падпольнае выданне);
• Рэвалюцыйным шляхам: Апавяданні з жыцця Заходняй Беларусі. Мн., 1928;
• Вогнішча барацьбы: Апавяданні з жыцця Заходняй Беларусі. Мн., 1930;
• Sceničnyja twory. Wilnia, 1933;
• Збянтэжаны Саўка: Жарт. Мн., 1964.

Зноскі

Літаратура

• Календарыюм // «Czasopis», 06'2005;
• Ліс А. Паміж літаратурай і палітыкай: драма аднаго рамантыка (Пра Л. Родзевіча) // Спадчына. — 1997. — № 3.

Спасылкі

• Леапольд Родзевіч. Выбраныя творы Архівавана 8 лютага 2011. — Эл.рэсурс knihi.com