Леанід Генрыхавіч Зорын
руск.: Леонид Генрихович Зорин
Імя пры нараджэнні	руск.: Леонид Генрихович Зальцман
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург, сцэнарыст, перакладчык, паэт
Дата нараджэння	3 лістапада 1924(1924-11-03)[1][2][…]
Месца нараджэння	Баку, Бакінскі павет[d], Азербайджанская ССР, Закаўказская Савецкая Федэратыўная Сацыялістычная Рэспубліка, СССР[3]
Дата смерці	31 сакавіка 2020(2020-03-31)[4][5] (95 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія[6]
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Расія
Дзеці	Andrei Zorin[d]
Альма-матар	Літаратурны інстытут імя А. М. Горкага Бакінскі дзяржаўны ўніверсітэт
Партыя	КПСС
Узнагароды і прэміі	Залатое цяля[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леанід Генрыхавіч Зорын (руск.: Леони́д Ге́нрихович Зо́рин; сапраўднае прозвішча Зальцман; 3 лістапада 1924, Баку — 31 сакавіка 2020, Масква) — расійскі празаік , паэт, перакладчык, драматург і сцэнарыст.

Біяграфія

Скончыў Азербайджанскі універсітэт імя С. М. Кірава (1946), затым Літаратурны інстытут імя М. Горкага (1947).

У 1948 годзе пераехаў з Баку ў Маскву. Член КПСС з 1952 года.

У 1949 годзе ў маскоўскім Малым тэатры была пастаўлена першая п’еса Зорына — «Маладосць». У далейшым яго новыя п’есы з’яўляюцца амаль штогод, па некаторых з іх здымаюцца фільмы. Многія яго п’есы мелі няпросты тэатральны лёс — часта забараняліся да паказу ужо гатовыя спектаклі. Адзін з самых папулярных у СССР фільмаў паводле яго, фактычна аўтабіяграфічнай (у вобразе Косціка Зорын вывеў самога сябе) п’есе — «Пакроўскія вароты» (1982).

Памёр у Маскве ноччу 31 сакавіка 2020 года ва ўзросце 95 гадоў ад спынення сэрца. Пахаваны на Траякураўскіх могілках.

Зноскі