Клімент II | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
лац.: Clemens PP. II | |||||||
| |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Грыгорый VI | ||||||
Пераемнік | Бенедыкт IX, Папа Рымскі | ||||||
|
|||||||
Дыяцэзія | Roman Catholic Diocese of Bamberg[d] | ||||||
Папярэднік | Eberhard I[d] | ||||||
Пераемнік | Hartwig[d] | ||||||
|
|||||||
Дзейнасць | каталіцкі святар, пісьменнік, каталіцкі біскуп | ||||||
Нараджэнне |
кастрычнік 1005 |
||||||
Смерць |
9 кастрычніка 1047[1] |
||||||
Пахаванне | |||||||
Бацька | Konrad von Morsleben[d][2] | ||||||
Маці | Amulrada[d][2] | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Клімент II (лац.: Clemens PP. II; свецкае імя граф Суітгер Шыдгер-Морслебен-Горнбург, ням.: Suitger, Graf von Morsleben und Hornburg; 1005 — 9 кастрычніка 1047) — Папа Рымскі з 25 снежня 1046 па 9 кастрычніка 1047. Ён быў другім з Папаў Рымскіх з Германіі
Нарадзіўся ў Хорнбургу, Ніжняя Саксонія, Германія. Ён быў сынам графа Конрада з Морслебена і Гамбурга і яго жонкі Амалрэд.
У 1040 годзе ён стаў біскупам Бамберга. У 1046 годзе ён суправаджаў караля Генрыха III у яго італьянскай кампаніі, і 20 снежня ўдзельнічаў у царкоўным сінодзе Сутры, які зрынуў былых Папаў Рымскіх Бенедыкта IX і Сільвестра III і пераканаў Папу Рымскага Рыгора VI пакінуць Святы Прастол. Кароль Генрых III прапанаваў Суітгера на папства і сінод зацвердзіў яго. Неадкладна пасля выбараў кароль Генрых і новы Папа Рымскі выехалі ў Рым, дзе Клемент 25 снежня каранаваў Генрыха III як імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі.
Кароткі пантыфікат Клімента II пачаўся з рымскага сінода 1047 года, які паклаў пачатак паляпшэнню спраў у рымскай царкве, асабліва прадпісваючы дэкрэты супраць сіманіі. Выбары Клемента былі пазней раскрытыкаваны партыяй рэформаў у межах папскай курыі з-за дачынення да гэтага караля і факту, што новы Папа Рымскі ўжо быў біскупам іншай дыяцэзіі. Насуперак пазнейшай практыцы Клемент кіраваў і Рымам і Бамбергам адначасова.
Клемент суправаджаў імператара ў яго паездцы па паўднёвай Італіі і наклаў інтэрдыкт на Беневента за адмову адкрыць свае вароты перад імі. Рушыўшы ўслед за Генрыхам у Германію ён кананізаваў Вібараду, закатаваную венграмі ў 925 годзе. На шляху назад у Рым ён памёр каля Пезара ў кастрычніку 1047 года. Яго труп быў вернуты ў Бамберг, які ён вельмі любіў і пахаваны ў заходнім хоры ў Бамбергскім кафедральным саборы. Клемент — адзіны Папа Рымскі, пахаваны на поўнач ад Альпаў.
Таксікалагічная экспертыза яго рэштак, праведзеная ў сярэдзіне 20-га стагоддзя, пацвердзіла векавыя чуткі, што Клемент быў атручаны свінцовым цукрам.[3] Не ясна, аднак, ці быў ён забіты ці выкарыстоўваў свінцовы цукар у якасці лекаў
Зноскі
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 кастрычніка 2015.
- 1 2 Pas L. v. Genealogics — 2003.
- ↑ Specht W and Fischer K (1959). Vergiftungsnachweis an den Resten einer 900 Jahre alten Leiche. Arch. Kriminol., 124: 61-84. [Translation:Intoxication evidence in the remains of a 900 year old corpse]
Літаратура
- Климент, римские папы и антипапы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Catholic Encyclopedia, «Pope Clement II» (1913).