Кейё Лійнамаа
прэм’ер-міністр Фінляндыі 13 чэрвеня 1975 — 30 лістапада 1975
Папярэднік	Калеві Сорса
Пераемнік	Марці Міетунен
міністр юстыцыі Фінляндыі[d] 14 мая 1970 — 15 ліпеня 1970
Папярэднік	Aarre Simonen[d]
Пераемнік	Erkki Tuominen[d]
Finnish Minister of Employment[d] 29 кастрычніка 1971 — 23 лютага 1972
Папярэднік	Veikko Helle[d]
Пераемнік	Veikko Helle[d]
National Conciliator[d] 1965 — 1971
Папярэднік	Justus Ripatti[d]
Пераемнік	Erkki Sunila[d]
National Conciliator[d] 1979 — 1980
Папярэднік	Matti Pekkanen[d]
Пераемнік	Teuvo Kallio[d]
Нараджэнне	6 красавіка 1929(1929-04-06)[1] Mänttä[d], Пірканмаа[d], Фінляндыя
Смерць	28 чэрвеня 1980(1980-06-28) (51 год) Хельсінкі, Агенцтва рэгіянальнага кіравання Паўднёвай Фінляндыі[d], Фінляндыя
Імя пры нараджэнні	фінск.: Keijo Antero Liinamaa
Жонка	Pirkko Liinamaa[d]
Адукацыя	Хельсінкскі ўніверсітэт
Дзейнасць	палітык, адвакат, industrial leader
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кейё Лійнамаа (фінск.: Keijo Liinamaa; 6 красавіка 1929 — 28 чэрвеня 1980) — грамадскі і палітычны дзеяч Фінляндыі.

Біяграфія

Па адукацыі адвакат, спецыялізаваўся ў галіне працоўнага права, працаваў у фінскім Цэнтральным саюзе прафсаюзаў, сіці-менеджарам горада Мянця, у 1965 стаў Нацыянальным пасярэднікам з рабочых спрэчках, у гэтай якасці прадухіліў некалькі буйных забастовак. У 1967 па даручэнні прэм’ер-міністра Р.Паасіа Лійнамаа вёў перамовы з арганізацыямі працадаўцаў і прафсаюзаў, якія прывялі да заключэння агульнанацыянальнага пагаднення пра палітыку даходаў. Уваходзіў у першы кабінет Т.Аўра ў якасці міністра юстыцыі, у другім кабінеце Т.Аўра займаў пасаду міністра працы з кастрычніка 1971 па люты 1972.

Пасля выбараў 1975 года, калі палітычныя партыі Фінляндыі не змаглі дамовіцца аб умовах фарміравання кааліцыйнага ўрада, прэзідэнт Урха Кеканен прызначыў К. Лійнамаа на пасаду прэм’ер-міністра часовага ўрада, на якой ён знаходзіўся з чэрвеня па лістапад 1975 г.

Зноскі