Касмі́чная ско́расць^[1][2] (першая ${\displaystyle v}$₁, другая ${\displaystyle v}$₂, трэцяя ${\displaystyle v}$₃ і чацвёртая ${\displaystyle v}$₄), ці касмі́чная ху́ткасць — гэта найменшая скорасць, пры якой якое-небудзь цела, свабодна рухаючыся з паверхні нябеснага цела, зможа:

• ${\displaystyle v}$₁ (кругавая скорасць) — стаць спадарожнікам нябеснага цела (гэта значыць круціцца па кругавой арбіце вакол НЦ на нулявой або вельмі малой вышыні адносна паверхні);
• ${\displaystyle v}$₂ (парабалічная скорасць) — пераадолець гравітацыйнае прыцягненне нябеснага цела і адысці на бесканечную адлегласць;
• ${\displaystyle v}$₃ — пакінуць зорную сістэму, пераадолеўшы прыцягненне зоркі;
• ${\displaystyle v}$₄ — пакінуць галактыку.

Другая касмічная скорасць у ${\displaystyle {\sqrt {2}}\approx 1,414...}$ разы большая за першую.

Першая і другая касмічныя скорасці для розных аб'ектаў

Гл. таксама

• Першая касмічная скорасць
• Другая касмічная скорасць
• Трэцяя касмічная скорасць
• Чацвёртая касмічная скорасць

Зноскі

Літаратура

• Касмічная скорасць // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. — С. 149. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8).