Карлас Сааведра Ламас | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ісп.: Carlos Saavedra Lamas | |||||||
| |||||||
|
|||||||
|
|||||||
Папярэднік | Adolfo Bioy[d] | ||||||
Пераемнік | José Maria Cantilo[d] | ||||||
|
|||||||
|
|||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
1 лістапада 1878[1][2][…] |
||||||
Смерць |
5 мая 1959[1][2][…] (80 гадоў) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Партыя | |||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | юрыст, адвакат, дыпламат, палітык, выкладчык універсітэта | ||||||
Навуковая дзейнасць | |||||||
Навуковая сфера | палітыка[3], дыпламатыя[3], labor law[d][3], міжнароднае права[3] і канстытуцыйнае права[d][3] | ||||||
Месца працы | |||||||
Узнагароды |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Карлас Сааведра Ламас (ісп.: Carlos Saavedra Lamas, 1 лістапада 1878, Буэнас-Айрэс — 5 мая 1959, Буэнас-Айрэс) — аргенцінскі вучоны-правазнавец і палітык. У 1936 годзе стаў першым лацінаамерыканскім лаўрэатам Нобелеўскай прэміі міру.
Біяграфія
Скончыў Універсітэт Буэнас-Айрэса (1903) са ступенню доктара права. З’яўляўся прафесарам міжнароднага права, а таксама выкладаў правазнаўства і сацыялогію ва ўніверсітэце Ла-Платы. Сваю палітычную кар’еру пачаў у 1906 годзе, узначаліў грамадскую крэдытную службу. У 1908 быў абраны ў парламент Аргенціны, а ў 1915 быў прызначаны міністрам юстыцыі і грамадскага адукацыі. C 1932 па 1938 год займаў пасаду міністра замежных спраў ва ўрадзе Агусціна Педра Хуста. 3 жніўня 1932 г. у сваёй міністэрскай дэкларацыі сфармуляваў прынцыпы міжнародных адносін, якія былі пакладзены ў аснову пакта Сааведра Ламаса 1933. У 1935 прыняў удзел ва ўрэгуляванні балівійскі-парагвайской канфлікту, стварыўшы прымірэнчую камісію з шасці нейтральных амерыканскіх дзяржаў, пры пасярэдніцтве якой у чэрвені 1934 года было заключана мірнае пагадненне. За свае міратворчыя заслугі ў 1936 годзе ён стаў лаўрэатам Нобелеўскай прэміі міру. У тым жа годзе быў абраны прэзідэнтам Лігі Нацый.
Зноскі
Літаратура
- Сааверда Ламас Карлас // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 43. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).