| Кажан двухколерны | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Vespertilio murinus | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Арэал | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Двухколерны кажан (Vespertilio murinus) — млекакормячая жывёла сямейства гладканосых лятучых мышэй.
Апісанне
Даўжыня цела 54—66, перадплечча 41—49 мм. Крылы вузкія і доўгія. Вушы кароткія. Поўсць доўгая, мяккая, зверху каля асновы карычневая (вар'іруе ад бурага да светла-карычневага), на канцах серабрыстая, знізу — белаватая або жаўтавата-шэрая.
Пашырэнне
Пашыраны ў Еўразіі, на поўнач да 60° паўн. шыраты, паўднёвая мяжа праходзіць праз Сярэднюю Італію, узбярэжжа Чорнага мора, Іран, Гімалаі і Паўночна-Усходні Кітай, у Еўрапейскай частцы Расіі, на Каўказе, Паўднёвым Урале, у Сярэдняй Азіі, Паўднёвай Сібіры на поўнач да шыраты Новасібірска — Амура. На Беларусі звычайны від, трапляецца ва ўсіх раёнах. Двухколерныя кажаны з Беларусі адзначаны на зімоўцы ў Румыніі, Аўстрыі.
Асаблівасці біялогіі
Корміцца ўсю ноч. Знішчае ліставёртак, молей, совак, агнёвак, пядзенікаў, бражнікаў, даўганосікаў, дробных хрушчоў, шаўкапрадаў і іншых насякомых.
Жыве калоніямі (да 50 асобін у кожнай, самцы і самкі асобна). У летніх сховішчах (у шчылінах драўляных сцен, за аканіцамі, у дуплах дрэў) самкі паяўляюцца ў другой палове мая, самцы — у другой палове чэрвеня. У канцы чэрвеня — першай палове ліпеня самка нараджае двух дзіцянят. Асеннія міграцыі ў канцы чэрвеня — ліпені.
Літаратура
- Курскоў А. Кажан двухколерны // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.