Зако́н кра́тных адно́сін — адзін з законаў стэхіяметрыі: калі два хімічныя элементы ўтвараюць паміж сабою некалькі злучэнняў, то масы аднаго элемента, што прыпадаюць на адзінку масы другога, адносяцца як цэлыя (звычайна невялікія) лікі.
Напрыклад, у аксідах азоту NO і NO2 на 1 масавую частку (мас. ч.) азоту прыпадае адпаведна 1,14 і 2,28 мас. ч. кіслароду; адносіны паказаных мас. ч. кіслароду роўныя 1:2.
Закон кратных адносін строга выконваецца для стабільных газападобных злучэнняў.
Адкрыты Дж. Дальтанам у 1803 годзе.
Літаратура
- Кратных адносін закон // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 8. С. 466.
 Законы і тэорыі хіміі | |
|---|---|
| Атамна-малекулярнае вучэнне | Закон захавання масы · Закон пастаянства саставу (закон кратных адносін) · Закон Авагадра (закон аб’ёмных адносін) · Закон эквівалентаў |
| Іншыя | Перыядычны закон |
Раздзелы хіміі · Храналогія хіміі | |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.