Заказнік — прыродаахоўны аб’ект, абвешчаны ў мэтах захавання і аднаўлення (узнаўлення) каштоўных прыродных комплексаў і аб’ектаў[1]. У адрозненне ад запаведнікаў можа быць сталым або часовым; у заказніках магчыма частковае ўзяцце пад ахову жывёл, раслін і іншых прыродных рэсурсаў.

Класіфікацыя

У залежнасці ад характару, мэты арганізацыі і неабходнасці рэжыму аховы заказніка падпадзяляюць на:

  • ландшафтныя,
  • лясныя,
  • батанічныя,
  • біялагічныя,
  • заалагічныя,
  • арніталагічныя,
  • энтамалагічныя,
  • іхтыялагічныя,
  • гідралагічныя,
  • геалагічныя,
  • палеанталагічныя,
  • карстава-спелеалагічныя.

Дзейнасць на тэрыторыі заказнікаў

На тэрыторыі заказнікаў абмежаваная або забароненая дзейнасць, якая супярэчыць мэтам і задачам, прадугледжаных палажэннем пра іх. Гаспадарчая, навуковая і іншая дзейнасць, якая не супярэчыць мэтам і задачам заказнікаў, праводзяць з захаваннем агульных патрабаванняў да аховы навакольнага прыроднага асяроддзя.

Уладальнікі або карыстальнікі зямельных участкаў, водных і іншых прыродных аб’ектаў, абвешчаных заказнікамі, абавязваюцца забяспечыць рэжым іх аховы і захавання.

Зноскі

Літаратура

  • Зака́знікі // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. Мн.: БелЭн, 1995. — С. 319. — 800 с. 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.