Жан-Луі Таран
фр.: Jean-Louis Tauran

Герб
Сакратар па ўзаемадзеянню з дзяржавамі[d]
1 снежня 1990 — 6 кастрычніка 2003
Папярэднік Анджэла Садана
Пераемнік Джавані Лаёла[d]
кардынал
21 кастрычніка 2003 — 5 ліпеня 2018
Камерленга Апостальскай палаты[d]
2014 — 2018
Папярэднік Тарчызіа Бертонэ
Пераемнік Кевін Фарэл[d]
45-ы Прэфект Ватыканскай бібліятэкі[d]
24 лістапада 2003 — 25 чэрвеня 2007
Папярэднік Jorge María Mejía[d]
Пераемнік Raffaele Farina[d]
каталіцкі архібіскуп
6 студзеня 1991 — 5 ліпеня 2018
тытулярны архібіскуп
з 1 снежня 1990
Дыяцэзія Thelepte[d]
President of the Pontifical Council for Interreligious Dialogue[d]
25 чэрвеня 2007 — 5 ліпеня 2018
Папярэднік Paul Poupard[d]
Пераемнік Miguel Ayuso Guixot[d]
Адукацыя
Дзейнасць бібліятэкар, архівіст, каталіцкі святар
Нараджэнне 5 красавіка 1943(1943-04-05)[1][2][…]
Смерць 5 ліпеня 2018(2018-07-05)[3][4][…] (75 гадоў)
Пахаванне
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Яго Высокапраасвяшчэнства кардынал Жан-Луі Таран (фр.: Jean-Louis Tauran), (3 красавіка 1943, Бардо, Францыя — 5 ліпеня 2018, Хартфард, ЗША) — французскі курыяльны кардынал і ватыканскі дыпламат. Тытулярны архібіскуп Тэлептэ з 1 снежня 1990. Сакратар па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага Сакратарыята Святога Прастола з 1 снежня 1990 па 7 кастрычніка 2003. Архіварыус і Бібліятэкар Рымскай Царквы з 24 лістапада 2003 па 25 чэрвеня 2007. Старшыня Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу з 25 чэрвеня 2007. Старшыня Камісіі Рымскай курыі па рэлігійных адносінах з мусульманамі з 25 чэрвеня 2007. Кардынал-дыякан з дыяканствам S. Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine з 21 кастрычніка 2003. Кардынал-протадыякан з 21 лютага 2011.

Біяграфія

Нарадзіўся Жан-Луі Таран 3 красавіка 1943 года, у Бардо. Жан-Луі Таран вучыўся ў Папскім Грыгарыянскім універсітэце (дзе ён зарабіў ліцэнцыят у філасофіі і багаслоўі, і ў 1973 годзе сваю дактарантуру ў кананічным праве) і Папскай Царкоўнай Акадэміі ў Рыме, і Каталіцкім Інстытуце ў Тулузе.

Ён быў пасвечаны ў святара 20 верасня 1969 года, архібіскупам Марысам Мазье і служыў вікарыем у мітраполіі Бардо перад паступленнем на дыпламатычную службу Ватыкана ў 1975 годзе. Ён быў сакратаром нунцыятур у Дамініканскай рэспубліцы (1975—1978 гады) і ў Ліване (1979—1983 гады). Таран стаў афіцыялам Савета Грамадскіх Спраў Царквы ў 1983, а затым удзельнічаў у спецыяльных місіях на Гаіці (1984), і ў Бейруце і Дамаску (1986 год). Ён быў таксама членам ватыканскай дэлегацыі на сустрэчах Канферэнцыі па Еўрапейскай Бяспецы і Супрацоўніцтву, Канферэнцыі па Раззбраенні ў Стакгольме, і Культурным Форуме ў Будапешце і пазней у Вене.

Сакратар па адносінах з дзяржавамі

1 снежня 1990 года, Таран быў прызначаны Сакратаром па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага сакратарыята Святога Прастола і тытулярным архібіскупам Тэлептэ Папам Рымскім Янам Паўлам II. Ён атрымаў сваю біскупскую ардынацыю 6 студзеня 1991 года, у саборы Святога Пятра, непасрэдна ад Яна Паўла II, якому дапамагалі тытулярны архібіскуп Вескоўя Джавані Батыста Рэ — намеснік дзяржаўнага сакратара Святога Прастола па агульных справах, і тытулярны архібіскуп Бальзены Джасцін Фрэнсіс Рыгалі — сакратар Кангрэгацыі па справах біскупаў. Як Сакратар, Таран служыў міністрам замежных спраў Ватыкана. У стаўленні да іракскага канфлікту, ён калісьці падкрэсліў важнасць дыялогу і Арганізацыі Аб’яднаных Нацый[5], і сказаў, што «аднабаковая агрэсіўная вайна складзе злачынства супраць свету і супраць Жэнеўскіх канвенцый».[6]

Бібліятэкар і Архіварыус Святой Рымскай Царквы

Ён быў узведзены ў кардыналы-дыяканы з дыяканствам S. Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine Янам Паўлам II на кансісторыі ад 21 кастрычніка 2003 года. 24 лістапада таго ж года, ён быў названы Архіварыусам і Бібліятэкарам Святой Рымскай Царквы, назіраючы за Ватыканскім Сакрэтным Архівам і Ватыканскай Бібліятэкай. У канцы 2003 года, Таран смуткаваў аб абыходжанні з немусульманамі ў «шматлікіх мусульманскіх краін», асабліва ў Саудаўскай Аравіі, як з людзьмі другога сорту.[5]

Уяўляючы Папу Рымскага, Таран наведаў у сакавіку 2005 года адкрыццё новага музея Халакоста ў Яд Вашэме ў Іерусаліме. У той жа год, ён быў адным з кардыналаў-выбаршчыкаў, якія ўдзельнічалі ў Папскім Канклаве 2005 года, што абраў Папу Рымскага Бенедыкта XVI.

Старшыня Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу

Нягледзячы на наяўнасць у кардынала хваробы Паркінсана Папа Рымскі Бенедыкт XVI прызначыў Тарана старшынёй Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу 25 чэрвеня 2007 года. Гэта паказвае, што хвароба не стала для кардынала вялікай праблемай і такім чынам ён здольны спраўляцца з вялікай адказнасцю. Кардынал цалкам прыняў гэту пасаду 1 верасня 2007.

Ён сябар англіканіна доктара Джона Эндру, былога рэктара царквы Святога Фамы ў Нью-Ёрку. У пяцідзесятую гадавіну пасвячэння Эндру ў канцы чэрвеня 2007 года, кардынал Таран адправіўся ў Нью-Ёрк і служыў як запрошаны прапаведнік.[7]

Кардынал-протадыякан

Пасля ўзвядзення кардынала Агасціна Качавілана ў ранг кардынала-святара 21 лютага 2011 года, Папа Рымскі Бенедыкт XVI прызначыў Жана-Луі Тарана кардыналам-протадыяканам, як старэйшага па старшынстве кардынала-дыякана (у парадку ўзвядзення ў Калегію Кардыналаў), чыім спецыяльным прывілеем, з’яўляецца аб’яўляць Habemus Papam — формулу, якая аб’явяшчае аб абранні новага рымскага пантыфіка. Менавіта ён абвясціў аб абранні Францыска 13 сакавіка 2013 года.

Стан здароўя

Кардынал Таран пакутаваў ад хваробы Паркінсана.[8]

Узнагароды

Зноскі

  1. ↑ http://webdept.fiu.edu/~mirandas/bios2003.htm#Tauran
  2. 1 2 Fichier des personnes décédées Праверана 29 чэрвеня 2022.
  3. ↑ Jean-Louis Tauran // https://pantheon.world/profile/person/Jean-Louis_Tauran Праверана 9 кастрычніка 2017.
  4. ↑ Jean-Louis Tauran // GeneaStar
  5. 1 2 Whispers in the Loggia. Торан вокруг города 25 июня 2007
  6. ↑ TIME Magazine. Барацьба з патокам Архівавана 18 кастрычніка 2012. 2 сакавіка 2003 года
  7. ↑ Там жа.
  8. ↑ French cardinal taken ill while concelebrating Easter Sunday Mass with Pope : News Headlines - Catholic Culture(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 18 мая 2013. Праверана 20 сакавіка 2013.
  9. 1 2 Elenco dei conferimenti (італ.)
  10. ↑ Дэкрэт Прэзідэнта Літвы ад 28 лютага 2003 года № 4 (Інфармацыя на афіцыйным сайце Прэзідэнта Літвы Архівавана 16 верасня 2009.) (літ.)
  11. ↑ Der Gro?meister empfangt Kardinal Tauran (ням.)
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 kwietnia 2010 r. o nadaniu orderów (польск.)
  13. ↑ Rad bieleho dvojkríža, II. trieda Архівавана 17 кастрычніка 2013. (славацк.)
  14. ↑ Інфармацыя на сайце Прэзідэнта Партугаліі

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.