Езерыты, эзерыты, езерцы (грэч. Εζερίτες) † — славянскае сярэдневяковае аб'яднанне на поўдні Пелапанеса.

Гара Тайгет (Пентадакціл) у наш час

Канстанцін VII Парфірагенет узгадваў езерытаў разам з мілінгамі як славянскае племя, што да першай паловы IX ст. пасялілася на схілах высокай гары Пентадакціл у Лаконіі. Візантыйцы не здолелі выгнаць іх з Пелапанеса, а таму абклалі грашовай данінай. Цікава, што езерыты плацілі 300 намісм, у той час як мілінгі толькі 60, што можа сведчыць пра тое, што колькасць езерытаў у той час была большая.

У гады кіравання імператара Рамана I Лакапіна езерыты, як і мілінгі, перасталі выплочваць даніну і падпарадкоўвацца ўладам. Супраць іх была распачата ваенная кампанія, якая цягнулася з сакавіка да канца лістапада, пасля чаго езерыты былі вымушаны выплочваць даніну ўдвая большую, чым раней. Праз некаторы час яны звярнуліся да імператара з просьбай вярнуць ранейшыя абавязкі перад уладамі. Паколькі пагражала новае нашэсце славян, да якіх езерыты маглі далучыцца, то Раман I пайшоў на саступкі.^[1].

Этымалогія назвы езерытаў не вядома. Магчыма, што паходзіць ад слова "возера" (макед.: Езеро).

Зноскі