Допыт — працэсуальнае дзеянне, якое складаецца ў атрыманні і фіксацыі ва ўстаноўленым парадку паказанняў сведкі, пацярпелага, які падазраецца адносна абставін, якія маюць адносіны да падзеі.
Парадак допыту
У пачатку допыту следчы высвятляе асобу дапытваемага. Пры допыце пацярпелага або сведкi следчы абавязаны папярэдзіць дапытваемых аб адказнасці за дачу загадзя ілжывых паказанняў і адмову ад дачы паказанняў.
У ходзе допыту следчы задае дапытваемым пытанні, выслухоўвае іх адказы і каментарыі, прад'яўляе наяўныя доказы, знаёміць са сведчаннямі іншых асоб. У дачыненні да абвінавачанага ці падазронага следчы таксама можа прыводзіць довады на карысць дачы праўдзівых паказанняў, бессэнсоўнасці запіральніцтва або хлусні, карысці супрацоўніцтва са следствам.
Па ходзе допыту вядзецца пратакол, у якім павінны быць з самага пачатку пазначаны нумар справы, прозвішча, імя, імя па бацьку следчага, прозвішча, імя, імя па бацьку дапытваемага, дата, а ў выпадку допыту сведкі або пацярпелага — павінна прысутнічаць адзнака аб папярэджанні аб адказнасці за дачу ілжывых паказанняў з асабістым подпісам дапытваемага аб азнаямленні.
Усе пытанні следства ўносяцца ў пратакол, як і адказы дапытваемых. Па завяршэнні допыту дапытваемых просяць распісацца ў пратаколе, на кожным яго лісце, у пацвярджэнне таго, што яго паказанні запісаны дакладна. У выпадку памылак, недакладнасцяў, скажэнняў ў перадачы пытанняў або адказаў, дапытваемы можа пісьмова ўказаць на наяўныя памылкі, а таксама прадставіць асабіста напісаны дадатак да пратакола допыту з выкладаннем сваіх заўваг, якія следчы абавязаны далучыць да асноўнага пратаколу.