Джордж Люстыг | |
---|---|
рум.: Gheorghe Lusztig | |
Дата нараджэння | 20 мая 1946[1] (77 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | матэматык |
Навуковая сфера | матэматыка |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар філасофіі (1971) |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Майкл Ацья[2] і Уільям Браўдэр[d][3] |
Член у | |
Узнагароды |
член Лонданскага каралеўскага таварыства медаль Браўэра[d] (1999) прэмія Коўла па алгебры[d] (1985) прэмія Шаа[d] (24 верасня 2014) прэмія Бервіка[d] (1977) прэмія Стыла за выдатныя дасягненні на працягу ўсёй кар’еры[d] (2008) Прэмія Вольфа па матэматыцы (2022) правадзейны член Амерыканскага матэматычнага таварыства[d] (2013) |
Джордж Люстыг (англ.: George Lusztig, рум.: Gheorghe Lusztig, нар. 20 мая 1946, Тымішаара, Румынія) — амерыкана-румынскі матэматык, прафесар Масачусецкага тэхналагічнага інстытута.
Біяграфія
Нарадзіўся ў Тымішаары ў венгерска-яўрэйскай сям’і.[6]
У 1968 годзе скончыў Бухарэсцкі ўніверсітэт. Пазней у тым жа годзе з’ехаў з Румыніі ў Вялікабрытанію, дзе правёў некалькі месяцаў ва Уорыкскім і Оксфардскім ўніверсітэтах.
У 1969 годзе Люстыг пераехаў у ЗША, дзе на працягу двух гадоў працаваў з Майклам Ацья ў Інстытуце перспектыўных даследаванняў у Прынстане, штат Нью-Джэрсі.
У 1971 годзе атрымаў доктарскую ступень па матэматыцы пасля абароны доктарскай дысертацыі на тэму «Вышэйшая сігнатура Новікава і сямейства эліптычных аператараў» (англ.: Novikov's higher signature and families of elliptic operators) пад кіраўніцтвам Уільяма Браўдэра і Майкла Ацья.[7][8]
Люстыг амаль сем гадоў працаваў ва Уорыкскім універсітэце, спачатку як стыпендыят (1971—1972), потым як выкладчык матэматыкі (1972—1974) і прафесар матэматыкі (1974—1978). У 1978 годзе Люстыг заняў пасаду старшыні Масачусецкага тэхналагічнага інстытута.[9][6]
Уклад
Аўтар прац па тэорыі прадстаўленняў, у прыватнасці, аб’ектам, цесна звязаных з алгебраічнымі групамі, такімі як канчатковыя рэдуктыўныя групы, алгебра Геке, -адычныя групы, квантавыя групы і групы Вейля. Па сутнасці, ён праклаў шлях для сучаснай тэорыі прадстаўленняў, прапанаваў фундаментальныя новыя канцэпцыі, у тым ліку разнастайнасці Дзяліня-Люстыга і палінома Каждана-Люстыга.[10]
Навуковыя працы
Сярод навуковых прац Дж. Люстыга:
- George Lusztig. The Discrete Series of GL(n) Over a Finite Field. — Princeton: Annals of Mathematical Studies, 1974. — 104 p.
- George Lusztig. Characters of Reductive Groups over a Finite Field. — 1983. — P. 877—880. Архівавана з першакрыніцы 28 верасня 2013.
- George Lusztig. Introduction to quantum groups. — Birkhäuser, 1993. — 340 p. — ISBN 3764337125.
Узнагароды
- (1983) — член Лонданскага каралеўскага таварыства[9]
- (1985) — прэмія Коўла па алгебры
- (1992) — член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
- (1999) — медаль Браўэра
- (2003) — ордэн «За верную службу»
- (2008) — прэмія Сціла за дасягненні ў галіне матэматыкі
- (2012) — член Амерыканскага матэматычнага таварыства
- (2014) — прэмія Шаа па матэматыцы
- (2022) — прэмія Вольфа па матэматыцы
Зноскі
- ↑ MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
- ↑ http://www.ams.org/fellows_by_year.cgi?year=2013 Праверана 24 лістапада 2022.
- ↑ http://www.ams.org/news?news_id=1680 Праверана 24 лістапада 2022.
- 1 2 George Lusztig(недаступная спасылка). The GAP Group. Архівавана з першакрыніцы 21 снежня 2012. Праверана 16 November 2011.
- ↑ Джордж Люстыг (англ.) у праекце «Матэматычная генеалогія».
- ↑ Lusztig, George (1971). Novikov's higher signature and families of elliptic operators [англійская].
- 1 2 George Lusztig Abdun-Nur Professor of Mathematics(недаступная спасылка). MIT Mathematics Department. Архівавана з першакрыніцы 27 верасня 2013. Праверана 16 November 2011.
- ↑ Carter, Roger W., A survey of the work of George Lusztig, Nagoya Mathematical Journal 182 (2006), pp. 1-45.