Джозеф Кук
англ.: Joseph Cook
6-ы прэм’ер-міністр Аўстраліі 24 чэрвеня 1913 — 17 верасня 1914
Папярэднік	Эндру Фішэр
Пераемнік	Эндру Фішэр
член Палаты прадстаўнікоў Аўстраліі[d] 30 сакавіка 1901 — 10 снежня 1921
Пераемнік	Herbert Pratten[d]
член Заканадаўчага сходу Новага Паўднёвага Уэльса[d] 3 ліпеня 1891 — 11 чэрвеня 1901
член Тайнага савета Вялікабрытаніі[d] з 16 ліпеня 1914
Postmaster-General of New South Wales[d] 3 жніўня 1894 — 27 жніўня 1898
Minister for Mines[d] 27 жніўня 1898 — 13 верасня 1899
Australian High Commissioner to the United Kingdom[d] 11 лістапада 1921 — 10 мая 1927
Нараджэнне	7 снежня 1860(1860-12-07)[1] Silverdale[d], бора Ньюкасл-андэр-Лайм[d], Стафардшыр, Стафардшыр, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі[1]
Смерць	30 ліпеня 1947(1947-07-30)[1] (86 гадоў) Bellevue Hill[d], штат Новы Паўднёвы Уэльс, Аўстралія[1]
Месца пахавання	Northern Suburbs Crematorium[d]
Імя пры нараджэнні	англ.: Joseph Cooke
Жонка	Dame Mary Cook[d][1]
Дзеці	Richard Cecil Cook[d]
Веравызнанне	метадызм[d]
Партыя	Australian Labor Party (New South Wales Branch)[d] (1894) Free Trade Party[d]
Дзейнасць	палітык, дыпламат, прафсаюзны дзеяч
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джозеф Кук (17 снежня 1860, Стафардшыр, Англія - ​​30 ліпеня 1947, Сідней, Аўстралія) — аўстралійскі палітык, шосты прэм'ер-міністр краіны.

Палітычная кар'ера

У 1891 годзе Кук стаў членам заканадаўчага сходу Новага Паўднёвага Уэльса. У той час ён прадстаўляў лейбарысцкую партыю, раскол у якой адбыўся ўжо ў 1893 годзе. Прычынай расколу быў свабодны гандаль. Джозеф Кук стаў лідарам фракцыі свабоднага гандлю і пакінуў партыю ў 1894 годзе. Разам з тым ён захаваў сваё месца ў заканадаўчым сходзе, акрамя таго, у яго быў міністэрскі партфель ва ўрадзе Джорджа Рэйда. У 1901 годзе Кук сышоў у федэральную палітыку.

Джозеф Кук заставаўся ў федэральнай палітыцы 20 гадоў. Ён прадстаўляў выбарчую акруга Парамата ў заканадаўчым сходзе краіны. За гэты час ён быў міністрам абароны ў 1909-1910 гадах (пры Альфрэдзе Дыкіне), другім чалавекам у апазіцыі ў 1910-1913 гадах. Пасля гэтага ён змяніў Альфрэда Дыкіна на пасадзе лідара ліберальнай партыі і выйграў выбары ў маі 1913 года з перавагай у адно крэсла. 8 чэрвеня 1914 генерал-губернатар распусціў урад Джозефа Кука, так як паўсталі рознагалоссі па адным з законапраектаў. Фармальна Кук заставаўся на пасадзе да 17 верасня, калі яго змяніў Эндру Фішэр. За гэты час пачалася Першая сусветная вайна.

Знаходзячыся ў апазіцыі, Кук падтрымліваў ваенныя рэформы Фішэра і Х'юза, што прывяло да зліцця партый 7 лютага 1917 г. Пасля гэтага Кук стаў намеснікам прэм'ер-міністра. Кук суправаджаў Х'юза на мірнай канферэнцыі і падпісанні Версальскага дагавора ў 1919 годзе. З красавіка па верасень 1921 г. Кук выконваў абавязкі прэм'ер-міністра.

З 1921 па 1927 Кук займаў пасаду вярхоўнага камісара Аўстраліі ў Лондане, пасля гэтага вярнуўся ў Сідней.

Зноскі

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джозеф Кук
• Джозеф Кук на сайце Аўстралійскага біяграфічнага слоўніка
• Прэм'ер-міністры Аўстраліі: Джозеф Кук на сайце Нацыянальнага архіва Аўстраліі Архівавана 20 красавіка 2016.
• Джозеф Кук на сайце Нацыянальнага музея Аўстраліі Архівавана 19 ліпеня 2010.