Гіперо́ны (ад гіпер… + (нукл)оны) — нестабільныя барыёны з масамі, большымі за масу нейтрона. Характарызуюцца спецыяльным квантавым лікам — дзіўнасцю.

Час існавання гіперонаў каля 10⁻¹⁰ с.

Гіпероны (Λ⁰-гіперон) былі адкрыты ў касмічных прамянях (1947).

Вядома некалькі тыпаў нейтральных і зараджаных гіперонаў: лямбда (Λ⁰), сігма (Σ⁺, Σ⁰, Σ⁻), ксі (Ξ⁻, Ξ⁰) і амега (Ω⁻), дзе верхнія знакі «+», «−» і «0» пры сімвалах гіперонаў абазначаюць знак электрычнага зараду, роўнага элементарнаму электрычнаму зараду. Для кожнага гіперона існуе адпаведная антычасціца.

Гіпероны нараджаюцца ў моцных узаемадзеяннях, распадаюцца ў выніку слабых узаемадзеянняў на нуклоны і лёгкія часціцы: пі-мезоны, электроны і нейтрына.

Уласцівасці гіперонаў можна растлумачыць у межах кваркавай мадэлі, паводле якой гіпероны, як і іншыя барыёны, складаюцца з трох кваркаў, прычым у склад гіперонаў абавязкова уваходзіць s-кварк — носьбіт дзіўнасці. Пры ўзаемадзеянні часціц высокіх энергій з атамнымі ядрамі могуць узнікаць гіпер'ядры.

Гл. таксама

• Гіпер'ядро

Літаратура

• Гіпероны // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. С. 257.