Ouviram do Ipiranga as margens plácidas
De um povo heróico o brado retumbante,
E o sol da Liberdade, em raios fúlgidos,
Brilhou no céu da Pátria nesse instante.

Se o penhor dessa igualdade
Conseguimos conquistar com braço forte,
Em teu seio, ó Liberdade,
Desafia o nosso peito a própria morte!

Ó Pátria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!

Brasil, um sonho intenso, um raio vívido,
De amor e de esperança à terra desce,
Se em teu formoso céu, risonho e límpido,
A imagem do Cruzeiro resplandece.

Gigante pela própria natureza,
És belo, és forte, impávido colosso,
E o teu futuro espelha essa grandeza.

Terra adorada
Entre outras mil
És tu, Brasil,
Ó Pátria amada!

Dos filhos deste solo
És mãe gentil,
Pátria amada,
Brasil!

Пачулі Іпірангі-рэкі ціхія берагі
Громападобны покліч гераічнага народа,
І сонца свабоды ў промнях зіхоткіх
Заззяла ў той момант на небе Радзімы.

Калі пачатак гэтага равенства
Мы змаглі заваяваць моцнай рукой,
У тваім лоне, о Свабода
Дык няхай сама смерць нам кіне выклік!

О, Радзіма любая,
Абагаўлёная,
Слаўся, слаўся!

Бразілія, вялікая мара, зіхоткі прамень
Любові і надзеі сыходзіць на зямлю,
Калі ў тваім цудоўным небе, радасным і светлым,
Ззяе вобраз Паўднёвага Крыжа.

Гігант, створаны самой прыродай,
Ты прыгожы і моцны — бясстрашны калос.
І твая будучыня адлюстроўвае гэтую веліч!

Зямля абагаўлёная,
Сярод тысяч іншых,
Гэта ты, Бразілія,
О, Радзіма любая!

Дзяцей гэтай зямлі — ты, высакародная маці,
Любая Радіма,
Бразілія!

Deitado eternamente em berço esplêndido,
Ao som do mar e à luz do céu profundo,
Fulguras, ó Brasil, florão da América,
Iluminado ao sol do Novo Mundo!

Do que a terra mais garrida
Teus risonhos, lindos campos têm mais flores,
"Nossos bosques têm mais vida",
"Nossa vida" no teu seio "mais amores".

Ó Pátria amada,
Idolatrada,
Salve! Salve!

Brasil, de amor eterno seja símbolo
O lábaro que ostentas estrelado,
E diga o verde-louro dessa flâmula
- Paz no futuro e glória no passado.

Mas se ergues da justiça a clava forte,
Verás que um filho teu não foge à luta,
Nem teme, quem te adora, a própria morte.

Terra adorada
Entre outras mil
És tu, Brasil,
Ó Pátria amada!

Dos filhos deste solo
És mãe gentil,
Pátria amada,
Brasil!

Лежачы вечна ў раскошнай калысцы,
Пад рокат мора і ў святле глыбокага неба,
Ты ззяеш, о Бразілія, краса Амерыкі,
Азораная сонцам новага Свету!

у самай найпрыгажэйшай з зямель
У тваіх гожых і радасных палях, болей кветак.
«У нашых гаях больш жыцця»,
а «ў нашым жыцці,» у тваім лоне, «больш любові».

О, Радзіма любая,
Абагаўлёная,
Слаўся, слаўся!

Бразілія, няхай будзе сімвалам вечнай любові,
Зорны штандар, які ты нясеш,
І хай золата і смарагд гэтага сцяга прамовяць:
«Мір у будучыні і слава ў мінулым».

Але, калі ты ўздымеш, у імя справядлівасці, магутную булаву,
Убачыш, што ніводны з тваіх сыноў не сыдзе ад барацьбы,
Што той, хто цябе абагаўляе, але баіцца самой смерці.

Зямля абагаўлёная,
Сярод тысяч іншых,
Гэта ты, Бразілія,
О, Радзіма любая!

Дзяцей гэтай зямлі — ты, высакародная маці,
Любая,
Бразілія!