Гран-пры Канскага кінафестывалю | |
---|---|
Краіна | |
Тып | ступень узнагароды[d] і Cannes Film Festival Awards[d] |
Статус | уручаецца |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Гран-пры (фр.: Grand Prix) — другая па значнасці ўзнагарода асноўнага конкурсу Канскага кінафестывалю пасля «Залатой пальмавай галіны». Узнагарода была ўпершыню прысуджана ў 1967 годзе. У 1967—1988 гадах узнагарода насіла назву «Спецыяльны гран-пры журы», у 1989—1994 гадах — «Гран-пры журы», з 1995 года — «Гран-пры».
Лаўрэаты
Год | Фільм | Рэжысёр(ы) | Спасылкі |
---|---|---|---|
Уручаўся пад назвай «Спецыяльны гран-пры журы» | |||
1967 | «Няшчасны выпадак» | Джозеф Лоўзі | |
«Скупшчыкі пер’я» | Аляксандр Петравіч | ||
1968 | Фестываль быў перарваны ў знак салідарнасці з пратэстным рухам студэнтаў і рабочых «Май 1968». | [1] | |
1969 | «Одален 31» | Бу Відэрберг | |
1970 | «Следства па справе грамадзяніна па-за падазрэннямі» | Эліа Петры | |
1971 | «Джоні ўзяў ружжо» | Далтан Трамба | |
«Адрыў» | Мілаш Форман | ||
1972 | «Салярыс» | Андрэй Таркоўскі | |
1973 | «Мамачка і шлюха» | Жан Эсташ | |
1974 | «Арабскія ночы» | П’ер Паала Пазаліні | |
1975 | «Кожны за сябе, а Бог супраць усіх» | Вернер Херцаг | |
1976 | «Выкармі крумкача» | Карлас Саура | |
«Маркіза фон О» | Эрык Рамер | ||
1977 | Не прысуджаўся | ||
1978 | «Крык» | Ежы Скалімоўскі | |
«Бывай, самец» | Марка Ферэры | ||
1979 | «Сібірыяда» | Андрэй Канчалоўскі | |
1980 | «Мой амерыканскі дзядзька» | Ален Рэнэ | |
1981 | «На адлегласці светлавых гадоў» | Ален Танер | |
1982 | «Ноч святога Ларэнца» | Браты Тавіяні | |
1983 | «Сэнс жыцця па Монці Пайтану» | Тэры Джонс | |
1984 | «Дзённік для маіх дзяцей» | Марта Месараш | |
1985 | «Птаха» | Алан Паркер | |
1986 | «Ахвярапрынашэнне» | Андрэй Таркоўскі | |
1987 | «Пакаянне» | Тэнгіз Абуладзэ | |
1988 | «Падзелены свет» | Крыс Менгес | |
Уручаўся пад назвай «Гран-пры журы» | |||
1989 | «Новы кінатэатр „Парадыза“» | Джузэпэ Тарнаторэ | |
«Занадта прыгожая для цябе» | Бертран Бліе | ||
1990 | «Пытанне гонару» | Ідрыса Уэдраога | |
«Смяротнае джала» | Кохэй Огуры | ||
1991 | «Чароўная гарэзніца» | Жак Рывет | |
1992 | «Выкрадальнік дзяцей» | Джані Амеліа | |
1993 | «Так далёка, так блізка!» | Вім Вендэрс | |
1994 | «Жыць» | Чжан Імоў | |
«Стомленыя сонцам» | Мікіта Міхалкоў | ||
Уручаўся пад назвай «Гран-пры» | |||
1995 | «Позірк Адысея» | Тэадорас Ангелопулас | |
1996 | «Рассякаючы хвалі» | Ларс фон Трыер | |
1997 | «Славутая будучыня» | Атом Эгаян | |
1998 | «Жыццё цудоўнае» | Раберта Беніньі | |
1999 | «Чалавечнасць» | Бруно Дзюмон | |
2000 | «Д’ябал ля парога» | Цзян Вэнь | |
2001 | «Піяністка» | Міхаэль Ханэке | |
2002 | «Чалавек без мінулага» | Акі Каўрысмякі | |
2003 | «Аддаленасць» | Нуры Більге Джэйлан | |
2004 | «Олдбой» | Пак Чхан Ук | |
2005 | «Зламаныя кветкі» | Джым Джармуш | |
2006 | «Фландрыя» | Бруно Дзюмон | |
2007 | «Жалобны лес» | Наомі Кавасэ | |
2008 | «Гамора» | Матэа Гаронэ | |
2009 | «Прарок» | Жак Адзіяр | |
2010 | «Людзі і багі» | Ксаўе Бавуа | |
2011 | «Аднойчы ў Анатоліі» | Нуры Більге Джэйлан | |
«Хлопчык з роварам» | Браты Дардэн | ||
2012 | «Рэальнасць» | Матэа Гаронэ | |
2013 | «Унутры Льюіна Дэвіса» | Браты Коэн | |
2014 | «Цуды» | Алічэ Рарвакер | |
2015 | «Сын Саула» | Ласла Немеш | |
2016 | «Гэта ўсяго толькі канец свету» | Ксаўе Далан | |
2017 | «120 удараў у хвіліну» | Рабэн Кампіё | |
2018 | «Чорны кланавец» | Спайк Лі | |
2019 | «Атлантыка» | Маці Дзіоп | |
2020 | Фестываль не праводзіўся з-за пандэміі COVID-19. | [2] | |
2021 | «Герой» | Асгар Фархадзі | |
«Купэ нумар шэсць» | Юха Куасманен | ||
2022 | «Зоркі апоўдні» | Клер Дэні | |
«Блізка» | Лукас Донт |
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Factbox: History of the Cannes film festival (англ.). Сайт «Reuters» (6 мая 2011). Праверана 5 ліпеня 2021.
- ↑ What Cannes 2020 line-up says about the cancelled festival (англ.). Сайт газеты «Los Angeles Times» (3 чэрвеня 2020). Праверана 5 ліпеня 2021.
Спасылкі
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.