Гефсіманскі сад

Гефсіманія (грэч. Γεθσημανή, іўр.: גת שמנים, арам.: גת שמני, сірыйск.ܓܕܣܡܢ, літэральна «ціск алею») — сад ля падножжа Алейнай гары ў Іерусаліме, найбольш вядомы як месца, дзе, паводле Евангелляў, Ісус і Яго вучні маліліся ў ноч перад распяццем Ісуса.

Этымалогія

Гефсіманскі сад, 1914

Гефсіманскі сад з’яўляецца ў Евангеллі ад Матфея і Евангеллі ад Марка пад грэчаскай назвай Γεθσημανή (Гефсіманія). Назва паходзіць ад арамейскай назвы ܓ݁ܶܕ݁ܣܺܡܰܢ (Гэдсіма́н), што азначае «выцісканне алею». У Матфея 26:36 і Марка 14:32 яго называюць як χωρἰον (18:01), гэта значыць як месца або нерухомасць. Евангелле ад Яна кажа, што Ісус увайшоў у сад (κῆπος) са сваімі вучнямі.

Месцазнаходжанне

Згодна з Новаму Запавету гэта было месца, куды Ісус і Яго вучні звычайна наведвалі, што дазволіла Іудзе знайсці Хрыста ў ноч Яго арышту.

Існуюць чатыры месцы, якія лічацца месцамі, дзе Ісус маліўся ў ноч перад арыштам:

  • Царква Усіх Нацый з выглядам на сад з так званай «Скалой Агоніі».
  • Размяшчэнне ля Магілы Панны Марыі на поўначы.
  • Грэчаская праваслаўнае месца на ўсходзе.
  • Рускі праваслаўны фруктовы сад, побач з царквой Марыі Магдалены.

Месца паломніцтва

Андрэа Мантэнья Агонія ў Гефсіманіі, каля 1460

Паводле Евангелля ад Лукі 22:43-44, пакуты Ісуса ў Гефсіманскім садзе былі настолькі моцныя, што «быў пот Яго, як бы кроплі крыві, што падалі на зямлю». Згодна з праваслаўнай царкоўнай традыцыяй, Гефсіманскі сад з’яўляецца месцам, дзе была пахавана Дзева Марыя, а пасля была ўзята на нябёсы на гары Сіён. Гефсіманскі сад стаў асноўным месцам пілігрымак для ранніх хрысціянскіх паломнікаў. Яго наведвалі 333 невядомыя «Пілігрымы Бардо», чыё ''Itinerarium Burdigalense'' з’яўляецца самым раннім пакінутым апісаннем хрысціянскай вандроўцы ў Святую Зямлю. У сваім Onomasticon, Еўсевій Кесарыйскі адзначае месца Галгофа «ля падножжа Аліўнай гары», і дадае, што «вернікі прывыклі ісці туды, каб маліцца». Лічыцца, што старажытныя аліўкавыя дрэвы, што растуць у садзе маюць узрост у 900 гадоў.

Аліўкавыя дрэвы

Даследаванне, праведзенае Нацыянальным даследчым саветам Італіі, ў 2012 годзе выявіла, што некалькі аліўкавых дрэў у садзе з’яўляюцца самымі старымі з вядомых навуцы. Даты 1092, 1166 і 1198 былі атрыманы шляхам радыевугляроднага аналізу старых частак ствалоў трох дрэў. ДНК-тэсты паказалі, што дрэвы былі пасаджаныя першапачаткова з адной бацькоўскай расліны.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.