Герард ’т Хоафт
нідэрл.: Gerardus (Gerard) 't Hooft
Дата нараджэння	5 ліпеня 1946(1946-07-05)[1][2] (77 гадоў)
Месца нараджэння	Хелдэр, Паўночная Галандыя, Нідэрланды, Каралеўства Нідэрландаў
Грамадзянства	Каралеўства Нідэрландаў
Род дзейнасці	фізік-тэарэтык, педагог, прафесар, пісьменнік-дакументаліст, фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	тэарэтычная фізіка і фізіка[3]
Месца працы	Утрэхцкі ўніверсітэт Лейдэнскі ўніверсітэт[4][5] CERN[6]
Навуковая ступень	доктарская ступень[d][7]
Альма-матар	Утрэхцкі ўніверсітэт
Навуковы кіраўнік	Марцінус Велтман
Член у	Французская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША[8] Нідэрландская каралеўская акадэмія навук Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Каралеўская акадэмія навук, літаратуры і прыгожых мастацтваў Бельгіі[d] Расійская акадэмія навук Каралеўская фламандская акадэмія навук і мастацтваў Бельгіі[d]
Узнагароды	медаль Лорэнца (1986) прэмія Вольфа па фізіцы (1981) прэмія Спінозы[d] (1995) медаль Франкліна[d] (1995) Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (2010) Akademiehoogleraren Prize[d] Akademiepenning[d] (1999) медаль Оскара Клейна[d] (1999) прэмія ў вобласці фізікі часціц і фізікі высокіх энергій[d] (1999) прэмія Дэні Хайнемана ў галіне матэматычнай фізікі[d] (1979) ганаровы доктар Навукова-тэхнічнага ўніверсітэта Кітая[d] (2004) прэмія Марселя Гросмана[d] (2021)
Сайт	webspace.science.uu.nl/… (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Герард 'т Хоафт (нідэрл. Gerardus (Gerard)' t Hooft, нар. 5 ліпеня 1946, Хелдэр, Нідэрланды) — прафесар Утрэхцкага ўніверсітэта (Нідэрланды), лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1999) (сумесна з Марцінусам Велтманам).

Герард 'т Хоафт разам са сваім навуковым кіраўніком Марцінусам Велтманам распрацавалі тэорыю, якая дапамагла растлумачыць квантавую структуру электраслабых узаемадзеянняў. Гэтую тэорыю стварылі ў 1960-я гады Шэлдан Глэшау, Абдус Салам і Стывен Вайнберг, якія выказалі здагадку, што слабое і электрамагнітнае ўзаемадзеянні з’яўляюцца праявай адзінага электраслабога ўзаемадзеяння. Але прымяненне тэорыі для разліку ўласцівасцей часціц, якую яны прадказвалі, было безвыніковым. Распрацаваныя 'т Хоафтам і Велтманам матэматычныя метады рэнармалізацыі янг-мілсаўскіх палёў, як безмасавых, так і атрымаўшых масу з прычыны спантаннага парушэння сіметрыі, дазволілі прадказаць некаторыя эфекты электраслабага ўзаемадзеяння, у прыватнасці, ацаніць масы прамежкавых вектарных базонаў W ± і Z0, прадказаных тэорыяй і неўзабаве пасля гэтага адкрытых эксперыментальна. Атрыманыя значэнні добра суадносяцца з эксперыментальнымі значэннямі. Метадам Велтмана і 'т Хоафта таксама была разлічаная маса топ-кварка, эксперыментальна знойдзенага ў 1995 годзе ў Нацыянальнай лабараторыі імя Э. Фермі (Фермілаб, ЗША).

Узнагароды

• Прэмія Дэні Хайнемана ў галіне матэматычнай фізікі (1979)
• Прэмія Вольфа па фізіцы (1981)
• Залаты медаль Лорэнца (1986)
• Залатая медаль Джанкарла Віка (1997)
• Срэбраны медаль Оскара Клейна (1999)
• Нобелеўская прэмія па фізіцы (1999)
• Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (2010)
• Імем 'т Хоафта названы астэроід 9491 Тхоафт.

Зноскі

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Герард ’т Хоафт
• Хатняя старонка Герарда 'т Хоафта на сайце Утрэхцкага ўніверсітэта (англ.)