Віктар Якаўлевіч Гапановіч
Дата нараджэння 15 красавіка 1921(1921-04-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 12 жніўня 2009(2009-08-12) (88 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Род дзейнасці урач, оталарынголаг
Навуковая сфера отарыналарынгалогія
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцынскіх навук (1969)
Навуковае званне
  • прафесар (1973)
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Барыс Якаўлевіч Эльберт
Узнагароды
ордэн Айчыннай вайны II ступені ордэн Чырвонай Зоркі ордэн Чырвонай Зоркі медаль «За абарону Ленінграда»
Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР

Віктар Якаўлевіч Гапано́віч[1] (15 красавіка 1921 — 12 жніўня 2009) — беларускі вучоны ў галіне отарыналарынгалогіі, доктар медыцынскіх навук (1969), прафесар (1973). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Біяграфія

Нарадзіўся 15 красавіка 1921 года ў вёсцы Сераднякі (Сярэднікі[1]) Слуцкага павета Мінскай губерні (цяпер — Слуцкі раён Мінскай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1940 годзе скончыў Магілёўскі медыцынскі тэхнікум, працаваў фельчарам у абласной паліклініцы ў Магілёве[2].

З 1940 года ў Чырвонай Арміі. У 1940—1941 гадах — фельчар стралковага батальёна Прыбалтыйскай ваеннай акругі[2]. У час Вялікай Айчыннай вайны старшы фельчар, камандзір санітарнага ўзвода стралковага батальёна, фельчар упраўлення палявога эвакуацыйнага пункта. У 1942 годзе быў цяжка паранены.

У 1951 годзе скончыў Мінскі медыцынскі інстытут і працаваў у ім (аспірант, дацэнт кафедры). У 1955 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю, у 1970 годзе — доктарскую. Адначасова з працай у інстытуце, 1972—1990 гадах — галоўны отарыналарынголаг Міністэрства аховы здароўя БССР. У 1973—1989 гадах — загадчык кафедрай вуха, горла, носа Мінскага медыцынскага інстытута, з 1989 года — прафесар кафедры[2].

Памёр 12 жніўня 2009 года. Пахаваны на Паўночных могілках пад Мінскам[3].

Навуковая дзейнасць

В. Я. Гапановічу належаць навуковыя працы па біялагічных і крыягенных метадах лячэння ў отарыналарынгалогіі. Распрацаваў і ўкараніў у практыку методыку атрымання аўтагенных фібрынных плёнак (біялагічны прэпарат крыві) і іх выкарыстання ў якасці стымулятара працэсу рэгенерацыі пасля хірургічных аперацый[3]. Прымаў удзел у распрацоўцы фантомаў-трэнажораў для падрыхтоўкі спецыялістаў па аказанні хуткай і неадкладнай дапамогі.

Вучонаму належаць каля 190 навуковых прац[2]. Аўтар двух вынаходніцтваў і 76 рацыяналізатарскіх прапаноў[2]. Падрыхтаваў трох кандыдатаў медыцынскіх навук[2].

Сярод апублікаванага:

  • Аутогенные фибринные плёнки в оториноларингологии. — Мн., 1979.
  • Ангина и хронический тонзилит. — Мн., 1982.
  • Оториноларингологический атлас. — Мн., 1989. (разам з В. М. Аляксандравым)

Грамадская дзейнасць

Прымаў удзел у арганізацыі і правядзенні II і III з’ездаў отарыналарынголагаў Беларусі, двух навуковых канферэнцый[2]. Удзельнік арганізацыі Усесаюзнага пленума отарыналарынголагаў у 1978 годзе[2]. У 1972—1990 гадах — старшыня праўлення Беларускага навуковага медыцынскага таварыства отарыналарынголагаў. Быў членам праўлення Усесаюзнага навуковага таварыства отарыналарынголагаў, членам рэдакцыйных саветаў часопісаў «Вестник оториноларингологии», «Журнал ушных, носовых и горловых болезней», старшынёй Рэспубліканскай праблемнай камісіі па отарыналарынгалогіі[2].

Узнагароды

Зноскі

Літаратура

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 36. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
  • Профессор Виктор Яковлевич Гапанович: (К 60-летию со дня рождения) // Вестник оториноларингологии. — 1981. — № 3. — С. 89.
  • Здравоохранение Белоруссии. — 1981. — № 6. — С. 76-77.
  • Гапанович Виктор Яковлевич: (К 70-летию со дня рождения) // Здравоохранение Беларуси. — 1991. — № 5. — С. 73.

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.