Вятлуга | |
---|---|
руск. Ветлуга, горн.-мар. Вӹтлӓ, луг.-мар. Вӱтла | |
| |
Характарыстыка | |
Даўжыня | 889 км |
Басейн | 39 400 км² |
Расход вады | 255 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | |
• Месцазнаходжанне | зліццё рэк Вятлужка і Чорная |
• Каардынаты | 58°23′42″ пн. ш. 47°27′45″ у. д. |
Вусце | Волга |
• Месцазнаходжанне | Чэбаксарскае вадасховішча |
• Каардынаты | 56°25′14″ пн. ш. 46°13′30″ у. д. |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Волга |
|
|
Краіна | |
Рэгіёны | Кіраўская вобласць, Кастрамская вобласць, Разанская вобласць, Марый Эл |
Код у ДВР | 08010400112110000040564 |
выток вусце |
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Вятлу́га (руск.: Ветлу́га[1], горнамар.: Вӹтлӓ; лугавамар. Вӱтла) — рака ў цэнтры Еўрапейскай часткі Расіі, левы прыток ракі Волга.
Даўжыня ракі 889 км, плошча вадазбору 39 400 км². Расход вады ў нізоўі 255 м³/с (каля горада Вятлуга — 169 м³/с[2]). Утвараецца зліццём рэк Вятлужка і Чорная[2]. Працякае па тэрыторыі Кіраўскай, Кастрамской і Ніжагародскай абласцей і рэспублікі Марый Эл. Упадае ў Чэбаксарскае вадасховішча. Левы бераг нізінны, правы высокі (да 100 м) складзены мергелямі і пясчанікамі. Цячэнне павольнае, шмат старыц. Жыўленне снегавое. Ледастаў з пачатку лістапада па красавік. Сплаўная[1]. Суднаходная на 700[1] км ад вусця.
Прытокі: Нея, Вялікая Какша, Уста, Юронга (левыя); Вохма, Люнда (правыя).
На рацэ гарады Шар’я і Вятлуга, пасёлак Вятлужскі.
Зноскі
- 1 2 3 Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- 1 2 Алексеевский Н. И., Ретеюм К. Ф. Ветлуга // Научно-популярная энциклопедия «Вода России» (руск.)
Літаратура
- Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 90. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)