Еўрапейскія рэвалюцыі 1848 года, якія звалі «Вясной народаў» і «Годам рэвалюцый», пачаліся 12 студзеня 1848 года на Сіцыліі і затым, шмат у чым з-за рэвалюцыі ў Францыі, распаўсюдзіліся на шматлікія краіны Еўропы.

Хоць галоўным чынам рэвалюцыі былі хутка задушаны, яны сур'ёзна паўплывалі на гісторыю Еўропы.

Незакранутыя краіны

Вялікабрытанія, Каралеўства Нідэрландаў, Расійская імперыя (уключаючы Царства Польскае) і Асманская імперыя былі адзінымі буйнымі еўрапейскімі дзяржавамі, якія прайшлі праз гэты перыяд без грамадзянскай рэвалюцыі. Скандынаўскія краіны былі толькі злёгку зачэплены рэвалюцыямі ў Еўропе, хоць у Даніі 5 чэрвеня 1849 года была зацверджана канстытуцыя. У Княстве Сербія фармальна рэвалюцыі не было, аднак яно актыўна падтрымлівала сербскую рэвалюцыю ў імперыі Габсбургаў.^[1]

У Расійскай імперыі ў 1825 годзе адбылося паўстанне дзекабрыстаў — няўдалая спроба дзяржаўнага перавароту, якая пачалася раніцай і задушаная да ночы. Адносная стабільнасць Расіі была выклікана няздольнасцю рэвалюцыйных груп мець зносіны адзін з адным. У Царстве польскім і Вялікім Княстве Літоўскам бунты адбыліся ў 1830-31 гадах, Лістападаўскае паўстанне і Кракаўскае паўстанне ў 1846 года. Апошняе паўстанне адбылося ў 1863-65 гадах, так званае Студзеньскае паўстанне, але ў 1848 годзе паўстанняў так і не адбылося.

У той час, як у Асманскай імперыі не было вялікіх палітычных пераваротаў як такіх, палітычная турбота ўсёткі мела месца ў некаторых яе васальных дзяржавах.

Сход чартыстаў у Лондане, 1848

У Вялікабрытаніі сярэдні клас быў супакоены агульным падаваннем грамадзянскіх правоў, замацаваным у рэформе выбарчай сістэмы 1832 года з наступнымі развіццём Чартысцкага руху, які выступіў з петыцыяй да Парламента ў 1848 годзе.

Ануляванне пратэкцыянісцкіх сельскагаспадарчых тарыфаў — так званых «Хлебных законаў» — у 1846 годзе некалькі зменшыла пралетарскую актыўнасць.

Тым часам, нягледзячы на тое, што насельніцтва Брытанскай Ірландыі было скарочана вялікім голадам, партыя «Маладая Ірландыя» у 1848 распачала спробу звяржэння Брытанскага кіравання. Іх мяцеж, аднак, быў неўзабаве задушаны.

Швейцарыя таксама захавала спакой у 1848 годзе, хоць і прайшла праз грамадзянскую вайну годам раней. Увядзенне Швейцарскай федэральнай канстытуцыі ў 1848 годзе было рэвалюцыяй мас, якая заклала аснову сённяшняга швейцарскага грамадства.

Зноскі