Вёска
Воўкавічы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
53°49′03″ пн. ш. 27°23′38″ у. д.
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 17
Паштовыя індэксы
223049
Аўтамабільны код
5
СААТА
6236880011
Воўкавічы на карце Беларусі ±
Воўкавічы (Мінскі раён) (Беларусь)
Воўкавічы (Мінскі раён)
Воўкавічы (Мінскі раён) (Мінская вобласць)
Воўкавічы (Мінскі раён)

Во́ўкавічы[1] (трансліт.: Voŭkavičy, руск.: Волковичи) — вёска ў Мінскім раёне Мінскай вобласці Беларусі. Уваходзіць у склад Шчомысліцкага сельсавета.

Геаграфія

Вёска знаходзіцца каля аўтамабільнай дарогі Р1 і Воўкавіцкага вадасховішча на рацэ Пціч.

Гісторыя

У 1709 годзе згадваецца як вёска ў складзе фальварка Гарадзішча ў Мінскім ваяводстве ВКЛ[2].

Славутасці

Касцёл Сэрца Ісуса і Найсвяцейшай Дзевы Марыі
Надмагілле графіні Юзэфы Леапальдзіны Чапскай
  • Надмагілле графіні Юзэфы Леапальдзіны Чапскай (1904, архітэктар Генрых Гай). Архітэктар Генрых Гай стварыў для іх магілы накід велічнага помніка з чорнага шведскага граніту. Помнік уключаў у сябе скульптуру, а на самім надмагіллі меліся бронзавае распяцце і каваны вянок. Скульптура і бронзавыя ўпрыгожванні не захаваліся. На чорным граніце засталася толькі гравіроўка «RequemaeternamdonaeisDomine» («Вечны адпачынак дай нам, Пане»), імя майстра Прушынскага з Варшавы[3].

Страчаная спадчына

Вядомыя асобы

На мясцовых могілках пахаваная графіня Юзэфа Леапальдзіна Чапская, жонка Ежы Чапскага.

Зноскі

  1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  2. ↑ НГАБ у Мінску, ф. 1727, воп. 1, спр. 8, с. 1247
  3. ↑ Некропаль па-над Пціччу № 44 (1483) 31.10.2020 — 06.11.2020 г

Літаратура

  • Республика Беларусь. Минская область: Общегеографический атлас / Ред. Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2008. — С. 14. — 48 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-054-2. (руск.)
  • Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Минская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2009. — 60 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-985-508-174-7. (руск.)

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.