Бялькоўшчынскі сельсавет | |
---|---|
Краіна | Беларусь |
Уваходзіць у | Верхнядзвінскі раён |
Уключае | 28 населеных пунктаў |
Адміністрацыйны цэнтр | Бялькоўшчына |
Дата ўтварэння | 20 жніўня 1924 |
Насельніцтва (2019) | 2 298 |
Часавы пояс | UTC+03:00 |
Код аўтам. нумароў | 2 |
Бялько́ўшчынскі сельсаве́т — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Верхнядзвінскага раёна Віцебскай вобласці Беларусі. Адміністрацыйны цэнтр — аграгарадок (да 2010 года вёска) Бялькоўшчына.
Утвораны 20 жніўня 1924 года ў складзе Дрысенскага раёна Полацкай акругі БССР. Цэнтр — маёнтак Бялькоўшчына. 21 жніўня 1925 года перайменаваны ў Жоўнінскі сельсавет, цэнтр перанесены ў вёску Жоўніна. Пасля скасавання акруговай сістэмы з 26 ліпеня 1930 года ў Дрысенскім раёне БССР, з 21 чэрвеня 1935 года — Полацкай акругі, з 20 лютага 1938 года — Віцебскай вобласці, з 20 верасня 1944 года — Полацкай вобласці, з 8 студзеня 1954 года — Віцебскай вобласці. 20 мая 1960 года да сельсавета далучана частка скасаванага Каркалецкага сельсавета (7 населеных пунктаў: Бароўка, станцыя Дрыса, Запруддзе, пасёлак Дрысенскай РТС, ДСР-4 і чыгуначныя будкі № 694 і 695)[1]. 25 снежня 1962 года Дрысенскі раён перайменаваны ў Верхнядзвінскі. У 1971 годзе скасаваны вёскі Валькова і Журкі[2]. На 1 студзеня 1974 года ў складзе сельсавета 26 населеных пунктаў[3]. У 1987 годзе скасаваны вёскі Асёткі, Быстрыцы, Казачкі, Шыпілкі[4]. 29 чэрвеня 1995 года цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Бялькоўшчына. 8 красавіка 2004 года Жоўнінскі сельсавет перайменаваны ў Бялькоўшчынскі, да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Галубаўскага сельсавета (вёскі Балоціна, Вераб’ёва, Галубава, Жоўтаўшчына, Забор’е, Зара, Крыськава, Лакісава, Лаўрукі, Матукі, Пользіна, Пушталёва, Сакалоўшчына, Свіраўшчына, Ульянова)[5].
27 чэрвеня 2008 года скасаваны вёскі Барсукі, Матукі і Паташня[6], 27 студзеня 2023 года — вёскі Гараваткі, Забор’е, Крыськава і Роскашы[7].
Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 2971 чалавек[8], з іх 92,2 % — беларусы, 5,6 % — рускія, 1,1 % — украінцы[9]; паводле перапісу 2019 года — 2298 чалавек[10].
Зноскі
- ↑ Рашэнне выканкома Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 20 мая 1960 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1960, № 16.
- ↑ Рашэнні выканкома Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 23 кастрычніка 1970 г. і 4 сакавіка 1971 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1971, № 12 (1314).
- ↑ Белорусская ССР. Административно-территориальное деление. На 1 января 1974 года. (руск.). — Выданне 5-е. — Мн.: Беларусь, 1974. — С. 42. — 248 с. — 10 000 экз.
- ↑ Рашэнні выканкома Віцебскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 16 лютага і 4 сакавіка 1987 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1987, № 23 (1901).
- ↑ Решение Витебского областного Совета депутатов от 8 апреля 2004 г. № 55 Об изменении административно-территориального устройства районов Витебской области Архівавана 5 кастрычніка 2021.
- ↑ Решение Верхнедвинского районного Совета депутатов от 27 июня 2008 г. № 59 Об упразднении сельских населенных пунктов Верхнедвинского района Архівавана 31 студзеня 2022.
- ↑ Решение Верхнедвинского районного Совета депутатов от 27 января 2023 г. № 229 Об упразднении сельских населенных пунктов Верхнедвинского района Витебской области
- ↑ Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Віцебскай вобласці Беларусі паводле перапісу 2009 года
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года
- ↑ Насельніцтва населеных пунктаў Віцебскай вобласці Беларусі паводле перапісу 2019 года
Літаратура
- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.