|
Брындызі
Brindisi
Брындызі на карце Італіі ±   | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Брындызі (італ.: Brindisi [ˈbrindizi] , сіц.: Brìndisi, мясц. Brinnisi, тарант.: Brinnese, лац.: Brundisium, Brundusium, Brindisium) — горад і марскі порт у італьянскім рэгіёне Апулія, адміністрацыйны цэнтр аднайменнай правінцыі. Размешчаны на паўднёвы ўсход ад Бары.
Заступнікам горада лічыцца Лаўрэнцій Брындызійскі. Свята горада адзначаецца ў першы панядзелак верасня.
Гісторыя
Значэнне горада ў антычнасці было выключна вялікім. Грэкі прыпісвалі яго заснаванне Адысееву спадарожніку[1] Дыямеду і называлі Брэнтэсіем (назва ілірыйскага паходжання). Рымляне перайначылі гэта слова ў Брундызій (Brundisium), што значыць «галава аленя» (абрысы бухты сапраўды нагадваюць аленевыя рогі).
Падчас Пунічных войнаў Брундызій і Тарэнт аказалі бязлітаснае супраціўленне арміі Ганібала. Праз гэтыя гарады ішоў увесь рымскі гандаль з Усходнім Міжземнамор’ем. У 40 г да н.э. у Брундызіі сустрэліся і прымірыліся Марк Антоній і Актавіян Аўгуст, а яшчэ праз дваццаць гадоў там памёр вялікі рымскі паэт Вергілій. Насельніцтва горада ў той час было большым, чым у наш час, — прынамсі сто тысяч жыхароў.
У Сярэднявеччы значэнне Брындызі рэзка паменшылася, а большая частка гандлю перамясцілася ў Бары. Становішча часткова выраўнялась пасля ўтварэння Сіцылійскага каралеўства (1071), і менавіта з Брындзізі адбылі ў Святую зямлю многія крыжакі. У канцы XIV ст. дынастычныя войны за валоданне Неапалем нанеслі гораду непапраўныя страты, як, зрэшты, і разбуральнае землетрасенне 1456 года.
З аб’яднаннем Італіі Брындызі пачаў развівацца як база ваенна-марскога флоту краіны; з 1866 годзе гавань і канал значна паглыбілі[2]. Спрыяла ажыўленню мясцовай эканомікі і адкрыццё Суэцкага канала ў 1869 годзе. Пасля падзення Мусаліні ў Брындзізі знаходзілася штаб-кватэра ўрада П’етра Бадолья, які абвясціў пра выхад Італіі з Другой сусветнай вайны.
Эканоміка
У эканамічным плане Брындызі заўсёды моцна залежаў ад марскога гандлю. З горада ў Грэцыю ходзіць паром, вельмі папулярны сярод турыстаў. Развіты харчовая (вінаробства) і хімічная прамысловасць, ёсць нафтаперапрацоўчы завод. Праз Брындзізі праходзіць берагавая чыгунка ад Анконы да Лечэ, з адгалінаваннем на Таранта. Аэрапорт размешчаны за 5 км на поўнач ад горада.
Славутасці
Большая частка Брындзізі забудавана сучаснымі будынкамі; сведчанні яго старажытнай гісторыі нешматлікія. Сярод іх адно з галоўных месцаў займае антычная калона, якая пазначала канец знакамітай Апіевай дарогі. Прыморскі замак быў пабудаваны ў 1227 годзе па загадзе імператара Фрыдрыха II. Гарадскі сабор XI стагоддзя быў грунтоўна перабудаваны ў 1749 годзе. Захавалася невялікая раманская ратонда Св. Іаана (XI стагоддзе), якая належала з XII ст. ордэну Св. Труны Гасподняй. Галоўны гарадскі музей — Правінцыйны археалагічны музей імя Ф. Рыбеца, які размяшчаецца ва ўласным будынку з 1958 года.
Гарады-пабрацімы
Зноскі
- ↑ Гамер. «Прыгоды Адысея» (празаічны пераказ): «Нестар прапанаваў тады паслаць лазутчыкаў у траянскі лагер, каб даведацца, што вырашылі траянцы — ці зноў напасці на грэкаў ці вярнуцца ў горад. Адразу выклікаўся ісці на гэту небяспечную справу Дыямед і прапанаваў каму-небудзь з герояў ісці з ім. Многія выклікаліся ісці з Дыямедам. Агамемнан загадаў Дыямеду самому выбраць сабе таварыша. Выбраў Дыямед Адысея, улюбёнца Афіны Палады. Верыў ён, што нават з полымя вернуцца яны ўдваіх цэлымі, такі хітры і вёрткі быў Адысей».
- ↑ Бриндизи // Военная энциклопедия / под ред. В. Ф. Новицкого [и др.]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. В. Сытина, 1911—1915.
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Брындзізі