Блазан

Блазан, блазен — прыбліжаны манарха ці феадала, які павінен быў весяліць гаспадара і гасцей. З’явіліся ў Заходняй Еўропе ў XV стагоддзі. У Рэчы Паспалітай вядомы з канца XV стагоддзя.

• Дзейная асоба, камічны персанаж старажытных спектакляў школьнага і народнага (гульні-паказы, батлейка) тэатраў, народнай драмы. Выканаўца ролі Блазана меў звычайна яркі, стракаты касцюм, y руках трымаў ляльку з бразготкамі.

• Персанаж y творах Уільяма Шэкспіра, Педра Кальдэрона і інш., y беларускай драматургіі — Каятана Марашэўскага, Еўсцігнея Міровіча і інш.

Гл. таксама

• Педрыла

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).