Бенджамін Аптарп Гулд
англ.: Benjamin Apthorp Gould
Дата нараджэння	27 верасня 1824(1824-09-27)[1][2][…]
Месца нараджэння	Бостан, акруга Сафалк, Масачусетс, ЗША[1][3]
Дата смерці	26 лістапада 1896(1896-11-26)[2][4][…] (72 гады)
Месца смерці	Кембрыдж, акруга Мідлсекс, Масачусетс, ЗША[3]
Месца пахавання	могілкі Маўнт-Оберн[d][5]
Грамадзянства	ЗША
Бацька	Benjamin Apthorp Gould[d]
Маці	Lucretia Dana Gould[d][6]
Жонка	Mary Apthorp Quincy Gould[d]
Дзеці	Alice Bache Gould[d] і Benjamin Apthorp Gould (1870–1937)[d]
Род дзейнасці	астраном, пісьменнік
Навуковая сфера	Астраномія
Месца працы	Абсерваторыя Дадлі[d] Argentine National Observatory[d]
Альма-матар	Гарвардскі ўніверсітэт Гарвардскі каледж
Вядомы як	заснавальнік Амерыканскага астранамічнага часопіса, даследчык Пояса Гулда
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Расійская акадэмія навук Пруская акадэмія навук Амерыканская асацыяцыя садзейнічання развіццю навукі[7] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	Залаты медаль Каралеўскага астранамічнага грамадства Медаль Джэймса Крэйга Ўотсана
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Бенджамін Аптарп Гулд (англ.: Benjamin Apthorp Gould; 27 верасня 1824, Бостан, Масачусетс, ЗША — 26 лістапада 1896, Кембрыдж, Масачусетс) — амерыканскі астраном.

Біяграфія

У 1844 скончыў Гарвардскі ўніверсітэт. У 1852 заснаваў Аддзел даўгот пры Берагавой службе ЗША і кіраваў ім да 1867, у 1855—1859 гг — таксама дырэктар абсерваторыі Дадлі, у 1870—1885 гг — дырэктар створанай ім Нацыянальнай абсерваторыі ў Кордаве (Аргенціна).

Заснаваў Амерыканскі астранамічны часопіс (The Astronomical Journal; AJ) — адно з вядучых астранамічных перыядычных выданняў, што выдаецца дагэтуль ад імя Амерыканскага астранамічнага таварыства. У 1849—1861 і 1885—1896 гг. — рэдактар выдання.

Першым прапанаваў выкарыстоўваць тэлеграф для геадэзічных прац і ў 1860 гэтым метадам вызначыў рознасць даўгот паміж Еўропай і Амерыкай. У 1866 кіруе вызначэннем розніцы даўгот паміж Еўропай і Амерыкай.

У 1879 апублікаваў атлас і каталог 10 649 паўднёвых зорак да 7-й зорнай велічыні, т.зв. «Аргенцінскую ўранаметрыю»^[8].

Звярнуў увагу і вывучыў (1879) кольца з яркіх зорак нахіленае на 18° у адносінах да галактычнага экватара (гэта кольца пазней было названа «поясам Гулда»), яно апынулася часткай мясцовай сістэмы Галактыкі (пояс выявіў Джон Гершэль у 1847).

У 1884 апублікаваў зонны каталог на 73160 зорак. У 1886 выдаў Аргенцінскі агульны каталог на 32448 зорак.

Член Нацыянальнай АН ЗША, замежны член-карэспандэнт Пецярбургскай АН (1875), член Лонданскага каралеўскага таварыства (1891), Парыжскай АН, Бюро даўгот у Парыжы, АН Аргенціны.

Памяць

У 1935 г. Міжнародны астранамічны саюз прысвоіў імя Гулда кратару на бачнаму боку Месяца.

Зноскі