Андрэй Авяр'янавіч Куцак | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
Кіраўнік урада | Ціхан Кісялёў | ||||||
Папярэднік | пасада заснаваная | ||||||
Пераемнік | пасада скасаваная | ||||||
|
|||||||
Кіраўнік урада | Аляксей Кляшчоў Кірыл Мазураў |
||||||
Папярэднік | Мікалай Абраменка | ||||||
Пераемнік | Уладзімір Лабанок | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Міхаіл Зімянін | ||||||
Пераемнік | Аляксей Варанцоў | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
17 (30) ліпеня 1903 |
||||||
Смерць |
12 студзеня 1974 (70 гадоў) |
||||||
Партыя | УКП(б) (з 1927)[1] | ||||||
Дзейнасць | афіцэр | ||||||
Ваенная служба | |||||||
Прыналежнасць | СССР | ||||||
Званне |
|
||||||
Бітвы | |||||||
Узнагароды |
|
Андрэ́й Авяр’я́навіч Куца́к (17 ліпеня 1903, в. Жэрдэніўка, Падольская губерня, Расійская імперыя, цяпер Гайсынскі раён Вінніцкай вобласці Украіны) — 12 студзеня 1974, Мінск) — беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч. Член УКП(б)[1].
Біяграфія
У 1924 годзе скончыў Вышэйшыя педагагічныя курсы у г. Гайсыне, пасля працаваў настаўнікам[2].
У 1925—1928 гадах на службе ў РСЧА.
Пасля дэмабілізацыі паступіў у Тыфліскі лесатэхнічны інстытут[2], пасля яго заканчэння працаваў на Гомельскім дрэваапрацоўчым камбінаце[1], літаральна праз тры гады стаўшы яго дырэктарам, прайшоўшы шлях ад майстра цэху і галоўнага інжынера[3].
У 1939 годзе быў абраны трэцім сакратаром Гомельскага гаркама КП(б)Б, са студзеня 1941 года — сакратар Гомельскага абкама КП(б)Б па кадрах[1][3].
У жніўні 1941 — лістападзе 1942 года знаходзіўся на пасадзе сакратара Гомельскага падпольнага абкама КП(б)Б[2], узначальваў надзвычайную камісію па эвакуацыі прадпрыемстваў[3], з ліпеня 1942 года камісар групы партызанскіх атрадаў.
У жніўні 1943 года быў прызначаны ўпаўнаважаным ЦК КП(б)Б і ЦШПР на Цэнтральным фронце.
Пасля вызвалення Беларусі быў зноў абраны сакратаром Гомельскага абкама КП(б)Б[2], з 1948 года — другі сакратар абкама[1].
З верасня 1952 года па студзень 1954 года працаваў старшынёй Гомельскага абласнога выканаўчага камітэта, пасля па ліпень 1956 года быў першым намеснікам старшыні[1].
З діпеня 1956 года ў Мінску — працаваў у дрэваапрацоўчай прамысловасці: быў прызначаны міністрам утворанага Міністэрства папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР, пасля яго скасавання ў 1957 годзе працаваў начальнікам Галоўнага ўпраўлення папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці Беларускага СНГ, затым да 1963 года быў першым намеснікам начальніка[2].
Кандыдат у члены ЦК КПБ (1940—1960)[1], дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1951—1959)[2].
Узнагароды
Андрэй Куцак узнагароджаны[3]:
- Ордэнам Леніна,
- Ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга,
- Ордэнам Чырвонай Зоркі,
- Ордэнам «Знак Пашаны»,
- Медалём «Партызану Айчыннай вайны» 1 ступені
- Медалём «Партызану Айчыннай вайны» 2 ступені
- 12 медалямі
Зноскі
- 1 2 3 4 5 6 7 Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991(недаступная спасылка) (руск.)
- 1 2 3 4 5 6 Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе. — Мн.: Беларусь, 2009. — С. 145—146. — 271 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)
- 1 2 3 4 СЕКРЕТАРЬ ПОДПОЛЬНОГО ОБКОМА. Сайт КПБ
Літаратура
- Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе. — Мн.: Беларусь, 2009. — С. 145—146. — 271 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)