Футбол
Андрэа Пірла
Агульная інфармацыя
Мянушкі Прафесар, Архітэктар, Званок, Маэстра, Містэрыа
Нарадзіўся 19 мая 1979(1979-05-19)[1][2][…] (44 гады)
Грамадзянства  Італія
Рост 177 см[4]
Вага 68 кг[4]
Пазіцыя плэймейкер
Інфармацыя пра клуб
Клуб Італія Сампдорыя
Пасада галоўны трэнер
Клубная кар’ера[* 1]
1994—1998 Італія Брэшыя 47 (6)
1998—2001 Італія Інтэрнацыянале 22 (0)
1999—2000 →  Італія Рэджына 28 (6)
2001 →  Італія Брэшыя 10 (0)
2001—2011 Італія Мілан 284 (32)
2011—2015 Італія Ювентус 119 (16)
2015—2017 Злучаныя Штаты Амерыкі Нью-Ёрк Сіці 60 (1)
Нацыянальная зборная[* 2]
1994 Італія Італія (да 15) 3 (0)
1995 Італія Італія (да 16) 6 (2)
1995 Італія Італія (да 17) 4 (0)
1995—1997 Італія Італія (да 18) 18 (7)
1998—2002 Італія Італія (да 21) 46 (16)
2000—2004 Італія Італія (алімп.) 9 (1)
2002—2015 Італія Італія 116 (13)
Трэнерская кар’ера
2020 Італія Ювентус U-23
2020—2021 Італія Ювентус
2022—2023 Турцыя Фаціх Карагюмрук
2023— Італія Сампдорыя
Узнагароды і медалі
Алімпійскія гульні
Бронза Афіны 2004 футбол
Чэмпіянаты свету
Золата Германія 2006
Кубкі канфедэрацый
Бронза Бразілія 2013
Чэмпіянаты Еўропы
Срэбра Польшча/Украіна 2012
Дзяржаўныя ўзнагароды
Кавалер Ордэны За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай
Кавалер Ордэны За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай
Афіцэр ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»
Афіцэр ордэна «За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай»
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Андрэа Пірла (італ.: Andrea Pirlo; нар. 19 мая 1979, Флера, Італія) — італьянскі футбаліст і трэнер, ігрок нацыянальнай зборнай Італіі (2002—2015). У цяперашні час працуе галоўным трэнерам клуба «Сампдорыя».

На клубным узроўні вядомы па выступах за «Мілан» і «Ювентус». Майстар выканання стандартных палажэнняў і далёкіх удараў, адрозніваўся тонкім бачаннем поля і дакладнасцю перадач. Ён, як правіла, гуляў на пазіцыі адцягнутага плэймейкера як за клуб, гэтак і ў матчах за нацыянальную каманду, і лічыўся адным з найлепшых ігракоў у свеце на гэтай пазіцыі[5].

Гуляючы за «Мілан», ён перамогаў у такіх спаборніцтвах, як Ліга чэмпіёнаў (2003 і 2007), еўрапейскі Суперкубак (2003 і 2007), чэмпіянат Італіі (2004 і 2011), Суперкубак Італіі (2004), чэмпіянат свету сярод клубаў (2007), а таксама Кубак Італіі ў 2003 годзе. У складзе «Ювентуса» чатыры разы запар выйграваў скудэта (2011—2015). Чэмпіён свету 2006 года.

Клубная кар’ера

У 16 гадоў у складзе клуба «Брэшыя» дэбютаваў у Серыі А, добра сябе зарэкамендаваўшы, перабраўся ў адзін з наймацнейшых клубаў Італіі — «Інтэр». Пасля першага добрага сезона праводзіў вялікую частку часу ў запасе. Ягонымі канкурэнтамі на месца ў асноўным складзе на той момант былі Раберта Баджа, Юры Джаркаеф і Альвара Рэкоба. У сезоне 1999/2000 выходзіў на поле ў складзе клуба «Рэджына», куды быў аддадзены ў арэнду «Інтэрам», паказаўшы добры футбол на наступны сезон ён зноў вярнуўся ў склад «Інтэра». Не знайшоўшы агульнай мовы з новым трэнерам каманды, за суму ў 10 мільёнаў долараў ЗША ён перайшоў у «Мілан», дзе раскрыўся цалкам яго талент.

18 мая 2011 года Андрэа Пірла абвясціў аб сыходзе з «Мілана» па заканчэнні сезона[6]. Праз шэсць дзён, 24 мая, падпісаў трохгадовы кантракт з турынскім «Ювентусам», які дзейнічае да 30 чэрвеня 2014 года.

У «Ювентусе» Пірла атрымаў новую матывацыю, і ў выніку пераўзышоў усе спадзяванні заўзятараў. Хутка замацаваўшыся ў цэнтры паўабароны, Пірла дапамог «Ювентусу» вярнуцца на вядучыя пазіцыі ў італьянскім футболе — разам з Андрэа турынцы ўпершыню пасля скандалу 2006 года сталі чэмпіёнамі Італіі. Усе чатыры сезоны, якія Пірла правёў у «Ювентусе», той станавіўся чэмпіёнам, а ў сезоне 2014/15 здолеў дайсці да фіналу Лігі чэмпіёнаў.

6 ліпеня 2015 года было афіцыйна абвешчана аб пераходзе Пірла ў клуб амерыканскай МЛС «Нью-Ёрк Сіці»[7]. У кастрычніку 2017 года абвясціў, што па заканчэнні сезона 2017 завяршыць кар’еру[8]. 6 лістапада 2017 года згуляў свой апошні матч за «Нью-Ёрк Сіці», калі дапамог перамагчы «Каламбус Кру» (2:0), аднак нью-ёркскі клуб па суме двух матчаў саступіў 3:4 і выбыў з плэй-оф МЛС. Пасля матча Пірла пацвердзіў завяршэнне кар’еры[9].

Міжнародная кар’ера

Свой першы матч за нацыянальную зборную Італіі правёў 7 верасня 2002 года супраць зборнай Азербайджана.

Трэнерская кар’ера

У 2019 годзе атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі Pro. 30 ліпеня 2020 года быў прызначаны галоўным трэнерам моладзевай каманды «Ювентуса», а ўжо праз дзевяць дзён узначаліў асноўную каманду клуба. У сезоне 2020/21 «Ювентус» пад кіраўніцтвам Пірла ўпершыню за 10 гадоў не здолеў стаць чэмпіёнам Італіі, аднак перамог у кубку краіны. У маі 2021 года стала вядома, што Пірла пакідае пасаду галоўнага трэнера турынскага клуба[10].

У чэрвені 2022 года стаў галоўным трэнерам турэцкага клуба «Фаціх Карагюмрук»[11]. У маі 2023 года клуб абвясціў пра сыход трэнера па заканчэнні сезона, а ў чэрвені 2023 года Пірла ўзначаліў «Сампдорыю».

Дасягненні

Клубныя

Італія Мілан

Італія Ювентус

Міжнародныя

Італія Італія

Заўвагі

  1. ↑ Andrea Pirlo // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ ANDREA PIRLO // Argentine Soccer Database
  3. ↑ http://calcio-seriea.net/scheda_giocatore/2017/625/ Праверана 10 красавіка 2020.
  4. 1 2 UEFA.com — 1998.
  5. ↑ Born Again: How the Deep-Lying Midfielder Position is Reviving Careers. SoccerLens
  6. ↑ Пути «Милана» и Пирло разошлись. Eurosport.
  7. ↑ "Нью-Йорк Сити" объявил о переходе Андреа Пирло (ФОТО). football.by
  8. ↑ Пирло объявил, что завершит карьеру в декабре by.tribuna.com
  9. ↑ Пирло подтвердил, что завершил карьеру. by.tribuna.com
  10. ↑ Андреа Пирло покинул пост главного тренера "Ювентуса". football.by
  11. ↑ Футбол. Андреа Пирло официально возглавил "Фатих Карагюмрюк"(недаступная спасылка). pressball.by

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.