Партрэт са зборніка біяграфій
Promptuarii Iconum Insigniorum (1553 год)

Андрама́ха (стар.-грэч.: Ἀνδρομάχη, літар. «ваюючая з мужам») — у старажытнагрэчаскай міфалогіі[1] — дачка Ээтыёна, родам з Фіваў плакійскіх (або дачка Андрэмона[2]), жонка Гектара, — правадыра траянцаў у іх вайне з грэкамі[3]. Называецца «ўнучкай Дардана»[4].

Гамер у «Іліядзе» адлюстроўвае Андрамаху кахаючай і вернай жонкай Гектара, асабліва ў знакамітай сцэне развітання Гектара з Андрамахай перад яго адпраўленнем у бой. Намалявана на карціне Палігнота ў Дэльфах разам з сынам Астыянактам[5].

Пасля гібелі мужа, узяцці Троі і дзяльбы здабычы ахейцамі Андрамаха стала рабыняй і наложніцай сына Ахіла — Неапталема (Піра)[6], нарадзіла сыноў Малоса, Піела і Пергама (або аднаго Амфіяла[7], па Еўрыпіду — аднаго Малоса).

Пасля смерці Неапталема стала жонкай Гелена, брата Гектара[8]. Пасля яго смерці разам з сынам Пергамам адправілася ў Азію, у горадзе Пергам быў яе гераон[9].

Трагічны лёс Андрамахі паслужыў сюжэтам для шэрагу трагедый ад Еўрыпіда да Расіна («Андрамаха», опера Грэтры на яе аснове — 1780). Дзеючая асоба трагедый Еўрыпіда «Траянкі» і «Андрамаха», трагедый Антыфрона, Невія, Энія («Андрамаха-палонніца») і Акцыя «Андрамаха», трагедыі Сенекі «Траянкі». Оперу Андрамаха (1780) напісаў Вісентэ Марцін-і-Салер, пазней — Герберт Вінт (1932).

Зноскі

  1. ↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.1. С.81-82; Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т.1. С.106
  2. ↑ Эсхіл. Фрыгійцы, фр.267 Рат
  3. ↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 12, 6 далей
  4. ↑ Сенека. Траянкі 872
  5. ↑ Паўсаній. Апісанне Элады X 25, 9
  6. ↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка Э V 23
  7. ↑ Гігін. Міфы 123
  8. ↑ Еўрыпід. Андрамаха 1246; Паўсаній. Апісанне Элады I 11, 1-2
  9. ↑ Паўсаній. Апісанне Элады I 11, 2

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.