Амілапласты — непігментаваныя пластыды, якія прысутнічаюць у некаторых клетках раслін, адказваюць за сінтэз і наступнае захоўванне гранул крухмалу шляхам полімерызацыі глюкозы. Амілапласты таксама пераўтвораць гэты крухмал назад у монацукрыды, калі расліна мае патрэбу ў энергіі. Вялікая колькасць амілапластаў можа быць выяўлена ў садавіне і падземных запасальных тканках, напрыклад, у тканках клубняў бульбы.
Пластыды — гэта спецыялізаваны клас клетачных арганел, якія нясуць свой уласны геном, і, як лічыцца, уяўляюць сабой продкаў цыянабактэрый (сіне-зялёных водарасцей), якія сфарміравалі сімбіёз з эўкарыятычнай клеткай.
Сінтэз і захоўванне крухмалу таксама мае месца ў хларапластах, пігментаваных пластыдах якія ўдзельнічаюць у фотасінтэзе. Амілапласты і хларапласты блізкароднасныя, і амілапласты здольныя ператварацца ў хларапласты. Гэта напрыклад назіраецца пры перамяшчэнні бульбяных клубняў на святло, і іх наступным зеляненні[1].
У каранёвым чэхліку (тканка на кончыку кораня) спецыялізаваныя амілапласты, як лічыцца, адказваюць за адчуванне раслінай гравітацыі (геатрапізм). Гэтыя спецыялізаваныя амілапласты называюцца статалітамі.
Зноскі
- ↑ Anstis, P. J. P. (1973). "Development of chloroplasts from amyloplasts in potato tuber discs". New Phytologist. 72 (3): 449–463. doi:10.1111/j.1469-8137.1973.tb04394.x.
{{cite journal}}
:|access-date=
патрабуе|url=
(даведка); Невядомы параметр|coauthors=
ігнараваны (прапануецца|author=
) (даведка)
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Амілапласты