| Аляксандр Паўлавіч Брулоў | |
|---|---|
 Аўтапартрэт 1830 года | |
| Дата нараджэння | 29 лістапада 1798 |
| Месца нараджэння | Санкт-Пецярбург |
| Дата смерці | 9 (21) студзеня 1877 (78 гадоў) |
| Месца смерці | Санкт-Пецярбург |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Paul Bruleau[d] |
| Дзеці | Pavel Brullov[d] |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Працаваў у гарадах | Санкт-Пецярбург[1], Германія[1], Францыя[1], Парыж[1] і Італія[1] |
| Уплыў на | Ippolit Monighetti[d] |
| Узнагароды |
  |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg.png.webp){kind=small}
Аляксандр Паўлавіч Брулоў (29 лістапада 1798, Санкт-Пецярбург — 9 (21) студзеня 1877, Санкт-Пецярбург) — рускі мастак і архітэктар. Прафесар архітэктуры Імператарскай Акадэміі мастацтваў. Старэйшы брат Карла Брулова.
Раннія гады
Аляксандр Паўлавіч Брулоў нарадзіўся ў сям'і «акадэміка арнаментальнай скульптуры» Паўла Іванавіча Бруло[2].
Разам з малодшым братам Карлам у 1809 годзе быў прыняты ў Акадэмію мастацтваў за казённы кошт, а ў 1822 годзе за кошт Таварыства заахвочвання мастацтваў яны былі адпраўленыя на 6 гадоў за мяжу.
Зіму браты правялі ў Мюнхене, а ў маі 1823 года прыбылі ў Рым. З асаблівай любоўю А. П. Брулоў вывучаў разваліны старажытных гарадоў, для чаго у 1824 годзе разам з Аляксандрам Львовым наведаў Сіцылію, а ўвосень таго ж года Пампеі, дзе склаў праект рэстаўрацыі тэрм.
Да 1826 ім былі ўжо выкананы пампейскія тэрмы, у гравюрах Сандса выдадзеныя затым у Парыжы, а тэкст да іх быў надрукаваны на французскай мове толькі ў 1829 годзе. Наступны за тым год Брулоў правёў у Парыжы, дзе слухаў курс механікі ў Сарбоне і наведваў лекцыі Бюона па гісторыі архітэктуры. Адсюль Брулоў ездзіў у Шартр і іншыя гарады, а таксама ў Англію. У 1829 годзе вярнуўся ў Санкт-Пецярбург.
«Пампейскія тэрмы» даставілі Брулову званне архітэктара Яго Вялікасці, члена-карэспандэнта Французскага інстытута, члена Каралеўскага інстытута архітэктараў у Англіі і званне члена акадэмій мастацтваў ў Мілане і Пецярбургу.
Зноскі
- 1 2 3 4 5 RKDartists Праверана 2 сакавіка 2018.
- ↑ Брюллов Александр Павлович (руск.). на сайте «Прогулки по Петербургу». Праверана 11 снежня 2013.
Літаратура
- Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).
Спасылкі
- Александр Павлович Брюллов (руск.). на портале «Воскресный день» (10 снежня 2013).
- Брюллов (до 1822 - Брюлло) Александр Павлович (руск.)(недаступная спасылка). Энциклопедия русских художников ArtOnline.ru. Архівавана з першакрыніцы 23 ліпеня 2014. Праверана 10 ліпеня 2014.
- Карнаухова Л., Архангельский С.. Александр Павлович Брюллов — портретист (руск.). подшивка журнала: «Наше наследие».