Алойзы Сулістроўскі
Любіч
Любіч
Падстолі вялікі літоўскі
4 снежня 1786 — 24 снежня 1786
Папярэднік Ігнацы Сцыпіён
Пераемнік Станіслаў Рыгор Варцэль
Пісар вялікі літоўскі
24 снежня 1786 — 1791
Папярэднік Ігнацы Фелікс Мараўскі
Пераемнік Станіслаў Войцех Мірскі
Нараджэнне каля 1739
Смерць 1795 ці 1796[1]
Род Сулістроўскія[d]
Бацька Караль Сулістроўскі[d][2]
Маці Разалія з Пацаў[d][2]
Жонка Антаніна з Аскеркаў[d]
Дзеці Казімір Сулістроўскі
Званне ротмістр
Узнагароды
ордэн Белага арла ордэн Святога Станіслава

Алойзы Сулістроўскі (каля 1739 — восень 1795) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Падстолі вялікі літоўскі ў 1786—1787 гадах, пісар вялікі літоўскі ў 1787—1791 гадах.

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Сулістроўскіх герба «Любіч». Нарадзіўся ў сям’і Караля (?—1749), войскага ашмянскага і старасты бутвілаўскага, і Разаліі з Пацаў (? — пасля 1785), дачкі Крыштафа Канстанціна Пац і Разаліі з Агінскіх. Шлюб адбыўся 27 ліпеня 1738 года ў Гануце.

Удзельнічаў у 1764 годзе ў выбарах караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Служыў у войску, паручнік пяцігорскі (1766—1778), ротмістр пяцігорскі (1779—1787). Далучыўся да Барскай канфедэрацыі, удзельнічаў у Сталавіцкай бітве 1771 года. Належаў да прыхільнікаў Караля Станіслава Радзівіла «Пане Каханку». Пасол на соймы 1776, 1778, 1780, 1786, Вялікі сойм 1788—1792. Належаў да «Таварыства прыхільнікаў урадавай канстытуцыі». Удзельнічаў у паўстанні 1794 года, увайшоў у склад Найвышэйшай літоўскай рады, Нацвышэйшай нацыянальнай рады (узначаліў Аддзел парадку). Пасля задушэння паўстання ў эміграцыі, жыў у Венецыі і Фларэнцыі (дзе і памёр), яго маёнткі былі секвестраваны расійскімі ўладамі.

Меў маёнткі ў Ашмянскім павеце (Шэметаўшчына, Нарыца, Гулідаў, Вярэцья, Цешылаў, Юхнаў, Алешын, Дашкі, Азюнічы, Чурлёны, Спягла і інш.), Мазырскім павеце (Скрыгалаўская Слабада, Міхалаўская Слабада, Жахавічы), Полацкім ваяводстве (Глыбокае, Ластавіца). Стараста блудзенскі ў 1779—1793.

Узнагароды

Кавалер ордэнаў Св. Станіслава (1788) і Белага Арла (1790).

Сям’я

У 1773 годзе ажаніўся з Антанінай з Аскеркаў (?—каля 1830), дачкой Казіміра Мацея Аскеркі, маршалка і кашталяна (1793) мазырскага, і Караліны са Стэцкіх. Ад яе меў сына Казіміра, мінскага губернатара. Антаніна з Аскеркаў была пахавана ў Шэметаўшчыне побач з сынам.

Літаратура

  • Jankowski Czesław. Powiat oszmiański. Materjały do dziejów ziemi i ludzi. Część druga. Petersburg; Kraków, 1897. VI, 286 s., il., mapa.
  • Mościcki Henryk. Generał Jasiński i powstanie kościuszkowskie.Warszawa: Gebethner i Wolff,1917. 435 s., il. (партрэт).
  • Aftanazy Roman. Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Wydanie drugie przejrzane i uzupełnione. Tom 4. Województwo wileńskie. Wrocław; Warszawa; Kraków: Ossolineum, 1993. 551 s., il., mapy.
  • Восстание и война 1794 г. в Литовской провинции (по документам российских архивов) / Составление, редакция и предисловие Е. К. Анищенко. М.: ЧеРо, 2000. 175 с.
  • Восстание и война 1794 г. в Литовской провинции. (По документам архивов Москвы и Минска) / Составление, редакция и предисловие Е. К. Анищенко. Мн.: Молодежное научное общество, 2001. 209 с.
  • Анішчанка Я. К. Інкарпарацыя. Літоўская правінцыя ў падзелах Рэчы Паспалітай. Мн.: Хурсік, 2003. 469 с.
  • Machynia Mariusz. Sulistrowski Alojzy // PSB. T. XLV/4. Warszawa; Kraków, 2008. S. 476—480.

Спасылкі

  1. ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 282.
  2. 1 2 Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 299. — 377 с.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.