Алена Рыгораўна Мазанік | |
---|---|
Род дзейнасці | разведчык |
Дата нараджэння | 22 сакавіка (4 красавіка) 1914 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 7 красавіка 1996 (82 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Партыя | |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і прэміі |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
Алена Рыгораўна Мазанік (22 сакавіка (4 красавіка) 1914, в. Паддзягцярня — 7 красавіка 1996) — савецкая разведчыца, непасрэдная выканаўца знішчэння генеральнага камісара Беларусі Вільгельма Кубэ. Герой Савецкага Саюза (1943).
Біяграфія
![](../I/%D0%9C%D0%BE%D0%B3%D0%B8%D0%BB%D0%B0_%D0%93%D0%B5%D1%80%D0%BE%D1%8F_%D0%A1%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D1%82%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%A1%D0%BE%D1%8E%D0%B7%D0%B0_%D0%95%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B0_%D0%9C%D0%B0%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%BA.JPG.webp)
Нарадзілася ў вёсцы Паддзягцярня (цяпер Пухавіцкі раён Мінскай вобласці) у сялянскай сям’і. Адукацыя — сярэдняя, 6 класаў, вучылася ў Блужскай школе[1].. У 1931 годзе паступіла на працу афіцыянткай у сталовую Саўнаркама БССР. Неўзабаве выйшла замуж за Б. А. Тарлецкага, шафёра, работніка НКУС. У 1935 годзе ў яе нарадзіўся сын Жэня, які памёр праз паўтара года. Пасля нараджэння дзіцяці Алена перайшла працаваць у дом адпачынку беларускага Саўнаркама; у 1939 годзе яна перанесла заўчасныя роды; дзіцяці выратаваць не ўдалося. У гэтым жа годзе Алена перайшла на працу ў сталовую ЦК Кампартыі Беларусі.
Пасля падзення Мінска Алена (сяброўкі звалі яе Галінай, пад гэтым імем яна была вядомая і немцам, і партызанам) уладкавалася прыбіральшчыцай у адну з нямецкіх вайсковых частак, потым працавала афіцыянткай на фабрыцы-кухні і ў казіно для нямецкіх афіцэраў.
Забойства Вільгельма Кубэ
У пачатку чэрвеня 1943 года была прынята на працу ў трохпавярховы асабняк па вул. Тэатральнай, 27, у якім жыў разам з сям’ёй генеральны камісар Беларусі Вільгельм Кубэ.
У ноч з 21 на 22 верасня 1943 года ў Мінску, у доме ва ўласным ложку выбухам англійскай міны з гадзіннікавым механізмам быў забіты гаўляйтэр Беларусі Вільгельм Кубэ. Бомбу пад ложак падклала Алена Мазанік, якая працавала там прыбіральшчыцай. Перадала ёй бомбу падпольшчыца Марыя Осіпава.
Пасляваенны перыяд
У 1952—1960 гадах А. Р. Мазанік займала пасаду намесніка дырэктара Фундаментальнай бібліятэкі імя Я. Коласа Акадэміі навук БССР[2].
Памяць
![](../I/%D0%9C%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA._%D0%90%D0%B4_%D0%9E%D0%BF%D0%B5%D1%80%D1%8B_%D0%B4%D0%B0_%D0%A1%D1%83%D1%80%D0%B3%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D0%B2%D0%B0._2020_(264).jpg.webp)
На доме па вуліцы Чычэрына, 2 у Мінску, у якім жыла Алена Мазанік, устаноўлена мемарыяльная дошка.
Зноскі
- ↑ Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9
- 1 2 Беларусь 1995.
Літаратура
- Мінскае антыфашысцкае падполле. — Мн.: Беларусь, 1995.
- Мазаник Е. Г. Возмездие. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1981.
- Всенародная борьба в Белоруссии против немецко-фашистских захватчиков в годы Великой Отечественной войны. Т. 3. — Мн.: Беларусь, 1985. — С. 397.
- Дубровский Н. В. Бессмертие подвига. — Мн.: Беларусь, 2002. — С. 68.
- Селемнёв В. Д., Шимолин В. И. Охота на палача: ист.- док. очерк. — Мн.: Літаратура і мастацтва, 2007.
- Туронак Юры. Беларусь пад нямецкай акупацыяй. У кнізе «Мадэрная гісторыя Беларусі». — Вільня: Інстытут беларусістыкі, 2006. — С. 510—677.
- «В тени у Мазаник»: интервью с В. Селемнёвым, газета «Республика», 4 августа 2007 г., № 143.
- Маза́нік Алена Рыгораўна // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 454. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.