| Алганкінскія мовы | |
|---|---|
 | |
| Таксон | сям'я |
| Прарадзіма | Паўночная Амерыка |
| Статус | агульнапрызнаны |
| Арэал | Паўночная Амерыка |
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | індзейскія мовы |
|
|
| Склад | |
| усходнія, цэнтральныя, раўнінныя | |
| Коды моўнай групы | |
| ISO 639-2 | alg |
| ISO 639-5 | alg |
Алганкінскія мовы — група індзейскіх моў Паўночнай Амерыкі. Уключае 42 самастойныя мовы. Звычайна адносіцца да больш шырокай сям'і алгскіх моў.
Паходжанне
Прыхільнікі існавання адзінай протаалганкінскай мовы высоўваюць гіпотэзу, што яна склалася на тэрыторыі на захад і поўдзень ад Вялікіх азёр каля 3000 - 2500 гадоў таму. Часткова гэта падцвярджаяцца генетычнымі даследаваннямі, якія выявілі сувязь усходніх алганкінаў з сіў, а чарнаногіх — са старажытнейшымі насельнікамі ўсходніх схілаў Скалістых гор. У выніку пазнейшых міграцый носьбіты алганкінскіх моў насялілі ўсходнюю частку сучасных ЗША і Канады, а таксама Вялікія раўніны.
Класіфікацыя
Вылучаюць 3 асноўныя галіны алганкінскіх моў:
- Усходняя (абенакі, аджыбвэ, алганкінская, мікмак і інш.)
- Цэнтральная (кры, мантанье-наскапі, мічыф)
- Раўнінная (мова чарнаногіх, арапаха, шаенская)
Фанетыка
У алганкінскіх мовах назіраюцца значныя адрозненні ў фанетычным складзе. Большасць алганкінскіх моў налічвае ад 4 да 7 галосных гукаў з рознай даўжынёй гучання. У мове аджыбвэ назіраюцца істотныя адрозненні ў вымаўленні ротавых і носавых галосных. Зычныя гукі падзяляюцца на звонкія, глухія, свісцячыя і выбухныя. Яны могуць вымаўляцца проста або з прыдыханнем.