Герб «Агінскі» складаецца з дзвюх частак. У верхняй (чырвонай) — Юрый Пераможца, у ніжняй (блакітнай) — герб «Агінец».

Агінскія — княжацкі род герба «Брама» (або «Агінец») у Вялікім Княстве Літоўскім, Польшчы, Аўстрыі і Расійскай імперыі.

Сваё паходжанне выводзілі ад Рурыкавічаў (казельская галіна чарнігаўскіх князёў). Паводле іншай версіі, пачынальнік роду — смаленскі князь Іван Глушонак. Назва паходзіць ад маёнтка Агінты каля Коўна. У ХVІ ст. род падзяліўся на дзве лініі: старэйшую, прадстаўнікі якой ужывалі княжацкі, а пасля і графскі тытул, і малодшую, якая страціла княжацкі тытул, але захавала за сабой шляхецтва. 3 красавіка 1868 улады Расійскай імперыі прызналі Ірэнеюша Агінскага разам з сынамі ў княжацкай годнасці і ўнеслі іх у V частку Радаводных кніг.

Ад пачатку вызнавалі праваслаўе, у XVII ст. прынялі каталіцтва.

Уладанні

Прадстаўнікам роду ў розны час належалі землі і маёнткі на Смаленшчыне, Гузаў, Саколаў (Польшча), Еўе, Кроны, Рэтаў, Плунге (Літва), і на Беларусі: Віцебск, Маладзечна, Ганута, Залессе, Бабры, Мсціславец, Бялынічы, Слонім, Чачэрск, Пінск і г. д.

Радавод

Васіль Глазына, атрымаў ад вялікага князя Казіміра маёнтак Мсціславец на Смаленшчыне. У пачатку 1480-х гадоў перайшоў на бок вял.кн. маскоўскага Івана III.

1. Іван Глазына, уцёк у Маскву, але яго жонка і дзеці былі вернуты ў ВКЛ
   1. Юрый, згадваецца ў 1496
   2. Дзмітрый Глушонак (? — да 1510), у 1486—1487 гг. атрымаў ад вял. кн. Казіміра землі на Смаленшчыне, пазней ад вял. кн. Аляксандра маёнтак Агінты ў Жыжмарскім павеце.
      1. Багдан (? — да 1555), у 1510 атрымаў у спадчыну маёнтак Агінты, у 1542 судзіўся з князем Бароўскім за дом у Вільні. Ж. — Багуміла.
         1. Мацей (?—1564), заснавальнік старэйшай галіны, прадстаўнікі якой ужывалі графскі і княжацкі тытул; цівун віленскі, лоўчы літоўскі, у 1556 падпісаўся князем Агінскім.
         2. Фёдар (?—1575), заснавальнік малодшай, браслаўскай галіны, прадстаўнікі якой страцілі княжацкі тытул; вялікі маршалак літоўскі, кашталян віленскі, дзяржаўца магілёўскі, староста гаінскі
   3. Іван (?—1515), за страчаныя ў час войнаў з Маскоўскай дзяржавай землі на Смаленшчыне атрымаў у 1514 г. ад вялікага князя Жыгімонта Старога маёнтак Носава ў Мельніцкім павеце.
      1. Цімох Пузына, пачынальнік роду Пузынаў
   4. Леў
   5. Міхал, у бітве на Ведрашы 1500 г. трапіў у маскоўскі палон.
   6. Андрэй
2. Алехна Глазына (Аляксандр Глазынін, ? — да 1508), браў удзел у вайне з Тэўтонскім ордэнам у 1458 годзе, акольнічы смаленскі (з 1486), намеснік лучынскі (1494—1500). У 1492 годзе атрымаў сяло Мамаеўскае, у 1496 — Кожухава, Вэхры, Разрабовічы, Нямлёнава, Наскова ў Смаленскай зямлі, у 1498 — Шчарбіны, Казлоў, Чулкаў, у 1499 — Давыдкаў, Скавародна, у 1500 — «двор» Опсу ў Браслаўскім павеце. Жанаты з дачкой Сямёна Сапегі.
   1. Фядора Глазынава, м. — Аляксандр Солтанавіч, маршалак гаспадарскі

Літаратура

• Грыцкевіч А. Агінскія // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 202. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
• Ahinski family // Zaprudnik, Jan. Historical Dictionary of Belarus. — Lamham. — London: Scarecrow Press, 1998.— 338 p. ISBN 0-8108-3449-9.