Абел Гезевіч Аганбегян
арм.: Աբել Գյոզի Աղանբեկյան
Дата нараджэння	8 кастрычніка 1932(1932-10-08)[1][2] (91 год)
Месца нараджэння	Тыфліс, Грузінская ССР, Закаўказская Савецкая Федэратыўная Сацыялістычная Рэспубліка, СССР[3][2]
Грамадзянства	СССР  Расія
Дзеці	Рубэн Абелавіч Аганбегян[d]
Род дзейнасці	эканаміст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	эканоміка
Месца працы	Расійская акадэмія народнай гаспадаркі і дзяржаўнай службы пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі[d] Institute of Economics and Industrial Engineering[d] Новасібірскі дзяржаўны ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар эканамічных навук
Навуковае званне	акадэмік РАН[d] прафесар акадэмік АН СССР[d]
Альма-матар	Расійскі эканамічны ўніверсітэт імя Г. В. Пляханава эканамічны факультэт МДУ[d] (1955)[2]
Навуковы кіраўнік	Васіль Сяргеевіч Нямчынаў і Tigran Khachaturov[d]
Вядомыя вучні	Valery Kuleshov[d]
Партыя	КПСС
Член у	Расійская акадэмія навук Акадэмія навук СССР[2] Балгарская акадэмія навук Венгерская акадэмія навук[4] Эканаметрычнае таварыства[d][5] Брытанская акадэмія[6]
Узнагароды	Медаль імя Лявонцьева
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Абе́л Гезевіч Аганбегя́н (арм.: Աբել Գյոզի Աղանբեկյան; нар. 8 кастрычніка 1932, Тыфліс) — савецкі і расійскі эканаміст, доктар эканамічных навук (1963), член-карэспандэнт АН (1964), акадэмік АН СССР (1974), рэктар Акадэміі народнай гаспадаркі пры Урадзе РФ (1989—2002).

У гады перабудовы быў саветнікам генеральнага сакратара ЦК КПСС М. С. Гарбачова па пытаннях эканомікі.

Адукацыя і навуковая кар’ера

Нарадзіўся ў армянскай сям’і. Скончыў Маскоўскі дзяржаўны эканамічны інстытут (1955). Член КПСС (з 1956 г.). Працаваў у Дзяржаўным камітэце Савета Міністраў СССР па пытаннях працы і заработнай платы (1956—1961). У 1961 годзе стаў супрацоўнікам Інстытута эканомікі і арганізацыі прамысловай вытворчасці Сібірскага аддзялення Акадэміі навук СССР, праз два гады атрымаў ступень доктара эканамічных навук, яшчэ праз год — званне члена-карэспандэнта АН СССР, а ў 1964 годзе ў 32 гадоў стаў дырэктарам гэтага інстытута і заставаўся ў гэтай пасадзе да 1984 года. Потым — акадэмік-сакратар Аддзяленні эканомікі АН СССР. З’яўляўся старшынём бюро секцыі прапаганды эканамічных ведаў пры кіраванні Усесаюзнага грамадства «Веды». З’яўляўся галоўным рэдактарам часопіса «ЭКА», членам рэдкалегіі часопіса «Навука і жыццё». Адзін з заснавальнікаў эканамічнага факультэта Новасібірскага дзяржаўнага ўніверсітэта^[7]. Быў рэктарам АНХ пры Урадзе РФ (1989—2002), а пазней кіруючым кафедрай «Эканамічная тэорыя і палітыка» АНГ пры Урадзе РФ (з 2002 г.). Член акадэмічнага савета Акадэміі РФЦА.

Ганаровы член Венгерскай АН (1988), замежны член Балгарскай АН (1986), член-карэспандэнт Брытанскай акадэміі (1988), ганаровы прафесар Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта кіравання і эканомікі.

Узнагароджаны медалём імя Лявонцьева (2004).

Манаграфіі

• Заработная плата в СССР, М., 1959 (совместно с В. Ф. Майером);
• Что, Где, Почему: школьникам об экономике. М.: Просвещение, 1981 (в соавторстве с Д. Д. Москвиным);
• Научно-технический прогресс и ускорение социально-экономического развития. М.: Экономика, 1985;
• Экономика станет чуткой к обновлению. М.: Новости, 1986;
• Советская экономика — взгляд в будущее. М.: Экономика, 1988;
• В первом эшелоне перестройки. Новосибирск, 1989;
• Социально-экономическое развитие России // Экономика и организация промышленного предприятия. Январь 2004;
• Кризис: Беда и шанс для России. АСТ, Астрель, Харвест, 2009.
• Экономика России на распутье… Выбор посткризисного пространства / М.: АСТ: Астрель; Владимир: ВКТ, 2010.

Зноскі

Літаратура

• Кто есть кто в России и ближнем зарубежье. — М.: Новое время, 1993.

Спасылкі

• Профіль Абела Гезевіча Аганбегяна на афіцыйным сайце РАН
• Советская децентрализация: речь А. Г. Аганбегяна на конференции Совета Мировых Дел (World Affairs Council) ЦРУ, 28 августа 1991 года.