Ігар Барысавіч Зелянкевіч
3-і міністр аховы здароўя Рэспублікі Беларусь[d]
7 лютага 1997 — 1 кастрычніка 2001
Папярэднік Інэса Міхайлаўна Драбышэўская
Пераемнік Уладзіслаў Аляксеевіч Астапенка
Нараджэнне 1952
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат сацыялагічных навук
Дзейнасць уролаг, дзяржаўны дзеяч, урач, медыцынскі адміністратар, міністр
Месца працы

І́гар Бары́савіч Зелянке́віч (нар. 1952, Мінск, БССР) — беларускі дзяржаўны дзеяч, міністр аховы здароўя Беларусі з 1997 па 2001 гады.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1952 годзе у г. Мінску.

У 1976 годзе скончыў Мінскі медінстытут.

У 1976—1977 гадах — урач-інтэрн 4-й Мінскай гарадской клінічнай бальніцы, у 1977—1978 гадах — урач-уролаг гэтай бальніцы.

У 1978—1980 гадах — урач воінскай часці № 2133 у г. Кінгісеп Эстонскай ССР.

У 1980 годзе вярнуўся ў Мінск і працаваў у Мінскай гарадской клінічнай бальніцы спачатку на пасадзе ўрача-уролага, а затым (1984—1986) — намеснік галоўнага ўрача.

У 1986—1990 гадах загадваў аддзелам, з’яўляўся начальнікам упраўлення аховы здароўя ў Мінскім выканаўчым камітэце.

У 1990—1996 гадах займаў пасады намесніка старшыні Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта, старшыні Камітэта аховы здароўя і сацыяльнай абароны насельніцтва г. Мінска.

У перыяд з 1996 па 1997 гады — намеснік старшыні Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта.

У 1997[2]—2001[3] гадах — Міністр аховы здароўя Рэспублікі Беларусь.

У цяперашні час працуе ў Выканаўчым Камітэце СНД намеснікам начальніка аддзела аналітыкі; займаецца грамадскай і педагагічнай дзейнасцю.

Дзейнасць на пасадзе міністра

У гады працы І. Зелянкевіча канцэптуальна замацаваны прафілактычны кірунак развіцця айчыннай аховы здароўя, а прыярытэтам стала першасная меддапамога. У гэтых мэтах вызначаны статус урача агульнай практыкі, адкрыты кафедры і клінічная ардынатура падрыхтоўкі ўрача агульнай практыкі. У сувязі з канцэнтрацыяй спецыялістаў у сталіцы ў 2000—2001 гадах прынята рашэнне аб правядзенні рэструктурызацыі вышэйшай медадукацыі: адкрыты факультэты — стаматалогіі ў Віцебскім, медыка-прафілактычны ў Гомельскім дзяржмедуніверсітэтах.

Падрыхтавана галіновая праграма развіцця сястрынскай службы. Важнай падзеяй стала адкрыццё сучаснага дзіцячага анкагематалагічнага цэнтра, пачаты эксперымент па змене фінансавання на аднаго жыхара. У 1998—2000 г.адах выконваліся 10 навукова-тэхнічных дзяржпраграм па ахове здароўя.[4]

Кандыдат сацыялагічных навук. Тэма дысертацыі — «Сацыяльныя рэсурсы здароўя ў сістэме павышэння якасці жыцця насельніцтва як аб’ект сацыяльнага кіравання: На матэрыялах Рэспублікі Беларусь»[5]

Зноскі

Спасылкі

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.