Іасафат Булгак | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||
![]() | |||||||
|
|||||||
Царква | Уніяцкая царква | ||||||
Папярэднік | Рыгор Кахановіч | ||||||
Пераемнік | Іосіф Сямашка | ||||||
|
|||||||
Дзейнасць | каталіцкі святар, каталіцкі біскуп | ||||||
Нараджэнне |
20 красавіка 1758 Слонімскі павет |
||||||
Смерць |
25 лютага 1838 (79 гадоў) Санкт-Пецярбург |
||||||
Пахаванне | |||||||
Дынастыя | Булгакі герба «Сыракомля»[d] | ||||||
Узнагароды |
![]() ![]() ![]() |
||||||
![]() |
Іасафат Булгак (20 красавіка 1758, Слонімскі павет — 25 лютага 1838) — грэка-каталіцкі царкоўны дзеяч.
Вучыўся ў школе пры Жыровіцкім манастыры (1763—74) і ў Рыме (1782—85).
Член ордэна базыльян з 1774. Доктар тэалогіі і кананічнага права (1785). Выкладаў у манастырскіх школах у Беразвеччы (цяпер Глыбоцкі раён) і Жыровічах. У 1790—95 епіскап тураўскі, каад’ютар Пінскай епархіі. Падчас царавання Паўла I садзейнічаў вяртанню ў унію прыходаў, якія былі пераведзены ў праваслаўе. У 1798—1828 епіскап брэсцкі. Мітрапаліт грэка-каталіцкай царквы (1817—38), з 1818 і старшыня 2-га (уніяцкага) дэпартамента Рымска-каталіцкай духоўнай калегіі ў Пецярбургу, з 1828 старшыня асобнай Грэка-каталіцкай калегіі, з 1833 архіепіскап полацкі. У канцы жыцця яго акружалі епіскапы — прыхільнікі збліжэння, а потым і аб’яднання з праваслаўнай царквой (І. Сямашка, А. 3убко, В. Лужынскі і інш.), што вяло да змяншэння яго ўплыву. Смерць Іасафата Булгака зняла апошнюю перашкоду для скасавання Берасцейскай уніі 1596.
Зноскі
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Іасафат Булгак