Rusiya–Gürcüstan müharibəsi (2008)

Cozef Kolton tərəfindən hazırlanmış xəritədə 1856-cı ildə müasir Cənubi Osetiya ərazisi Gürcüstan və İmeretiya daxilində təsvir olunmuşdur. Müasir Şimali Osetiya isə "Ossia" (Osetiya) adı ilə Şimali Qafqazda təsvir olunub.

1922-ci ildə Cənubi Osetiya Muxtar Vilayətinin gürcü regionlarının yerində yaradılması.

Orta əsrlərdə monqolların regionu işğal etməsindən sonra Gürcüstan çarlığı bir neçə krallığa və knyazlığa parçalandı. XIX əsrdə isə Gürcüstan əraziləri Rusiya imperiyası tərəfindən işğal olundu. Rusiyada fevral burjua-demokratik inqilabı baş verdikdən sonra 26 may 1918-ci il tarixində Gürcüstan öz müstəqilliyini elan etdi.

Gürcüstan ərazisində də məskunlaşmış etnik osetinlər əslində Şimali Qafqazda yerləşən Şimali Osetiyanın yerli əhalisi hesab olunur. Osetinlərin Cənubi Qafqaza gəlmələri barədə müxtəlif versiyalar mövcuddur. Bu versiyalardan birinə görə osetinlər ilk dəfə XIII və XIV əsrlərdə buraya miqrasiya etmiş və əsrlər boyu gürcülərlə birlikdə sülh şəraitində yaşamışdır. 1918-ci ildə Şida Kartlidə məskunlaşmış və bolşevizm hərəkatından ruhlanaraq öz əkib-becərdikləri torpaqların özlərinə məxsus olduğunu iddia edən torpaqsız osetin kəndlilərlə menşevik hökuməti tərəfindən dəstəklənən, bu torpaqların qanuni sahibi olan gürcü aristokratları arasında münaqişə başlandı. İlk əvvəllər osetinlər mərkəzi hökumətin iqtisadi siyasətindən narazı olsalar da, tərəflər arasındakı narazılıqlar tezliklə etnik münaqişəyə çevrildi. 1919 və 1920-ci illərdə baş vermiş üsyanlar ərzində osetinlər Sovet Rusiyası tərəfindən dəstəklənsələr də, məğlub oldular.[9]

Müstəqil Gürcüstan Demokratik Respublikası 1921-ci ildə Qırmızı Ordu tərəfindən işğal olundu və ölkədə Sovet hakimiyyəti bərqərar oldu.[10] 1922-ci ildə Gürcüstan SSR-in tərkibində Cənubi Osetiya Muxtar Vilayəti yaradıldı.[11] Stefen Cons, Emil Süleymanov və Arsen Saparov kimi tarixçilərin fikrinə görə rus işğalına qədər bu regionda heç bir separatçı qurum mövcud olmamış, yalnız Gürcüstan Demokratik Respublikasına qarşı aparılan mübarizədə onlara dəstək verdikləri üçün bolşeviklər tərəfindən osetinlərə bu bölgədə muxtar ərazi yaratmağa icazə verilmişdir.[9][12][13]

Sovet İttifaqının artıq zəifləməyə başladığı bir dövrdə, 1989-cu ildə Sovet Gürcüstanında millətçilik hərəkatı özünün pik həddinə çatmışdı. Kremlin isə Cənubi Osetiyadakı nasionalizm tərəfdarlarından gürcülərin müstəqillik hərəkatına qarşı istifadə etməkdə maraqlı idi. 11 dekabr 1990-cı ildə Cənubi Osetiyanın ölkədən ayrılmaq cəhdinə cavab olaraq Gürcüstan Ali Soveti bölgənin muxtariyyət statusunu ləğv etdi.[14] 1991-ci ilin yanvarında Gürcüstanla Cənubi Osetiyadakı separatçılar arasında hərbi münaqişə başlandı.[15] Gürcüstan 9 aprel 1991-ci ildə öz müstəqilliyinin bərpa olunduğunu elan etdi və Sovet İttifaqından ayrılan ilk qeyri-Baltik dövləti oldu.[16] Cənubi osetiyalı separatçılar isə bölgədə hələ Sovet dövründən yerləşdirilmiş hərbi birləşmələr tərəfindən dəstəklənirdi. Hansı ki, bu hərbi birləşmələr sonradan Rusiyanın idarəsi altına keçmişdi.[17] Rusiya hökuməti tərəfindən dəstəklənən cənubi osetiyalı separaçıların Gürcüstanın paytaxtı Tbilisi şəhərini bombalamasından sonra, 1992-ci ilin iyun ayından etibarən Rusiya ilə Gürcüstan arasında genişmiqyaslı müharibə ehtimalı daha da artdı.[18][19] Gürcüstan 24 iyun 1992-ci ildə Rusiya ilə hərbi toqquşma riskini önləmək məqsədilə atəşkəs müqaviləsi imzalamağa razılaşdı.[20] Atəşkəs müqaviləsinin şərtlərinə əsasən gürcü, cənubi osetiyalı, rus və şimali osetiyalılardan ibarət Birgə Nəzarət Komissiyasının mandatı təsdiq olundu və bu ortaq sülhməramlı qoşunların Cənubi Osetiya münaqişə zonasında yerləşdirilməsi qərara alındı.[21] Keçmiş Cənubi Osetiya Muxtar Vilayətinin əhalisinin əksəriyyəti etnik gürcülərdən ibarət olan hissəsi isə Gürcüstanın nəzarəti altında qaldı. 2008-ci ildə baş vermiş müharibəyə qədər mərkəzi Tsxinvalidə yerləşən, öz müstəqilliyini elan etmiş Cənubi Osetiya separatçı hökuməti keçmiş muxtar vilayətin ərazisinin üçdə bir hissəsinə nəzarət edirdi.[22]

Oxşar situasiya Gürcüstanın digər bir muxtar respublikası olan Abxaziyada da baş vermişdi. Abxaziya 1990-cı illərdə baş vermiş müharibə nəticəsində Gürcüstandan ayrılaraq müstəqilliyini elan etmişdi. Müharibədən əvvəl bölgə əhalisi təqribən 525.000 nəfər təşkil etdiyi halda, müharibədən sonra gürcülərin etnik təmizləməyə məruz qalması nəticəsində Abxaziya əhalisinin sayı 216.000 nəfərə qədər azalmışdı.[23] Gürcüstanın ucqar şimal-qərb hissəsində yerləşən strateji əhəmiyyətli Kodori vadisi də beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən tanınmamış, separatçı abxaz hökumətinin nəzarəti altında qalmışdı.[24]

Cənubi Qafqaz Rusiyanın Şimali Qafqaz regionu ilə Yaxın Şərq arasında yerləşir və Rusiya ilə Yaxın Şərq arasında bir növ "bufer zona" hesab olunur. Region, həmçinin Türkiyə və İranla da həmsərhəddir. Regionun strateji əhəmiyyəti Rusiya üçün təhlükəsizlik qayğılarının yaranmasına şərait yaradır. Neft yataqlarının mövcudluğu və onların nəqliyyat imkanları da daxil olmaqla mühüm iqtisadi səbəblər Cənubi Qafqaz regionu üzərində müxtəlif dövlətlərin maraqlarının yaranmasına səbəb olur. İsveçli akademik Svante Kornelin fikrinə görə Cənubi Qafqaza nəzarət etmək Rusiyaya geosiyasi cəhətdən vacib region hesab edilən Mərkəzi Asiyaya Qərb dövlətlərinin təsirinə nəzarət etməyə imkan verir.[25]

Rusiya Qara dənizə çıxışının olmasını və Türkiyə ilə həmsərhəd olmasını Gürcüstanın qiymətli strateji xüsusiyyətləri hesab edir.[26]

Rusiya-Gürcüstan münasibətlərində dərin təsiri olan Vladimir Putin 2000-ci ildə Rusiya Federasiyasının prezidenti seçilmişdir. Rusiya və Gürcüstan arasındakı münaqişə 2000-ci ilin dekabr ayında eskalasiya həddinə çatdı. Həmin zaman Gürcüstan Rusiya vətəndaşlarına viza rejiminin tətbiqini həyata keçirmək barədə qərar qəbul edən ilk və yeganə MDB üzvü oldu. 2001-ci ilin dekabrında mütəşəkkil cinayətkar qrupun üzvü hesab edilən Eduard Kokoyti Cənubi Osetiyanın de fakto prezidenti təyin olundu. O, faktiki olaraq Rusiya tərəfindən bu vəzifəyə təyin olundu və onun bu vəzifəyə təyin olunmasından sonra Cənubi Osetiyanın sülh şəraitində Gürcüstana birləşdirilməsi prosesinə mane olmağa başladı. 2002-ci ildə Gürcüstanın icazəsi olmadan Rusiya hökuməti tərəfindən Abxaziya və Cənubi Osetiya vətəndaşlarına kütləvi şəkildə Rusiya pasportları verilməyə başlandı. Bu siyasət Rusiyanın gələcəkdə bu ərazilərə iddia etməsi üçün şərait yaratmaq məqsədi daşıyırdı.[27] Putin artıq 2003-cü ildə Gürcüstanla aralarında olan münaqişənin hərbi həll yolunun mümkün olduğunu zənn edirdi.[28]

2006-cı ildə Gürcüstanın ələ keçirilmiş dörd nəfər rusiyalı agenti deportasiya etməsindən sonra Rusiya tərəfindən Gürcüstana qarşı genişmiqyaslı diplomatik və iqtisadi müharibə başlandı.[27]

2008-ci ilə qədər Cənubi Osetiya vətəndaşlarının əksəriyyəti Rusiya pasportları əldə etmişdilər. "Reuters" nəşrinin məlumatına əsasən müharibədən əvvəl Cənubi Osetiyanın illik büdcəsinin üçdə iki hissəsi Rusiya tərəfindən təmin olunurdu.[29] Rusiya faktiki olaraq silahlı qüvvələr də daxil olmaqla Cənubi Osetiyanın bütün təhlükəsizlik məsələlərinə nəzarət edirdi. Separatçı hökumətin tərkibinin əsas hissəsi ruslardan və Rusiya pasportu almış osetinlərdən ibarət idi.[30]

ABŞ Prezidenti Corc Buş və Gürcüstan Prezidenti Mixeil Saakaşvili Tbilisidə. 2005-ci ilin may ayı

Gürcüstandakı münaqişələr 2004-cü ilə qədər sönük vəziyyətdə qalmışdı.[31] Elə həmin il baş vermiş Qızılgül inqilabı nəticəsində keçmiş prezident Eduard Şevardnadzenin yerinə hakimiyyətə gələn Mixeil Saakaşvili Cənubi Osetiya və Abxaziyanı yenidən Gürcüstanın nəzarəti altına qaytarmağı özü üçün prioritet məsələ hesab edirdi.[32][33]

2004-cü ildə Acarıstanda nəzarəti bərpa etdikdən sonra Gürcüstan hökuməti Cənubi Osetiyada olan qaçaqmalçılığa qarşı mübarizə aparmağa başladı. 8-19 avqust tarixləri aralığında Gürcüstan və Cənubi Osetiya silahlı qüvvələri arasında intensiv toqquşmalar baş verdi.[34]

2005-ci ilin yanvarında Strasburq şəhərində baş tutan Avropa Şurası Parlament Assambleyasının iclasında çıxış edən Gürcüstan prezidenti Saakaşvili sülhün təmin olunması üçün Cənubi Osetiyanın yenidən Gürcüstan dövlətinin tərkibinə qayıtması barədə təklif verdi. Təklif Cənubi Osetiya "prezidenti" Eduard Kokoyti tərəfindən qəbul olunmadı.[35] 2006-cı ildə Abxaziyada yerli hərbi qruplaşmanın lideri gürcü hökumətinə qarşı çıxdı. Buna cavab olaraq Gürcüstan Silahlı Qüvvələrinin bölmələri Kodori vadisinə daxil oldu. 2007-ci ildə Gürcüstan tərəfindən Cənubi Osetiyada keçmiş baş nazir Dmitri Sanakoyevin başçılığı altında müvəqqəti idarəetmə sistemi yaradıldı.[36] Yeni rejim Rusiya tərəfindən "kukla hökumət" adlandırıldı.

2008-ci ilin mart ayının əvvəllərində bir çox Qərb dövlətlərinin Rusiyanın əleyhinə çıxaraq Kosovonun müstəqilliyini tanımasından sonra, Cənubi Osetiya və Abxaziya separatçıları Rusiyaya öz müstəqilliklərinin tanınması barədə təklif göndərdilər.[37] Rusiyanın NATO-dakı səfiri olan Dmitri Roqozin Gürcüstanın NATO-ya üzv olmaq istəyinin Rusiya tərəfindən narahatlıqla qarşılandığını və əgər belə bir hadisə baş verərsə, Cənubi Osetiya və Abxaziyanın müstəqilliyinin Rusiya tərəfindən tanınacağını bildirdi. 21 mart tarixində Rusiya Dövlət Duması Rusiya prezidentinə və hökumətə başqa bir dövlətin müstəqilliyinin tanıması barədə səlahiyyət verən yeni qanun qəbul etdi.

2008-ci ilin aprelindən sonra Rusiyanın Gürcüstan üzərində artan təzyiqlərinə cavab olaraq, Gürcüstan xarici ölkələrdə beynəlxalq sülhməramlı missiyada iştirak edən hərbçiləri separatçı regionlarda yerləşdirmək barədə qərar qəbul etdi. Qərb dövlətləri münaqişənin sülh yolu ilə həll olunması məqsədilə sülh planları təklif etməyə başladı, həmçinin Avropa İttifaqı, ATƏT və Almaniya tərəfindən konfranslar təşkil olundu. Almaniya tərəfindən Abxaziya üçün təklif olunan layihə Gürcüstan tərəfindən qəbul olunsa da, separatçılar bu təklifi qəbul etməkdən imtina etdilər. Rusiya və separatçılar Avropa İttifaqı tərəfindən Abxaziyada təşkil olunan sülh konfransında iştirak etməkdən imtina etdi. Onlar, həmçinin ATƏT tərəfindən Cənubi Osetiya ilə əlaqədar yeni danışıqların başlanması təklifinə də qarşı çıxdı.[38]

Prezident Saakaşvilinin Gürcüstan üçün əsas hədəflərindən biri ölkənin NATO üzvlüyünə qəbul olunmasl məsələsi idi. Bu məsələ də Rusiya ilə Gürcüstan arasındakı əlaqələrdə əsas maneələrdən biri hesab olunurdu.[39]

Gürcüstanın özünün əhəmiyyətli neft və ya qaz ehtiyatlarının mövcud olmamasına baxmayaraq, onun ərazisindən keçən Bakı-Tbilisi-Ceyhan boru kəməri Avropanı təchiz etmək məqsədi daşıyırdı.[40] Rusiya, İran və Fars körfəzi ölkələri bu kəmərin əleyhinə idi.[41] Çünki, bu kəmər Avropanın Yaxın Şərqdən ixrac olunan neftdən olan asılılığını azaldırdı və ABŞ-nin Gürcüstanı dəstəkləməsinin əsas səbəblərindən hesab olunurdu.[42]

Rusiya Prezidenti Vladimir Putin Buxarest sammitində

2008-ci ilin aprelində NATO-nun Buxarest şəhərində təşkil olunan sammitində ABŞ prezidenti Corc Buş Gürcüstan və Ukraynaya NATO-nun Üzvlük Fəaliyyət Planına (MAP) qoşulmaq barədə təklif verdi. Almaniya və Fransa rəsmiləri bu cür təklifin Rusiyaya qarşı "lüzumsuz hücum" olduğunu açıqladı.[43] NATO isə Ukrayna və Gürcüstanın gələcəkdə quruma üzv ola biləcəyini və 2008-ci ilin dekabrında hər iki ölkənin MAP üzvlüyü üçün göndərdiyi müraciətlərə baxılacağını açıqlamışdır.[44] Sammit ərzində Rusiya prezidenti Vladimir Putin də Buxarestdə idi. Sammitin sonuncu günü olan 4 aprel tarixində Putin öz çıxışında NATO-nun Rusiya sərhədlərinə doğru genişlənməsinin ölkəsinin təhlükəsizliyinə qarşı birbaşa təhdid yaratdığını bildirmişdir.[45] Buxarest sammitindən sonra Rusiya daha da aqressiv olmuş və Gürcüstanı işğal etməyə aktiv şəkildə hazırlaşmışdır.[46] Rusiya Silahlı Qüvvələrinin Baş Qərargah rəisi Yuri Baluyevski 11 aprel tarixindəki çıxışı zamanı keçmiş Sovet dövlətlərinin NATO-ya üzv olmasının qarşısını almaq məqsədilə Rusiyanın müxtəlif addımlar atdığını açıqlamışdır.[47]

Gürcüstanda müharibədən əvvəlki vəziyyət

16 aprel 2008-ci ildə Rusiya prezidenti Vladimir Putin Rusiya hökuməti ilə separatçı Abxaziya və Cənubi Osetiya arasında rəsmi əlaqələrin yaradılması barədə fərman imzaladı.[48] 23 apreldə Gürcüstanın istəyi ilə toplanan BMT Təhlükəsizlik Şurasının iclasından sonra ABŞ, Böyük Britaniya, Fransa və Almaniyanın ortaq bəyannaməsində Rusiya Federasiyası bu qərarı ya ləğv etməyə, ya da həyata keçirməməyə dəvət edilirdi. Bu dəvət Rusiya Federasiyasının BMT-dəki səfiri olan Vitali Çurkin tərəfindən "həddini aşan təklif" kimi adlandırılmışdır.[49]

20 apreldə Rusiyaya məxsus döyüş təyyarəsi Abxaziya üzərində kəşfiyyat uçuşu yerinə yetirən Gürcüstana məxsus pilotsuz uçuş aparatını (PUA) məhv etdi. Rusiya tərəfi baş vermiş insidentə görə cavabdehlikdən imtina etdi. Abxaziya isə məhv edilmiş PUA-nın Abxaziya Hərbi Hava Qüvvələrinə məxsus L-39 təyyarəsi ilə vurulduğunu açıqlamışdır.[50] Hadisə ilə bağlı Rusiyanın NATO-dakı səfiri olan Dmitri Roqozinin iddiasına görə hücum NATO qüvvələrinə məxsus MiQ-29 vasitəsilə yerinə yetirilmişdir. Buna cavab olaraq NATO baş katibi Yaap de Hoop Sxeffer bu iddianın mümkünsüz və gülünc olduğunu bildirmişdir.[51] BMT-nin Gürcüstandakı Müşahidəçi Missiyasının 26 may tarixindəki məlumatına görə tamamlanmış istintaq məlumatlarına əsasən Gürcüstana məxsus PUA Rusiya Hərbi Hava Qüvvələrinə məxsus MiQ-29 və ya Su-27 döyüş təyyarəsi vasitəsilə məhv edilmişdir.[52]

Aprelin sonlarında Rusiya hökuməti Gürcüstanın 1500 nəfərə yaxın hərbçi və polis qüvvələrindən ibarət birləşməni Kodori vadisinə cəmləşdirməsi və Abxaziyanı "işğal etməyə" cəhd etməsi barədə məlumat yaymışdır.[53] Bu cür məlumatlar verməklə Rusiya tərəfi Gürcüstanın hücum cəhdinə cavab vermək və separatçı regionda yerləşən öz qoşunlarının sayını artırmaq məqsədi güdürdü.[54] Bütün bu iddialara baxmayaraq, BMT-nin müşahidəşilərindən ibarət qrup tərəflərdən heç birinin Kodori vadisi və ya Abxaziya sərhədində əlavə qoşun hissələri yerləşdirməsini müşahidə etməmişdir.[55][56]

Mayın əvvəllərində Rusiya hökuməti Abxaziyada yerləşən sülhməramlı qoşunların sayını 2542 nəfərə yüksəltmək barədə qərar qəbul etdi, lakin bu rəqəm 1994-cü ildə MDB dövlət başçılarının qərarına görə limit hesab olunan 3000 nəfərdən hələ də aşağı səviyyədə idi.[57] Gürcüstan tərəfindən Abxaziya istiqamətində dron vasitəsilə çəkilmiş videoda Abxaziyada yerləşən rus qoşunlarının ağır silahlarla təchiz olunması onların sülhməramlı deyil döyüş hərbi birləşməsi olması barədə iddiaların yaranmasına səbəb olmuşdur.[58] Rusiya tərəfi bu ittihamları rədd etmişdir. 15 may tarixində BMT Baş Assambleyası münaqişə nəticəsində öz evlərini tərk etməyə məcbur qalmış bütün qaçqınların və məcburi köçkünlərin Abxaziyaya qayıtması barədə qətnamə qəbul etmişdir.[59] Rusiya isə Gürcüstan tərəfindən dəstəklənən bu qətnamənin əleyhinə səs vermişdir. Rusiya Xarici İşlər Nazirliyi bu qətnamənin qəbul olunmasını "zərərverici hərəkət" adlandırmışdır.[60]

Rusiya Dəmiryolu Qoşunları 31 mayda ərazidəki qatar yolunu təmir etmək məqsədilə Abxaziyaya daxil olmuşdur. Rusiya Müdafiə Nazirliyinin məlumatına görə bu qoşunlar silahla təchiz olunmamışdı. Gürcüstan tərəfi isə bu hərəkəti "aqressiv" akt kimi qələmə vermişdir.[61] 5 iyunda Avropa Parlamenti tərəfindən Rusiya qoşunlarının Abxaziyada yerləşdirilməsini qınayan qətnamə qəbul olundu.[62] Rusiya Dəmiryolu Qoşunları dəmir yolunun açılışı ilə əlaqədar təşkil olunmuş mərasimdə iştirak etdikdən sonra 30 iyulda Abxaziyanı tərk etdi.[63] Təmir olunmuş dəmir yolu müharibə zamanı hərbi təchizatın nəqliyyatı və ən azı 9000 nəfər rusiyalı hərbçinin Abxaziyaya daxil olmasında istifadə olundu.[64]

İyunun sonlarında rusiyalı hərbi ekspert Pavel Felgenhauer Vladimir Putinin avqust ayında Abxaziya və Cənubi Osetiyada Gürcüstana qarşı müharibəyə başlaya biləcəyi ehtimalının olduğunu bildirdi. "Kavkaz Center" internet portalı iyul ayının əvvəlində çeçen separatçılarının əldə etdiyi kəşfiyyat məlumatlarına əsasən Rusiyanın 2008-ci ilin avqust-sentyabr aylarında Gürcüstana qarşı hərbi əməliyyat hazırladığını və bu əməliyyatın əsas hədəflərinin gürcü qoşunlarının Kodori vadisindən, eləcə də Cənubi Osetiyadan çıxarılması və yerli gürcü əhalisinin etnik təmizlənməsi məqsədi daşıdığını açıqlamışdır.

3 iyul tarixində cənubi osetiyalı separatçı milis rəsmisinin mərmi partlayışı nəticəsində həlak olması və bundan bir neçə saat sonra gürcü hökuməti tərəfindən bu vəzifəyə təyin olunmuş Osetiya hökumətinin lideri olan Dmitri Sanakoyevə qarşı uğursuz sui-qəsd cəhdinin ardınca iyul ayının sonlarında Cənubi Osetiyada təhlükəsizlik situasiyası gərginləşməyə başladı.[65] 7 iyulda dörd nəfər gürcü hərbçi osetiyalı separatçılar tərəfindən əsir götürüldü. Növbəti gün Gürcüstan prezidenti polis qüvvələrinə əsirləri azad etməyə hazırlaşmaları barədə tapşırıq verdi.[66] 8 iyulda Rusiya Hərbi Hava Qüvvələrinə məxsus dörd ədəd döyüş təyyarəsi Cənubi Osetiya üzərində uçuş həyata keçirdi.[67] 9 iyulda ABŞ dövlət katibi Kondoliza Raysın Gürcüstana əvvəlcədən planlaşdırılmış səfəri rus qırıcılarının uçuş vaxtı ilə üst-üstə düşdü.[68] Rusiya hökumətinin Rusiya HHQ-nə məxsus qırıcıların Gürcüstana məxsus hava məkanına daxil olmasını etiraf etməsindən sonra gürcü hökuməti ölkənin Rusiyadakı səfirini geri çağırdı. Rusiyanın Gürcüstan hava məkanına daxil olmasını etiraf etməsi son on ildə ilk dəfə qeydə alındı.[69]

15 iyulda ABŞ və Rusiya paralel olaraq Qafqazda hərbi təlimlərə başladı.[70] "Təcili cavab-2008" adlı ABŞ-Gürcüstan birgə təlimlərində Ukrayna, Azərbaycan və Ermənistandan olan hərbçilər də iştirak edirdi. 31 iyula qədər davam edən bu təlimdə min nəfəri amerikalı olmaqla 1630 nəfər hərbçi iştirak edirdi.[71] İraqda xidmət keçmək üçün hazırlanmış gürcü briqadası da bu təlimdə iştirak edirdi.[72] Bununla eyni zamanda Rusiya tərəfi isə 58-ci Ordu hissələri də daxil olmaqla, Şimali Qafqaz Hərbi Dairəsinin "Qafqaz-2008" adlı hərbi təlimlərini təşkil edirdi. Təlimin əsas məqsədi Abxaziya və Cənubi Osetiyada yerləşən sülhməramlı qoşunlara dəstək verilməsindən ibarət idi.[73] 2 avqust tarixində Rusiya qoşunlarının təliminin başa çatmasına baxmayaraq, onlar Gürcüstanla dövlət sərhəddi yaxınlığında qaldılar.

1 avqust səhər saat 8-də Tsxinvali yaxınlığında yerləşən yolla hərəkət edən gürcü polisinə məxsus nəqliyyat vasitəsi yerdə quraşdırılmış partlayıcı maddənin üzərindən keçərkən baş vermiş partlayış nəticəsində beş gürcü polisi yaralanmışdır. Görülmüş cavab tədbirləri nəticəsində, gürcü snayperlər Cənubi Osetiyaya məxsus sərhəd-keçid məntəqələrinə hücum təşkil etmiş, hücum zamanı dörd osetiyalı həlak olmuş və yeddisi yaralanmışdır.[74] Əksər məlumatlara əsasən bu toqquşmaların yaranmasının əsas səbəbi olan hücuma görə osetinlər cavabdehlik daşıyırdı.[75]

Separatçı osetinlərin 1 avqustda gürcü kəndlərini atəşə tutmasına cavab olaraq Gürcüstana məxsus sülhməramlılar və bölgədə yerləşən digər qoşun hissələri qarşı tərəfin mövqelərinə atəş zərbələri endirməyə başladı.[76][77][78] Avqustun 1-dən 2-nə keçən gecə ərzində döyüş toqquşmaları daha da intensivləşdi və tərəflər bir-birinə qarşı bomba və minaatanlardan istifadə etdi.[74] Baş vermiş insident nəticəsində osetinlərin itkilərinin sayı altı ölü və 15 yaralıya yüksəldi ki, yaralıların arasında mülki şəxslər də var idi. Gürcüstan tərəfinin yaralılarına isə altı mülki şəxs və bir polis daxil idi.[79] ATƏT missiyasının məlumatına görə bu insident 2004-cü ildən bu yana baş vermiş ən kəskin toqquşma idi. 2-3 və 3-4 avqust tarixlərində gecə ərzində döyüşlər yenidən intensivləşdi.[79] Osetiyalı separatçıların artilleriya vasitələrindən atəş açmağa başlaması ilə 1992-ci ildə imzalanmış atəşkəs razılaşması pozuldu.[80][81]

3 avqustda Tsxinvali şəhərində Rusiya müdafiə nazirinin müavini Nikolay Pankovla separatçı hökumət arasında gizli görüş baş tutdu.[82] Elə həmin gün osetiyalı qadın və uşaqların Rusiya ərazisinə köçürülməsi prosesi başlandı. Araşdırmaçı Andrey İllaryonovun məlumatına görə bu təxliyə nəticəsində gələcək döyüş zonasında yaşayan mülki əhalinin təqribən 90%-i Rusiyaya evakuasiya olundu.[83]

4 avqustda Cənubi Osetiya separatçı hökumətinin başçısı Eduard Kokoytinin verdiyi açıqlamaya görə burada gürcülərə qarşı döyüşmək məqsədilə Şimali Osetiyadan 300-ə yaxın və Şimali Qafqazdan isə minlərlə döyüşçü Cənubi Osetiya bölgəsinə gəlmişdir.[84] 5 avqustda Gürcüstan hökuməti jurnalist və diplomatların separatçıların hücumu nəticəsində dağıdılmış ərazilərlə tanış olması üçün tur təşkil etdi. Hökumət yönümlü rus qəzetinin 6 avqustda verdiyi məlumata görə Don kazakları da döyüşlərdə iştirak etmək üçün Cənubi Osetiyaya gəlməyə hazırlaşırdı. "Nezavisimaya Qazeta"nın məlumatına görə 6 avqust tarixində Rusiya qoşunları Cənubi Osetiyadakı öz vətəndaşlarını "qorumaq məqsədilə" Gürcüstanla sərhədə yeridildi. 6 avqust axşam saatlarında Saakaşvilinin münaqişə ilə bağlı Rusiya prezidenti ilə əlaqə yaratmaq istəyinə Rusiya Xarici İşlər Nazirliyi qarşı çıxdı və "prezident səviyyəsində danışıqlar üçün vaxtın hələ ki, çatmadığı" açıqlaması verildi.

6 avqust gecə saatlarından 7 avqust sübhə qədər Cənubi Osetiya və gürcü qoşunları arasında demək olar ki, bütün cəbhəboyu minaatan və artilleriya vasitələrindən də istifadə olunmaqla döyüş toqquşması baş verdi.[79][85] Separatçıların lideri olan Eduard Kokoyti növbəti saatlar ərzində öz qoşunlarının hücum üçün hazır vəziyyətdə olduğunu açıqladı. 7 avqust yerli vaxtla saat 14:00-da osetinlərin hücumu nəticəsində iki gürcü sülhməramlısı həlak oldu.[86][87] Saat təqribən 14:30 radələrində Gürcüstan Ordusuna məxsus tanklar, 122 və 203 mm-lik özüyeriyən artilleriya qurğuları qarşı tərəfi əlavə hücumlardan çəkindirmək məqsədilə Cənubi Osetiya istiqamətində irəliləməyə başladı.[88] Gecə ərzində ATƏT müşahidəçiləri Qori yaxınlığında artilleriya qurğuları da daxil olmaqla gürcülərə məxsus hərbi karvanının göründüyünü açıqladı. Elə həmin gün gürcü qoşunları baş qərargahı Tsxinvalidə yerləşən Birgə Sülhməramlı Qüvvələrin tərkibindən çıxdı.[89]

Saat 16:00-da Gürcüstanın Reinteqrasiya naziri Temur Yakobaşvili cənubi osetiyalılar və rusiyalı diplomat Yuri Popovla əvvəlcədən təyin olunmuş görüşdə iştirak etmək məqsədilə Tsxinvaliyə gəldi. Lakin, burada nə Rusiyanın xüsusi elçisi, nə də osetinlər yox idi. Hadisədən bir gün əvvəl Cənubi Osetiya təmsilçiləri ikitərəfli danışıqlarda iştirak etməkdən imtina etmişdi.[90] Yakobaşvili Birgə Sülhməramlı Qüvvələrin tərkibindəki rus qoşunlarının komandanı general Marat Quləhmədovla görüşdü. Görüş zamanı rusiyalı general rus sülhməramlılarının bölgədə atəşkəsi saxlamaqda çətinlik çəkdiyini açıqladı.[91] Yakobaşvili isə görüşdən sonra jurnalistlərə açıqlaması zamanı şəhər küçələrində nə maşınların, nə də insanların olmadığını bildirmişdir.[92]

Saat 19:00-da Gürcüstan prezidenti Saakaşvili birtərəfli olaraq atəşkəs elan etdi və cavab tədbirlərinin dayandırıldığını açıqladı.[93] Atəşkəs təxminən üç saat qüvvədə qaldı.[94] Saakaşvilinin birtərəfli atəşkəs elanından sonra separatçılar Tamaraşeni və Prisi kəndlərini atəşə tutdu. Onlar Avnevi kəndini və Kurta kəndində yerləşən polis məntəqəsini dağıtdılar. Hücumların intensivləşməsi atəşə məruz qalmış gürcü kəndlərində məskunlaşmış mülki əhalinin öz yerlərini tərk etməsində çətinlik yaradırdı.[95][96] Gürcüstan Müdafiə Nazirliyindən olan rəsmi mənbənin 7 avqustda verdiyi məlumata görə Gürcüstan öz konstitusional hüququnu bərpa etmək məqsədilə qarşı tərəfə cavab zərbələri endirəcək.[97] Gürcüstan Daxili İşlər Nazirliyindən olan rəsminin "Kommersant"a verdiyi məlumata görə osetiyalı separatçıların atəşkəsi pozması nəticəsində Gürcüstan tərəfdən 10 nəfər həlak olmuş, 50 nəfər yaralanmışdır.

Gürcüstan kəşfiyyatı və Rusiyanın bəzi yerli media qurumlarının məlumatına görə Gürcüstan tərəfi hələ döyüş əməliyyatlarına başlamazdan əvvəl Rusiya Ordusu Roki tuneli vasitəsilə artıq Cənubi Osetiya ərazisinə daxil olmuşdu.[98] Rusiyanın dövlət televiziyalarından birinin məlumatına görə separatçı Abxaziya hökumətinin başçısı Sergey Baqapş 7 avqustda Rusiya Ordusunun Şimali Qafqaz Hərbi Dairəsindən münaqişə ərazisinə bir batalyonun daxil olduğunu açıqladı.[99] Gürcü rəsmilər isə Qərb dövlətlərinin məsləhətlərinə arxalanaraq 7 avqust tarixinə qədər Rusiyanın hərbi müdaxiləsi haqqında heç bir məlumat vermirdi. Avqustun 7-dən 8-nə keçən gecə ərzində Rusiyaya məxsus növbəti hərbi birləşmələrin Roki tuneli vasitəsilə ölkəyə daxil olmasına cavab olaraq, Gürcüstan prezidenti Saakaşvili saat 23:00-dan sonra Rusiyanın genişmiqyaslı işğal planının qarşısını almaq məqsədilə önləyici hücum əmri verdi.

Rusiyanın 58-ci Ordusuna məxsus BMP-2 Cənubi Osetiyada

Tsxinvalidə məhv edilmiş gürcü tankları

7 avqust saat 23:35-də Gürcüstan Silahlı Qüvvələrinin artilleriya bölmələri Cənubi Osetiya ərazisinə tüstü bombaları atdı. Gürcü qüvvələrinin düşmən mövqelərinə hücuma keçməsindən əvvəl mülki əhalinin döyüş ərazisini tərk etməsinə şərait yaratmaq məqsədilə 15 dəqiqəlik fasilə verildi.[94] Gürcülər Cənubi Osetiyada yerləşən təkcə hərbi hədəflərə zərbə endirirdi. Gürcülər bölgədə dislokasiya olunmuş rus sülhməramlılarına zərər yetirməsə də, həmin sülhməramlılar Rusiya hərbi komandanlığının əmri ilə gürcü qoşunları üzərinə hücuma keçdi.

8 avqust səhər saatlarında Gürcüstan Ordusunun Vaziani hərbi bazasında yerləşən 4-cü briqadası Tsxinvalinin sol cinahından, 3-cü briqada isə sağ cinahdan şəhər istiqamətində irəliləməyə başladı. Cinahlardan hücum əməliyyatının təşkil olunmasındakı əsas məqsəd şəhər ətrafındakı mühüm mövqeləri ələ keçirmək və şimal istiqamətinə çıxmaq idi. Gürcü qoşunları Qupta körpüsü və Roki tunelinə aparan yolu tutmaqla ölkəyə daxil olan rus qoşunlarının cənub istiqamətində irəliləməsinin qarşısını almağa çalışırdı.[94]

Gürcü qoşunları Tsxinvali yaxınlığında yerləşən separatçı qüvvələrin mövqelərini bir neçə saat bombaladıqdan sonra 8 avqust saat 04:00-da şəhər istiqamətində hücuma başladı. Hücum zamanı gürcü tankları uzaq məsafədən separatçıların mövqelərini atəşə tuturdu. Separatçı osetin qoşunları möhkəmləndirilmiş mövqeləri tutduğuna görə gürcü xüsusi təyinatlılarının Cənubi Osetiyanın qərbində yerləşən Kvaysa kəndini ələ keçirmək cəhdinin qarşısı alındı və baş vermiş döyüş nəticəsində gürcü qoşunlarından bir neçə nəfər yaralandı.[100] Cənubi Osetiya rəhbərliyinin verdiyi məlumata görə səhərə qədər davam edən hücumlar nəticəsində 15 mülki sakin həlak oldu.[101]

Daxili İşlər Nazirliyinin xüsusi təyinatlıları da daxil olmaqla gürcü qoşunları Tsxinvali ətrafındakı vacib yüksəklikləri ələ keçirdikdən sonra şəhərə daxil oldu.[94] Saat 10:00-a qədər 1500 nəfərdən ibarət gürcü qoşunları artıq şəhər mərkəzinə çatmışdı. 8 avqust saat 10:00-dan etibarən Rusiya Hərbi Hava Qüvvələri həm Cənubi Osetiya daxilində, həm də Gürcüstanın qalan ərazilərindəki seçilmiş hədəflərə aviasiya zərbələri endirməyə başladı.[102] Rusiya tərəfinin məlumatına görə onların ilk itkiləri saat 12:00-da qeydə alındı. Həmin vaxt gürcü qoşunlarının Tsxinvalinin şimalında yerləşən rus sülhməramlılarına hücum etməsi nəticəsində iki nəfər həlak olmuş və beş nəfər yaralanmışdır.[103] Gürcüstan isə ilk hücumun qarşı tərəfdən gəldiyini və rus sülhməramlılara hücumun yalnız özünümüdafiə məqsədi daşıdığını açıqlamışdır.[104] Gürcü qoşunları axşam saatlarına qədər Tsxinvali şəhəri və bir neçə kənddə nəzarəti ələ keçirsə də, onlar Qupta körpüsünü, Tsxinvalidən Roki tunelinə gedən əsas yol qovşaqlarını və Cavada yerləşən rus bazasını ələ keçirmək istəklərinə nail ola bilmədilər.[105] Tsxinvalinin nəzarətə götürülməsi ilə eyni gündə "Kommersant" nəşrinə müsahibə verən bir gürcü diplomat Gürcüstanın öz vətəndaşlarına qarşı hücuma göz yummayacağını və hücumun da buna nümunə olduğunu açıqlamışdır.

Moskva vaxtı ilə saat 15:00-da Rusiya prezidenti Dmitri Medvedyev tərəfindən Rusiya Təhlükəsizlik Şurasının iclası çağrıldı və bu iclasda Cənubi Osetiyadakı münaqişə, həmçinin Rusiyanın mövcud variantları müzakirə olundu.[106] Rusiya Gürcüstanı "Cənubi Osetiyaya qarşı aqressiyada" günahlandırdı və Rusiyanın həm bölgədə yerləşən sülhməramlıları, həm də Rusiya vətəndaşı sayılan Cənubi Osetiyadakı mülki sakinləri qorumaq öhdəliyinin olduğunu açıqladı. Moskva vaxtı ilə saat 16:00-da Rusiyanın 58-ci Ordusuna məxsus iki tank kolonu Roki tunelini keçdi və Tsxinvali istiqamətində irəliləməyə başladı. "Kommersant" nəşrinin məlumatına görə həmin tank kolonlarının Cənubi Osetiya istiqamətində hərəkəti prezident Medvedyevin televiziya çıxışı ilə eyni vaxta təsadüf edirdi. Bundan 1 saat sonra rus tankları Tsxinvalini mühasirəyə aldı və gürcü mövqelərinə doğru atəş açmağa başladı. Rusiya HHQ 8 avqustda piyada və artilleriya bölmələrinə aviasiya zərbələri endirsə də, gürcülərin zenit-raket komplekslərindən atəş açmaları nəticəsində itkilərə məruz qalan rus aviasiyası hava hücumlarını iki günlük dayandırmaq məcburiyyətində qaldı. Gürcü qoşunları axşam şəhər mərkəzini tərk etdi.[105]

9 avqust səhər saatlarında gürcü qoşunları yenidən Tsxinvaliyə daxil olmağa cəhd etsə də, itki verərək geri çəkilməyə məcbur qaldılar.[105] Gürcüstan Müdafiə nazirinin verdiyi məlumata görə gürcü qoşunları 9 avqust tarixində üç dəfə Tsxinvaliyə daxil olmağa cəhd etsə də, bu cəhdlər uğursuzluqla nəticələnmişdi. Sonuncu hücum cəhdi isə qarşı tərəfin güclü əks-hücumu ilə nəticələnmişdi. Elə həmin gün general-leytenant Anatoli Xrulyovun rəhbərliyi altında hücumda olan rus kolonu Tsxinvali yaxınlığında gürcü xüsusi təyinatlılarının qurduğu pusquya düşmüşdür. Baş vermiş döyüş toqquşması nəticəsində Xrulyov ayağından yaralanmışdır. 9 avqustdan etibarən Cənubi Osetiyada yerləşən rus qoşunlarının sayı gürcüləri üstələməyə başladı.

Gürcüstan hökuməti 10 avqustda birtərəfli atəşkəs elan etdi. Cənubi Osetiyada yerləşən gürcü qoşunlarının bu ərazidən çıxarılacağı açıqlandı. Buna baxmayaraq, Rusiya bu atəşkəs təklifini qəbul etmədi.[107] 12 avqustda Fransa prezidenti Nikola Sarkozi ilə müzakirə olunan atəşkəs razılaşmasından sonra hərbi əməliyyatlar 12 avqust saat 15:00-dan etibarən dayandırıldı, lakin rus qoşunları hələ də hücumu dayandırmamışdı.[108]

Qori Tsxinvalidən 25 km məsafədə, Gürcüstanın mərkəzində yerləşən vacib şəhərdir.[109] 9 avqustda rus aviasiyasının hava hücumu nəticəsində şəhərdə yerləşən hərbi qarnizonlar, baza, bir neçə mülki bina və məktəb binasına ciddi zərər vurulmuşdur. Buna baxmayaraq, Rusiya tərəfi mülki obyektlərə zərbə vurulması fikri ilə razılaşmırdı.[110] Gürcüstan hökumətinin verdiyi məlumata görə hava hücumu nəticəsində 60 nəfər mülki sakin həlak olmuşdu.[111] 9 avqusta qədər ən azı beş gürcü şəhəri ruslar tərəfindən bombalanmışdı.[112]

10 avqustda gürcü qoşunları Tsxinvalini tərk etdikdən sonra ruslar 11 avqustda Qori şəhərinin mülki əhali yaşayan yerlərinə də zərbə endirməyə başladı.[113] Elə həmin gün gürcü qoşunları Qorini tərk etməli oldu. Gürcü dövlət rəsmisinin verdiyi məlumata görə həmin qoşunlar ölkənin paytaxtı olan Tbilisi şəhərinin müdafəsinə cəlb olunmuşdu.[114] 11 avqust gecə saatlarına qədər Qoridə qalan mülki şəxslər və hərbçilərin əksəriyyəti şəhəri tərk etdi. Gürcüstan prezidenti Saakaşvili rusların Qori yaxınlığından keçən mühüm yolayrıcını işğal edərək ölkəni iki hissəyə bölmək niyyətinin olduğunu açıqladı.

12 avqustda rus təyyarələrinin Qorini bombalaması nəticəsində 7 nəfər həlak oldu, 30 nəfər yaralandı.[115] Bu hücum nəticəsində həlak olanlardan biri də hollandiyalı televiziya jurnalisti Stan Storimans idi. Başqa bir xarici müxbir isə eyni hadisə zamanı yaralanmışdı. Gürcü dövlət rəsmiləri rusların şəhərdəki inzibati binaları hədəf seçdiyini açıqlamışlar. Bombardman nəticəsində şəhərdə yerləşən poçt şöbəsi və universitetdə yanğın baş vermişdi.[116] Üzərində Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsinin bayrağı yerləşən[117] Qori Hərbi Hospitalı da raket zərbələri nəticəsində dağıntıya məruz qalmış və bir həkim həlak olmuşdur.[118]

13 avqustda rus qoşunları Qori istiqamətində irəliləməyə başlamış və elə həmin gün şəhəri işğal etmişdir.[119][120] 14 avqustda işğalçı rus qoşunlarının komandanı olan general-mayor Vyaçeslav Borisov Gürcüstanın Milli Təhlükəsizlik Şurasının katibi Aleksandr Lomaya ilə görüşü zamanı Qoridəki yerli əhalinin rus qoşunlarının buradakı mövcudluğundan narahat olmadığını bildirmişdir.[121] Elə həmin gün Borisov gürcü polisi və rus hərbçilərinin Qoridə asayişi birlikdə təmin etdiyini və rus qoşunlarının iki gün ərzində şəhəri tərk edə biləcəyini açıqlamışdır.[122] Lakin, rus ordusu ilə gürcü polisinin Qoridə birgə patrul cəhdləri uzun çəkmədi və tezliklə pozuldu.[123] Növbəti gün rus qoşunları daha da irəliləyərək Tbilisinin 40 km-nə qədər çatdı və İqoetidə dayandı. Bu irəliləyiş zamanı prezident Saakaşvili ABŞ-nin dövlət katibi Kondoliza Raysı qəbul edirdi.[124]

İşğal 22 avqusta qədər davam etdi. Həmin tarixdə rus qoşunları şəhəri tərk etdi və gürcü polisi yenidən şəhərə daxil oldu.[125] Gürcüstanın əsas şərq-qərb avtomagistralı yenidən açıldı.[126]

Rusiyanın "Miraj" raket gəmisi Sevastopolda

Rus və gürcü gəmiləri arasında dəniz qarşıdurması 10 avqustda baş tutdu.[127] Rusiya Müdafiə Nazirliyinin məlumatına görə Gürcüstana məxsus dörd ədəd hücum kateri Abxaziya sahilindəki rus gəmisinə hücum etdikdən sonra Rusiya Hərbi Dəniz Qüvvələri gürcülərə məxsus bir gəmini batırdı.[128] Gürcü gəmisinin batırılmasına görə Rusiyanın "Miraj" patrul gəmisi cavabdehlik daşıyırdı.[129] 10 avqustda Rusiyanın Qara Dəniz Flotilliyasına məxsus hərbi gəmilər Gürcüstanın dəniz sahilini blokadaya aldı.[130] 1945-ci ildən sonra ilk dəfə olaraq hərbi münaqişədə iştirak edən Qara dəniz flotilliyası çox güman ki, Rusiya ilə Gürcüstan arasında genişmiqyaslı münaqişə başlamazdan əvvəl Sevastopoldan hərəkətə keçmişdi.[131]

Abxaz qoşunları isə gürcülərin nəzarətində olan Kodori vadisinə hücum edərək ikinci cəbhə açmağa nail oldular.[132] Abxaz artilleriyası və aviasiyası 9 avqustda Kodori vadisində yerləşən gürcü qoşunlarına zərbə endirməyə başladı.[133] Üç gün sonra Kodori vadisinə hücum abxaz separatçılar tərəfindən rəsmən təsdiqləndi.[134] Abxaz rəsmilərdən birinin verdiyi məlumata görə Kodori vadisinə həyata keçirilən hərbi əməliyyat nəticəsində gürcülər bu ərazini tərk etməyə məcbur olmuşdur. "Associated Press" xəbər agentliyinin müxbiri həmin vadi istiqamətində hərəkət edən rus qoşunlarını müşahidə etsə də, abxaz separatçıları rusların bu döyüşdə iştirak etmədiyini bildirmişdir.[135] Hər iki tərəf döyüş zamanı ciddi itkilərlə üzləşməmişdir. Abxaz döyüşçüləri təsadüfən öz komandirlərindən birini öldürmüş, gürcü qoşunlarından isə iki nəfər həlak olmuşdur.[136] Kodori vadisində yaşayan 2000 nəfər ərazini tərk etmək məcburiyyətində qalmışdır.[137]

11 avqustda rus qoşunları Abxaziyadan Gürcüstanın qərbinə doğru hücuma keçmişdir. Beləliklə, müharibədə yeni cəbhə açılmışdır. Rusiyalı dövlət rəsmilərinin əvvəlcədən Gürcüstanın qalan hissəsinə daxil olmayacaqlarını bildirsə də, rus qoşunları Zuqdididə yerləşən polis məntəqəsini ələ keçirmişdir.[138] Elə həmin gün rus qoşunları Senaki şəhərinə daxil olmuş və burada yerləşən hərbi bazanı işğal etmişdir.[139]

Poti şəhəri Gürcüstanın Qara dəniz sahilində yerləşən çox əhəmiyyətli liman şəhəridir və Mərkəzi Asiyanın dənizə çıxışı olmayan ölkələri, həmçinin Cənubi Qafqaz üçün əsas giriş nöqtəsi hesab olunur. 8 avqustda Rusiya aviasiyasının Potiyə hücum etməsi nəticəsində liman iki gün müddətinə fəaliyyətini dayandırdı. 10 avqust 2008-ci ildə Rusiyaya məxsus gəmilər Poti də daxil olmaqla digər gürcü limanlarına daxil oldu. Növbəti gün gürcü və rus nümayəndələr rus qoşunlarının Potiyə daxil olması barədə məlumat versə də, Rusiya tərəfi əraziyə yalnız tədqiqat aparmaq məqsədilə kiçik bir qrupun göndərildiyini açıqladı.[140] 13 avqustda Gürcüstan Hərbi Dəniz Qüvvələrinə məxsus altı gəmi Potidə ruslar tərəfindən batırıldı.[141] Rusiya Silahlı Qüvvələri Baş Qərargah rəisinin müavini Anatoli Noqovitsin isə Potidə rus qoşunlarının mövcudluğu barədə yayılan xəbərləri təkzib etdi.[142] Bir gün sonra Rusiyanın öz qoşunlarını Gürcüstan ərazisindən çıxartması haqqında deklarasiya qüvvəyə mindikdən sonra 70 nəfər rusiyalı hərbçi 19 avqust səhəri limana daxil oldu. Rus qoşunları Potidə 21 gürcü hərbçisi və beş nəqliyyat vasitəsini ələ keçirərək onları ruslar tərəfindən işğal olunmuş Senaki şəhərindəki hərbi bazaya gətirdi.[143] "The Wall Street Journal" nəşrinin məlumatına görə rusların Potidəki hərəkətləri Gürcüstan iqtisadiyyatına zərbə vurmaq məqsədi daşıyırdı.[144]

Cənubi Osetiyada döyüşlər getdiyi bir zamanda Rusiya HHQ paytaxt Tbilisi və ətraf ərazilərə hücumlar təşkil etməyə başlamışdı.[145] 8 avqustda Gürcüstan DİN-in verdiyi məlumatda iki bombanın şəhər yaxınlığında yerləşən Vaziani hərbi bazasına düşməsi bildirilirdi.[146] Müharibə başlamazdan əvvəl Tbilisi yaxınlığında yerləşən bu bombalanmış hərbi hissədə ruslar yerləşmişdi, lakin sonradan gürcü hökuməti rusların buranı tərk etməsi barədə qərar verdi. Buna görə də bəzi xarici nəşrlər bu bombardmanı "Rusiyanın revanşı" adlandırırdı.[147] Marneulidə yerləşən uçuş zolağının bombalanması nəticəsində üç nəfər həlak oldu.[148] 9 avqustda gürcü hökuməti tərəfindən nazirliklərin təxliyəsi həyata keçirildi.[149] Gürcü dövlət rəsmilərinin dediyinə görə 9 avqustda Rusiya aviasiyası Bakı-Tbilisi-Ceyhan boru kəmərini hədəf alsa da, boru kəmərinə zərər dəyməmişdir. 10 avqustda Gürcüstan DİN-in bəyanatında Tiflis Beynəlxalq Hava Limanına Rusiya təyyarələri tərəfindən üç bomba atıldığı açıqlanmışdı.[150] Hava limanı yaxınlığında yerləşən Tbilisi Aviasiya Zavodu da elə həmin gün Rusiya tərəfindən bombalanmışdı.[151] Növbəti gün Tbilisidə yerləşən mülki radar stansiyası da hücuma məruz qaldı. 12 avqustda hücumların dayandırılmasının elan olunmasına baxmayaraq, Rusiya tərəfindən Gürcüstana qarşı hava hücumları davam edirdi.[152] "The Wall Street Journal" nəşrinin müxbiri 14 avqustda həyata keçirilən çəkiliş zamanı Bakı-Tbilisi-Ceyhan boru kəməri və Tbilisinin cənubundan keçən Bakı-Supsa neft kəmərinin kəsişməsində bomba zərbələri nəticəsində meydana gəlmiş 45 krater müşahidə etmişdi.[153]

Rusiya və Gürcüstan arasındakı müharibə media tərəfindən də müşayiət olunurdu.[154] Rus hərbçiləri rus jurnalistlərin döyüş zonasına daxil olmasına icazə verərək Rusiyanı münaqişə zonasındakı rus vətəndaşların qoruyucusu kimi təqdim edirdi. Rusiya, həmçinin öz hərəkətlərini dəstəkləyən televiziya görüntüləri yayımlayırdı ki, bu da Cənubi Osetiya və Abxaziyanın yerli əhalisi arasında güclü effekt yaradırdı. Rusiya ilk növbədə öz silahlı qüvvələrinin mətbuat xidmətinin rəhbərinin müharibə haqqında televiziyada rus ictimaiyyətinə müsahibə verməsini təmin etdi. Bu cür taktiki uğurlara baxmayaraq, Rusiya tərəfindən Gürcüstan əleyhinə yürüdülən informasiya kampaniyası beynəlxalq uğur əldə edə bilmədi.[155] Gürcüstan hökuməti informasiya müharibəsinə cavab olaraq, Gürcüstanda yayımlanan bütün rus televiziya kanallarının ölkə daxilindəki yayımını dayandırdı və rus internet saytlarına giriş bloklandı. Rusiya və Gürcüstan arasında döyüş toqquşmaları başa çatsa da, informasiya döyüşü davam edirdi. Siyasi analitik Svante Kornelin verdiyi məlumata görə Kremlin Gürcüstanı müharibədə günahlandırmaq məqsədilə beynəlxalq informasiya kampaniyasında milyonlar xərclədi, lakin bəzi rus media qurumları da daxil olmaqla bir çox yerli və xarici mediada Rusiyanın müharibəyə başlaması barədə sübutlar mövcuddur.[156]

Müharibə ərzində Gürcüstanın hökumət və xəbər saytlarına hakerlər tərəfindən hücumlar təşkil olundu.[157] Bununla belə, bəzi rus vebsaytları da hücuma məruz qalmışdı.[158][159] Bəzi ekspertlər bu müharibənin kiberhücumlarla döyüş əməliyyatlarının eyni vaxtda baş verdiyi ilk müharibə olduğunu qeyd edirdi.[160]

17 avqustda Medvedyev növbəti gündən etibarən rus qoşunlarının Gürcüstandan çəkilməyə başlayacağını elan etdi.[169] 19 avqustda hər iki ölkə arasında müharibə əsirlərinin mübadiləsi baş tutdu. Gürcü dövlət rəsmisinin verdiyi məlumata görə onun ölkəsi 15 gürcü qarşılığında 5 rus hərbi qulluqçunu qarşı tərəfə qaytarsa da, Rusiya tərəfi hələ də ikidən çox Gürcüstan vətəndaşını əsirlikdə saxlayırdı.[170] 22 avqustda rus qoşunları İqoetini tərk etdi və gürcü polisi Qori istiqamətində irəliləməyə başladı.[171] Rusiya hərbi geri çəkilməni tamamladığını bildirsə də, hələ də Qori şəhəri yaxınlığında ruslara məxsus nəzarət-buraxılış məntəqəsi və Poti yaxınlığında iki gözətçi məntəqəsi fəaliyyətini davam etdirirdi.[172] 13 sentyabrda Moskva vaxtı ilə saat 11:00-dan etibarən rus qoşunları Gürcüstanın qərb bölgəsini tərk etməyə başladı və Poti yaxınlığındakı postlar da ləğv edildi. Qoşunlar eyni zamanda Senaki və Xobini də tərk etdi. 8 oktyabrda rus qoşunları bufer zonasına bitişik əraziləri də tərk edərək Abxaziya və Cənubi Osetiyaya yerləşdi.[173]

Rusiya yalnız sərhəd kəndi olan Penevidə bir nəzarət-buraxılış məntəqəsi saxladı. 12 dekabrda rus qoşunları kənddən çıxsa da, səkkiz saatdan sonra geri qayıtdılar və kəndə yerləşməyə cəhd edən gürcü polisini geri çəkilməyə məcbur etdilər.[174] Sonradan, rus qoşunları kənddəki nəzarət məntəqələrinin sayını üçə çatdırdı. 18 oktyabr 2010-cu ildə Penevidəki bütün rus qoşunları ərazini tərk edərək Cənubi Osetiyaya çəkildi və Gürcüstan Ordusunun bölmələri kəndə daxil oldu.[175]

9 sentyabr 2008-ci ildə Rusiya Cənubi Osetiya və Abxaziyadakı qoşunlarının birtərəfli razılaşmalar əsasında həmin ərazilərdə fəaliyyət göstərən müvafiq hökumətlərin tabeçiliyi altına verildiyini açıqladı. Rusiyanın xarici işlər naziri Sergey Lavrov açıqlamasında Abxaziya və Cənubi Osetiyadakı qoşunların burada qalma səbəbini Gürcüstandan ola biləcək hər hansı təhdidlə izah etdi.[176] Gürcüstan isə Abxaziya və Cənubi Osetiyanı ruslar tərəfindən işğal olunmuş ərazilər hesab edir.[177] 2011-ci ilin noyabrında Avropa Parlamentində qəbul olunmuş qətnamə ilə Abxaziya və Cənubi Osetiya Gürcüstanın işğal altındakı əraziləri kimi tanındı.[178]

Sergey Baqapş (solda), Dmitri Medvedyev (ortada) və Eduard Kokoyti (sağda) Abxaziya və Cənubi Osetiyanın Rusiya tərəfindən tanınmasından qısa müddət sonra baş tutmuş görüş zamanı

25 avqust 2008-ci ildə Rusiya parlamenti yekdilliklə prezident Medvedyevin Abxaziya və Cənubi Osetiyanın müstəqilliyinin tanınması barədə qərarının lehinə səs verdi.[179] 26 avqustda Medvedyev hər iki separatçı ölkənin tanınması barədə fərman imzaladı.[180]

Rusiyanın separatçı qurumların müstəqilliyini tanıması ABŞ, Fransa, Avropa Şurasının baş katibi, Avropa Şurası Parlament Assambleyasının prezidenti, ATƏT sədri, NATO və G7 tərəfindən qınandı, həmçinin bu qurumlar Gürcüstanın ərazi bütövlüyünə, BMT Təhlükəsizlik Şurasının qətnamələrinə və atəşkəs razılaşmasına dəstək ifadə olundu.[181][182][183][184][185] Rusiyanın bu hərəkətinə cavab olaraq, Gürcüstan hökuməti Rusiya ilə diplomatik əlaqələri kəsdiyini elan etdi.[186]

Rusiya öz qərarına dəstək axtarmaq məqsədilə Şanxay Əməkdaşlıq Təşkilatına müraciət etdi. Lakin, ŞƏT üzvlərində, xüsusilə də Çində separatçı bölgələrin mövcudluğu ilə bağlı narahatlıqlar olduğuna görə təşkilat həmin separatçı qurumların müstəqilliyini dəstəkləməkdən imtina etdi.[187]

Rusiya tərəfindən missiyanın müddətinin uzadılması ilə bağlı veto qoymasından sonra ATƏT-in Gürcüstan üzrə müşahidə missiyasının müddəti 1 yanvar 2009-cu ildə başa çatdı. ATƏT müşahidəçiləri müharibənin başlanmasından sonra Cənubi Osetiya ərazisinə daxil olmaqdan imtina etdi.[188] BMT-nin Gürcüstan üzrə müşahidə missiyası isə 16 iyun 2009-cu ildə başa çatdı. Bu missiyanın uzadılmasına Rusiya tərəfindən veto qoyuldu. Veto qoyulmasının səbəbi kimi isə Rusiyanın Abxaziyanı müstəqil dövlət kimi tanıması barədə olan mövqeyinin düzgün əks etdirilməməsi göstərildi. BMT missiyasının başçısı Yohan Verbekeyə görə missiyanın başa çatması ilə birlikdə Abxaziyada olan 60.000 etnik gürcünün təhlükəsizliyi şübhə altına düşmüş oldu.[189]

5 yanvar 2015-ci il tarixinə olan məlumata görə Avropa İttifaqı Monitorinq Missiyasının 259 müşahidəçisi Gürcüstanda, ikisi isə Brüssel şəhərində fəaliyyətini davam etdirirdi.[190] Rusiya həmin müşahidəçilərin Abxaziya və Cənubi Osetiyaya daxil olmasına icazə vermir.[191]

2008-ci ildə baş vermiş müharibə Sovet İttifaqının dağılmasından sonra Rusiyanın hər hansı müstəqil dövlətə qarşı ilk hərbi əməliyyatı olaraq tarixə keçdi.[192] Müharibə nəticəsində Rusiyanın ATƏT üzvü olan ölkənin sərhədlərində hücumuna cəld reaksiya verməkdə çətinlik çəkən Qərb təhlükəsizlik sisteminin zəif cəhətləri ortaya çıxdı. Həmçinin, Qərbi Avropa və Şərqi Avropa ölkələri arasındakı bölünmə Rusiya ilə münasibətlərdə də özünü büruzə verdi. Rusiya bu müharibə ilə Ukrayna və digər post-Sovet dövlətlərinə NATO-ya mümkün daxil olma cəhdlərinin xarici işğal və ölkənin iflası ilə nəticələnəcəyi mesajı verdi. Abxaziyanın effektiv ilhaqı da Rusiyanın əsas geosiyasi hədəflərindən biri idi.

Gürcüstandakı müharibə Rusiyanın beynəlxalq münasibətlərdə özünə inamını göstərdi və ABŞ-nin hegemoniyasını sarsıtdı. Müharibədən qısa müddət keçdikdən sonra Medvedyev beş maddəlik Rusiya xarici siyasətini açıqladı. Medvedyev doktrinası adlanan bu sənəddə əsas prioritet kimi ölkə əhalisinin mühafizəsi göstərilirdi.[193]

ABŞ dövlət katibi Kondoliza Rays və Gürcüstan prezidenti Mixeil Saakaşvili Tbilisidə mətbuat konfransında, 2008-ci ilin avqustu

Rusiyanın müharibə ərzindəki fəaliyyətləri bir çox Qərb ölkələri tərəfindən ağır tənqid obyektinə çevrilmişdir.

• İsveç: 8 avqust 2008-ci il tarixində İsveç xarici işlər naziri Karl Bildt böhranın yaranma səbəbini Cənubi Osetiyalı separatçılarla əlaqələndirmiş və gürcü qoşunlarının öz ölkəsinin konstitusional quruluşunu bərpa etmək hüququnun olduğunu açıqlamışdır. 9 avqustdakı açıqlaması zamanı isə o, Rusiyanın müharibəyə qoşulmaq məqsədini Adolf Hitlerin fəaliyyətləri ilə müqayisə etmişdir.[211]
• Birləşmiş Krallıq: Xarici işlər naziri olan Devid Milibend 9 avqust tarixindəki açıqlamasında "Rusiya bugünkü döyüşlər ərzində Cənubi Osetiya ərazisini də keçərək Gürcüstanın Poti limanına və Qori şəhərinə hücum etmiş, abxaz qoşunları isə Yuxarı Kodori vadisində yerləşən gürcü mövqelərinə atəş açmışdır. Bu cür fəaliyyətlərə görə təəssüf hissi keçiririk." deyə bildirmişdir.[212]
• ABŞ: Prezident Corc Buş 11 avqustda "Rusiya qonşu və suveren dövlətin ərazisini işğal etmiş və öz xalqı tərəfindən seçilmiş demokratik hökumətə qarşı təhdid yaratmışdır. XXI əsrdə bu cür fəaliyyətlər qəbuledilməzdir." açıqlaması vermiş, həmçinin rus qoşunlarının tezliklə paytaxt şəhəri və hava limanını bombalaya biləcəyini qeyd etmişdir.[213] Buş administrasiyası Gürcüstanı müdafiə etmək məqsədilə hərbi cavab tədbirlərinin görülməsi barədə fikirləşsə də, son nəticədə Rusiya ilə münaqişəni provokasiya etməmək məqsədilə bu plandan imtina etmişdir. Buna baxmayaraq, ABŞ hökuməti tərəfindən Gürcüstana hərbi təyyarələr vasitəsilə humanitar yardım göndərilmişdir.[214] Buş administrasiyası bu müharibəyə görə Rusiyaya qarşı sanksiyalar tətbiq etsə də, 2010-cu ilin mayında prezident seçilən Barak Obama bu fəaliyyəti dayandırmışdır.[215]
• Rusiya: Prezident Dmitri Medvedyev "Vətəndaşlarımızın ölümlərinin cəzasız qalmasına icazə verməyəcəyik." şəklində açıqlama vermişdir. Cənubi Osetiya böhranının tək həlli yolunun Gürcüstan hərbçilərinin bölgəni tərk etməsindən ibarət olduğunu bildirmişdir. Xarici işlər naziri Sergey Lavrov isə Moskvadakı çıxışı zamanı Gürcüstanın etnik təmizləmə həyata keçirdiyini iddia etmişdir.
• Polşa: 12 avqust 2008-ci ildə Polşa prezidenti Lex Kaçinskinin təşəbbüsü ilə Tbilisi şəhərində, parlament binasının önündə 150.000 nəfərin iştirakı ilə görüş keçirilmişdir. Bu görüşdə Polşa prezidenti Lex Kaçinski ilə yanaşı Litva prezidenti Valdas Adamkus, Estoniya prezidenti Tomas Hendrik İlves, Ukrayna prezidenti Viktor Yuşşenko və Latviyanın baş naziri İvars Qodmanis iştirak edirdi. Polşa prezidentinin nitqi "Polşa, Polşa", "Dostluq, Dostluq" və "Gürcüstan, Gürcüstan" sədaları ilə müşayiət olunurdu.[216] Bu ölkələrin dövlət başçılarının ortaq açıqlamasında "Avropa İttifaqı və NATO təşəbbüs göstərməli və Avropanın şərqində imperialist qüvvələrin yayılmasına qarşı çıxmaq məcburiyyətindədir." deyilirdi.
• Ukrayna: Prezident Viktor Yuşşenko Sevastopolda yerləşən hərbi dəniz bazasının istismarı ilə bağlı Rusiya və Ukrayna arasındakı müqavilənin müddətinin 2017-ci ildən sonra uzadılmayacağını demişdir. Ukraynalılar rusyönümlü Krımın Rusiya tərəfindən hərbi işğal üçün səbəb ola biləcəyindən şübhələnirdi.[217]

Fransa və Almaniya aralıq mövqe nümayiş etdirmiş və günahkar tərəfin adını açıqlamaqdan çəkinmişdir.

• Avropa İttifaqı: 8 avqustda Fransa (rotasiya qaydasında Avropa İttifaqına başçılıq edən dövlət) Avropa İttifaqı və ABŞ-nin atəşkəs razılaşması əldə etmək məqsədilə bölgəyə birgə nümayəndə heyəti göndərməsinin vacibliyini vurğulamışdır.[218]
• Almaniya: Kansler Angela Merkel Gürcüstandakı humanitar vəziyyət barədə narahatçılığını ifadə etmiş və dərhal atəşkəsin əldə olunması çağırışı etmişdir.[219]

Az sayda dövlət başçıları Rusiyanın mövqeyini dəstəkləmişdir:

• İtaliya: Xarici işlər naziri Franko Frattini "Biz Avropada anti-Rusiya koalisiyası yarada bilmərik və Putinin mövqeyini dəstəkləyirik." şəklində açıqlama vermişdir. O, Vladimir Putin və Silvio Berluskoninin yaxın tərəfdaşlar olduğunu da vurğulamışdır.[220]
• Belarus: Prezident Aleksandr Lukaşenko 19 avqust tarixində Rusiyanın mövqeyini dəstəkləyən açıqlama ilə çıxış etmişdir.[221]

Gürcüstan 12 avqust 2008-ci il tarixində Müstəqil Dövlətlər Birliyinin münaqişənin qarşısını almaqda uğursuzluğa düçar olduğunu və buna görə də qurumu tərk edəcəyini bildirmişdir. 2009-cu ilin avqust ayında isə rəsmən qurumu tərk etmişdir.[222]

Rusiyanın işğal cəhdinin ardınca NATO-nun Qara dənizdəki fəallığı yüksəlmiş, bu quruma məxsus gəmilər gürcü limanlarına daha da yaxınlaşmışdır.[223] ABŞ hərbi donanmasının verdiyi məlumata görə həmin gəmilər vasitəsilə humanitar yardım göndərilmişdir.[224] NATO isə Qara dənizdəki hərəkətlənmənin Gürcüstandakı böhranla əlaqəli olmadığını bildirmiş və gəmilərin tipik ziyarətlərinin Rumıniya və Bolqarıstanla əvvəlcədən planlaşdırılmış dəniz təlimlərinin tərkib hissəsi olduğunu açıqlamışdır.[225]

"Moscow Defense Brief" jurnalı və Rusiyanın qeyri-hökumət təşkilatı olan Strategiyalar və Texnologiyaların Analizi Mərkəzinin verdiyi məlumata görə müharibədə iştirak edən gürcü qoşunlarının tərkibinə 2-ci, 3-cü və 4-cü piyada briqadaları, artilleriya briqadası, 1-ci piyada briqadasının bir hissəsi və Qori tank batalyonu daxil idi. Əlavə olaraq, xüsusi təyinatlılar və Daxili İşlər Nazirliyinin qoşun hissələrinin də döyüşlərdə iştirak etdiyi məlumdur. Rusiya mənbələrinin məlumatına görə gürcü qoşunlarının ümumi sayı 16.000 nəfərə çatırdı. Beynəlxalq Strateji Araşdırmalar Mərkəzinin məlumatına əsasən münaqişənin başlanğıcında Gürcüstan Silahlı Qüvvələrinin 2-ci, 3-cü, 4-cü piyada briqadalarının on yüngül piyada batalyonu, xüsusi təyinatlı və artilleriya briqadası da daxil olmaqla, ümumilikdə 12.000 nəfər şəxsi heyət birbaşa döyüş əməliyyatlarında iştirak edirdi. Əsas vəzifə olan Tsxinvalinin ələ keçirilməsi 2-ci və 3-cü briqadanın dəstəyi ilə 4-cü briqada tərəfindən həyata keçirilmişdir.[226] Avropa İttifaqının fakt-araşdırıcı missiyasının məlumatına əsasən müharibədə 10.000–11.000 hərbçi iştirak etmişdir.[227]

Gürcüstan Ordusunun tərkibində NATO standartlarına uyğun təlimlər keçən yeganə hərbi birləşmə olan 1-ci briqadanın şəxsi heyəti müharibənin başlanğıcında İraqda xidmət edirdi. 11 avqustda həmin briqadanın şəxsi heyəti ABŞ Hərbi Hava Qüvvələri tərəfindən Gürcüstana geri gətirilmişdir.[228] Elit gürcü qoşunları hesab olunan həmin hərbi birləşmə İraqda olduğuna görə müharibədə iştirak edə bilməmişdir.[227] Müharibənin başlaması zamanı 2000 nəfərə yaxın gürcü hərbçisinin və yüksək rütbəli dövlət rəsmilərinin xaricdə olması Gürcüstanın müharibəyə ilk başlayan tərəf olmadığını sübut edir.

Rusiyanın ən hazırlıqlı hərbi birləşmələrindən biri hesab olunan 58-ci Ordu bu müharibədə Rusiya Silahlı Qüvvələrinin əsas zərbə gücü idi. 58-ci Ordu istər şəxsi heyətin sayı, istərsə də hərbi texnika təchizatı baxımından Gürcüstan Silahlı Qüvvələrini üstələyirdi.[229] Bu hərbi birləşmə, həmçinin İkinci çeçen müharibəsində də iştirak etmişdi.

Buk-M1 hava hücumundan müdafiə sistemi

ABŞ dövlət rəsmilərinin açıqlamalarına görə Gürcüstan Silahlı Qüvvələrinin çox az effektiv elementi mövcud idi ki, bunlardan da biri orduya məxsus hava hücumundan müdafiə sistemləri idi. Belə ki, müharibə ərzində gürcülərə məxsus "Buk-1M" zenit-raket kompleksi vasitəsilə Rusiya HHQ-nə aid Tu-22M və bir neçə Su-25 vurularaq məhv edilmişdi.[230] Bu məlumatlar müstəqil rus ekspertlər tərəfindən də təsdiqlənmişdi.[231] Rusiya Silahlı Qüvvələrinin Baş Qərargah rəisinin müavini vəzifəsini icra edən general-polkovnik Anatoli Noqovitsinin verdiyi məlumata görə müharibə ərzində Rusiyaya məxsus döyüş təyyarələrinin məhv edilməsində istifadə edilən Sovet istehsalı "Buk" və "Tor" zenit-raket komplekslərini Gürcüstan Ukraynadan satın almışdı.[232] Hərbi analitik Rocer Makdermotun açıqlamasına görə əgər gürcülər müharibənin əvvəlində öz hava hücumundan müdafiə sistemlərinin bir hissəsini Cənubi Osetiyada buraxaraq geri çəkilməsəydi Rusiya tərəfi daha çox itkiyə məruz qalardı.[233] Bəzi məlumatlara əsasən Gürcüstan tərəfi müharibə ərzində İsrail istehsalı qısa mənzilli "SPYDER-SR" hava hücumundan müdafiə sistemlərindən də istifadə etmişdir.[234] Gürcüstanın hava hücumundan müdafiə erkən xəbərdarlıq və komanda-nəzarət taktiki sistemi Türkiyə vasitəsilə NATO standartlarına inteqrasiya olunmuşdu ki, bu da müharibə ərzində Gürcüstanı vacib kəşfiyyat məlumatları ilə təmin edirdi.

Gürcüstan tərəfi müharibə ərzində özlərinin əsas zəif cəhətlərinin qeyri-effektiv kommunikasiya əlaqəsi və hərbi hava qüvvələrində olduğunu qəbul edirdi.[235] Rusiyalı hərbi ekspert Konstantin Makienko gürcülərin hava hücumlarının zəif olmasını gürcü pilotların çox pis təlim keçməsi ilə izah edirdi. Gürcüstan müdafiə nazirinin birinci müavini Batu Kuteliaya görə Gürcüstan öz hava məkanını etibarlı şəkildə qorumaq niyyətindədirsə, onda çoxqatlı hava hücumundan müdafiə sistemi formalaşdırmalıdır. 2 sentyabr 2008-ci il tarixində "The New York Times" nəşrindəki məqalədə gürcü ordusunun Rusiya qoşunlarının hücumları qarşısında çox aciz qaldığı və mülki əhalini geridə qoyaraq yalnızca geri çəkildiyi, həmçinin döyüş təyyarələrinin müharibənin başlanmasından bir neçə saat sonra artıq bütün uçuşları dayandırdığı yazılırdı.[235]

Gürcüstanın məğlubiyyətinin əsas səbəblərindən biri də Rusiyanın genişmiqyaslı hücumunun gözlənilməz olması idi.[236] Müharibə ərzində şəxsi heyətin idarə olunması və digər prosedurlarda bir çox ciddi problemlərin olduğu üzə çıxdı.[237] Qərb dövlətlərindən olan zabitlərin fikrinə görə gürcülərin müharibə ərzindəki logistik dəstəyi və bölmələr arasındakı boşluqlar heç də qənaətbəxş səviyyədə deyildi. Müharibə ərzində dağlıq şəraitdə qoşunlar arasında rabitə əlaqəsi kəsilmiş, nəticədə gürcülər adi mobil telefonlar vasitəsilə bir-biriləri ilə əlaqə saxlamağa məcbur qalmışdı. Bu münaqişə gürcü jurnalistlər tərəfindən "tarixdən gizlədilmiş müharibə" olaraq adlandırılmışdı ki, bunun da əsas səbəbi döyüşlər haqqında çox az video görüntünün mövcud olması idi. Amerikalı təlimatçılar belə fikirləşirdilər ki, gürcü hərbçilərin "döyüşçü ruhu" olsa da, onlar müharibəyə hazır vəziyyətdə deyil.[238] Gürcü ordusunda yüksək rütbəli zabitlər arasında yüksək nizam-intizam və hərbi biliklərə sahib olanların sayı çox cüzi idi, həmçinin Saakaşvili hökumətinin hərbi keçmişi mövcud deyildi.[239][240]

Rusiyanın Komanda, Nəzarət, Kommunikasiya və Kəşfiyyat sistemi münaqişə ərzində çox zəif fəaliyyət göstərdi. Rusların rabitə sistemləri olduqca köhnəlmişdi. 58-ci Ordunun komandiri öz tabeçiliyindəki qoşunlarla jurnalistə məxsus peyk telefonu vasitəsilə əlaqə saxlayırdı. Müasir QLONASS sistemi olmadan idarəolunan raketlərdən istifadə etmək mümkün deyildi. Digər mümkün variant GPS sistemi olsa da, bu sistem ABŞ-yə məxsus olduğuna görə müharibə başladıqdan sonra ABŞ bu sistemdən istifadə etməyə imkan vermirdi. Rusiya müdafiə nazirinin laqeydliyi səbəbindən pilotsuz uçuş aparatlarından istifadə olunmasına icazə verilmədi. "RİA Novosti"nin məlumatına görə rus qoşunları etibarlı hava kəşfiyyat sistemindən istifadə etməsə də, bir dəfə "Tu-22M3" bombardmançı təyyarəsindən istifadə etmişdi.[241] Buna baxmayaraq, Rusiyanın kəşfiyyat batalyonları və alayları da müharibə ərzində fəaliyyət göstərmişdir.[242] Rusiyalı general Anatoli Noqovitsinin verdiyi məlumata görə münaqişə ərzində heç bir yeni silah sınaqdan keçirilməmişdi.[243]

"RİA Novosti"nin məlumatına əsasən ruslara məxsus Su-25 hücum təyyarələri uzun mənzilli "hava-səth" tipli raketlərə sahib olmadığı üçün onlar düşmənin hava hücumundan müdafiə zonasına daxil olmadan atəş açmaq potensialına sahib deyildilər. Rusiyalı analitik Konstantin Makienko gürcülərin qırıcı aviasiyaya sahib olmamasına baxmayaraq, beş günlük müharibə ərzində Rusiya Hərbi Hava Qüvvələrinin hava üstünlüyünü əldə tuta bilməməsini inanılmaz adlandırmışdı.

Başqa bir rusiyalı ekspert Anton Lavrovun məlumatına görə Cənubi Osetiyada dislokasiya olunmuş Rusiya və Cənubi Osetiya qoşunları rus aviasiyasının müharibədə iştirak etməsindən xəbərsiz idi. Bu qoşunlar tez-tez rus aviasiyasını hədəf almış və məlumatı dəqiqləşdirmədən onlar istiqamətində atəş açmışdı.[244] Təkcə 8 avqust tarixində hərbi hava qüvvələri quru qoşunlarını atəş dəstəyi ilə təmin etmək məqsədilə 63 uçuş həyata keçirmişdi.[245] Rusiya aviasiyası müharibə ərzində ümumilikdə 6 hərbi təyyarə itirdi: bir Su-25SM, iki Su-25BM, iki Su-24M və bir Tu-22M3. Dost atəşi nəticəsində rus aviasiyası üç hərbi təyyarə itirdi.[246] Lavrov vurulmuş Tu-22M təyyarəsinin kəşfiyyat məqsədilə istifadə olunması barədə xəbəri istisna edirdi.[247]

Şimali Qafqaz Hərbi Dairəsi və Hərbi Hava Qüvvələrinin komandirləri arasındakı rabitə əlaqəsi çox zəif idi. 2008-ci il Gürcüstan müharibəsindən sonra rus ordusu döyüş məkanında situasional xəbərdarlıq əldə etmə və qoruma bacarıqlarını əhəmiyyətli dərəcədə inkişaf etdirməyə başladı.[248]

2008-ci ilin sentyabrında general Vladimir Boldirev etiraf edirdi ki, rus ordusundakı peşəkar hərbçilərin əksər hissəsi zəif təlim keçmişlərdən ibarətdi. Quru qoşunlarının yerinə yetirməli olduğu əməliyyatlar əsasən desantlar və xüsusi təyinatlılar tərəfindən həyata keçirilirdi. Rusiya HHQ gürcülərin hava hücumundan müdafiə sistemlərini sıradan çıxartmağa nail olmadığı üçün desantlar da gürcülərin müdafiə xəttinin arxasına keçə bilmirdi. Bir çox rus hərbi birləşmələri sursat ehtiyatının azlığından əziyyət çəkirdi.[239]

Gürcüstana məxsus 152 mm çaplı "DANA" özüyeriyən artilleriya qurğusu

"Stratfor" Qlobal Məlumat Şirkəti atəşkəs razılaşmasından sonra bildirirdi ki, Rusiya bu müharibə ilə "Gürcüstanın döyüş qabiliyyətini böyük ölçüdə zədələdi".[249] 12 avqustda imzalanmış atəşkəs razılaşmasından sonra rus qoşunları "Gürcüstan Silahlı Qüvvələrinin demilitarizasiyası" adı altında gürcülərə məxsus hərbi texnikanı ələ keçirmək və məhv etməyi hədəf almışdı. Gürcülərə məxsus hərbi texnikanın əksər hissəsi müharibədən sonrakı atəşkəs dövründə sıradan çıxarılmışdı.[250]

Döyüş əməliyyatları ərzində tanklar da daxil olmaqla 20-yə yaxın zirehli döyüş texnikası məhv edilmişdi.[251] Münaqişə başlamazdan əvvəl Gürcüstan ümumilikdə 230-240 tanka sahib idi. Müharibə ərzində Gürcüstan tərəfi 191 ədəd T-72 tankı istifadə edirdi ki[252], bunların da 75-i Cənubi Osetiya ərazisində dislokasiya olunmuşdu.[253] Tsxinvali yaxınlığında gedən döyüş əməliyyatları zamanı gürcülər ən azı 10 ədəd T-72 tankı itirdi.[254] Silahlı münaqişə başa çatdıqdan sonra rus qoşunları 65 gürcü tankını ələ keçirə bilmişdi. Ələ keçirilən tanklardan 20-si elə yerindəcə məhv edilmişdi.[250]

Gürcüstan Ordusu münaqişədən əvvəl 154 piyadanın döyüş maşını, 16 kəşfiyyat maşını, 66 zirehli transportyor və 86 ədəd çoxməqsədli zirehli döyüş texnikasına sahib idi.[252] Döyüş ərzində 10-dan az zirehli maşın məhv edildi.[251] İki ədəd BMP-2 ruslar tərəfindən məhv edildi, daha ikisi isə ələ keçirildi. Hərbi toqquşmanın aktiv fazası başa çatdıqdan sonra bir neçə BMP-1 də daxil olmaqla azı 20 BMP ruslar tərəfindən ələ keçirildi. İki ədəd Türkiyə istehsalı Otokar Kobra zirehli maşını da müharibə ərzində məhv edildi.[250]

Gürcü ordusu müharibə ərzində iki ədəd "DANA" özüyeriyən artilleriya qurğusu itirdi, daha ikisi isə Qori şəhəri yaxınlığında salamat şəkildə rusların əlinə keçdi.[254] Gürcülər 120 mm-lik minaatanlar da daxil olmaqla, 20-yə yaxın artilleriya texnikasını ruslara buraxaraq geri çəkildi. Atəşkəsdən sonra altı ədəd 2S7 Pion, iki ədəd Buk-1M zenit-raket kompleksi və onun nəqliyyat-yükləyici maşını, həmçinin beşdən çox OSA-AKM hava hücumundan müdafiə sistemi ruslar tərəfindən ələ keçirildi.[255] Rus qoşunları işğal olunmuş Senaki ikinci piyada briqadasına məxsus bazadan 1728 ədəd atıcı silah ələ keçirdi.

Gürcüstan Hərbi Hava Qüvvələri müharibə ərzində üç nəqliyyat təyyarəsi və dörd helikopter itirdi. 8 avqust tarixindən sonra gürcülər bütün uçuşları dayandırdı.

Gürcüstanın müdafiə naziri Davit Kezaraşvilinin açıqlamasına görə Gürcüstan müharibə ərzində 250 milyon ABŞ dolları həcmində itkiyə məruz qalmışdı.[256] Gürcü prezidenti Mixeil Saakaşviliyə görə onun ölkəsi silahlı qüvvələrinin 95 faizini qorumağı bacardı.

Rusiyaya məxsus Tu-22M3

Rusiya tərəfi müharibə ərzində üç ədəd Su-25 döyüş təyyarəsi və bir ədəd Tu-22 uzun mənzilli bombardmançı təyyarənin itirildiyini etiraf edirdi. Lakin, buna cavab olaraq Gürcüstan hökuməti qarşı tərəfin itkilərinin 21-dən az olmadığını iddia edirdi. "Moscow Defence Brief" jurnalı da Rusiya HHQ-nin itkilərinin bir ədəd Tu-22M3, bir Su-24M, bir Su-24MR və dörd ədəd Su-25-dən ibarət olduğunu qeyd edirdi.[246] "Nezavisimaya Qazeta"ya görə beşgünlük müharibə Rusiyaya 12.5 milyard rubla başa gəldi.[257]

Cənubi Osetiyalı separatçılar isə müharibə ərzində iki ədəd BMP-2 itirdi.[258]