Fransanın dövlət quruluşu

Fransanın dövlət quruluşunun dövlət başçısı olan, Fransanın baş naziri, hökuməti, baş nazir olan hökumət, iki palatadan: Milli Məclis və Senatdan, habelə Konstitusiya Şurasından ibarət olan parlamentdən ibarətdir.

Yerli səviyyədə hakimiyyəti departamentlərin, regionların və kommunaların rəhbərliyi təmsil edir.

Prezidentin və baş nazirin rolu

Cümhuriyyət prezidenti ilə baş nazir arasındakı səlahiyyət balansı parlamentdəki, daha doğrusu Milli Məclisdəki qüvvələrin uyğunlaşmasından asılıdır. Bir halda Milli Məclisdə prezident çoxluğu var (yəni əksəriyyət prezidentin partiyasına aiddir), başqa bir halda Milli Məclisdə əksəriyyət müxalifət partiyasıdır. Buna görə Fransadakı idarəetmə formasına prezident-parlament respublikası deyilir.

Birinci hal Prezident Baş Naziri öz istəyi ilə təyin edir. Prezident icra hakimiyyətinin yeganə rəhbəri olur. Baş nazir, ilk növbədə hökuməti istədiyi (Milli Məclisdəki prezident çoxluğu hesabına) vəzifəsindən azad edə biləcək prezident qarşısında məsuliyyət daşıyır.

Bu vəziyyətdə ölkədə prezident respublikası qurulur.

İkinci hal Prezident, Baş Məclisi Milli Məclisdəki partiyalar arasında yerlərin bölgüsünə əsaslanaraq təyin edir. Cümhuriyyət prezidentinin bir partiyaya, baş nazirin digərinə mənsub olduğu bir vəziyyət var. Bu vəziyyətə "birlikdə yaşamaq" deyilir. Baş nazir respublika prezidentindən müəyyən müstəqillik əldə edir və rejim parlament xarakterlidir.

5-ci respublika tarixində üç "birlikdə yaşamaq" dövrü mövcud idi:

  • 1986-1988-ci illərdə prezident Fransua Mitteran (sosialist) və baş nazir Jak Şirak (qaullist). Məhz bu dövrdən etibarən respublika prezidenti və baş nazirin fəaliyyətində prioritetlərin ayrılması baş verdi. Prezident xarici siyasətlə, Baş nazir daxili siyasətlə məşğuldur.
  • 1993-1995-ci illərdə prezident Fransua Mitteran (sosialist) və baş nazir Eduar Balladyur (qallist).
  • 1997-2002-ci illərdə Prezident Jak Şirak (gallist) və Baş nazir Lionel Jospen (sosialist).

Ümumiyyətlə, 5-ci respublika rejimi bu sistemin səmərəliliyini sübut etdi[1].

İstinadlar
  1. Акимов Ю. Г, Костюк Р. В., Чернов И. В. Франция в мировом порядке начала XXI века (СПб.). 2007. 51–53.

Xarici keçidlər
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.